Osiecki

Osiecki h. Jastrzębiec (in. Boleścic, Bolesta), rodzina mazowiecka, będąca jednego pochodzenia z Koziebrodzkimi i Zawidzkimi. Należała do nich chyba wieś Osiek w dawnym pow. sierpeckim, obecnie pow. Płońsk. Dobra te z czasem rozpadły się na Osiek Wielki, leżący w parafii Zawidz, oraz Osiek Włostybory i Osiek Piaseczny, w parafii Koziebrody.

Według herbarzy oraz zapisków herbowych mazowieckich, gniazdem tego rodu ma być jednak Osiek, w ziemi zakroczymskiej, w parafii Gzy, obecnie pow. Pułtusk. Piotr z Osieka herbu Bolesta, pisarz ziemski zakroczymski, jest w 1471 r. dziedzicem Mierzeńca, leżącego w tej samej parafii Gzy. Miejscowości o nazwie „Osiek” licznie występują na terenie Mazowsza i ziemi dobrzyńskiej, szczególnie na jego północnej granicy. Słowo „osiek” oznaczało w języku staropolskim rodzaj zbudowanej z drewnianych pali, leśnej warowni.

Mikiel, Andrzej Ścibor, Michał i Wielisław, dziedzice Osieka, zamieszczeni zostali w przywileju z 1408 r. danym Boleścicom przez Ziemowita, księcia mazowieckiego. Następujący Osieccy byli posłami i elektorami: Felicjan z ziemi zakroczymskiej, dwóch Marcinów, Paweł i Piotr z woj. płockiego, Mikołaj z ziemi ciechanowskiej 1669 r., Piotr z woj. płockiego 1674 r. i Kazimierz z ziemii zakroczymskiej 1697 r. Antoni, 1733 r. i Józef 1764 r. elektorowie z woj. płockiego. Gabriel, skarbnik różański 1790. Franciszek, burgrabia nurski 1791. Ignacy, burgrabia płocki, komisarz do zbierania ofiar 1789, szambelan królewski 1790.

Niektórzy z nich przenieśli się do woj. ruskiego i na Podole. Jan, komornik graniczny podolski, jego syn Jakub Franciszek, komornik graniczny podolski 1693, pisarz grodzki 1713, podstarości i sędzia grodzki buski 1717. Tomasz, podczaszy podolski 1712. Aleksander, stolnik buski 1718. Józef, komornik podolski 1780. Z tej rodziny: 1 kasztelan w 1566 roku.

Osieccy herbu Jastrzębiec zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski. Legitymujący się podali, że pochodzą od Andrzeja, łowczego inowrocławskiego w 1692 r. Jednakże rodzina tego Andrzeja należała do herbu Dołęga, pisała się ze Stawca, w pow. brzeskim-kujawskim, a wywodziła się zapewne z Osieka w pow. lipnowskim (Teki Dworzaczka).
Genealogia
(osób: 58)

• IGNACY Osiecki h. Jastrzębiec (ok. 1780-1820/48), s. Michała i Tekli Krzynieckiej, właściciel dóbr Stanin, pow. Łuków, obecnie woj. lubelskie (MK Stanin); zamieszkały Pławanice, parafia Świerże, pow. Chełm, 1818-1819 (MK Świerże); prawnuk Andrzeja Osieckiego, łowczego inowrocławskiego, który w r. 1692 sprzedał Władysławowi Bronikowskiemu dobra Zieleniec (podawano też Zielenice), zapewne w parafii Straszewo; chyba już wdowa po nim, Katarzyna z Godowskich, wraz z dziećmi, została wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1848 r. z herbem Jastrzębiec, zapisana do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski (Szl. Król.; Sęcz.); ż. (ok. 1815) Katarzyna Godowska (ok. 1795-po 1848); dzieci: Teofil, Henryk (Antoni), Józef, Saturnina, Karolina.
 

• MARIANNA Brygida Teodora Osiecka h. Jastrzębiec (ok. 1850-po 1871), c. Henryka i Aleksandry Konopka; ur. prawd. Dorohusk, pow. Chełm (MK Dorohusk); m. (17 IX 1871) Jan Suchodolski (ok. 1845-po 1871), s. Józefa i Katarzyny Radziszewskiej; ślub w parafii Dorohusk, miejscowość: Dorohusk (MK Dorohusk).

 

Źródła: Bork. Sp. 294; Kos. t. 1; Kapica nr 389; Nies. t. 7/143; Sęcz.; SGKP t. 7/629; Szl. Król.; Urus. t. 13/32-34; A. Wolff, Mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI wieku, nr 347.

 Osiecki h. Pomian, w Wielkopolsce; z nich 1 kasztelan 1451. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.