Kopeć h. Kroje odm. (oraz h. Lubicz), vel Kopot, Kopet’, Koptiewicz, Koptewicz, rodzina bojarów litewsko-ruskich, do połowy XVI stulecia pisali się z ruska Kopot. Już w XV wieku rozdzielili się na dwie gałęzie. Jedna z nich zamieszkiwała w granicach późniejszego woj. smoleńskiego, druga – witebskiego.
Wasyl albo Waśko Kopot, pisarz litewski w latach 1447-1452. Wasyl Iwanowicz, dworzanin królewski 1511 r., otrzymał od Kazimierza Jagiellończyka w 1501 r. Szumiatycze vel Szumiatyno, w pow. smoleńskim. Z drugiej gałęzi, żyjący jednocześnie z powyższymi, Andrej Kopot, koniuszy witebski 1480 r. Bohdan Andrejewicz Koptewicz, bojar witebski, koniuszy witebski 1526 r.
Z nich: 1 wojewoda i 3 kasztelanów w latach 1615 — 1680. Senatorowie w rodzinie: Łukasz Kopeć (zm. 1621), kasztelan brzeski litewski 1615 r. Wasyl (zm. 1636), kasztelan nowogrodzki 1626 r. Aleksander, kasztelan brzeski litewski 1643 r. Jan Karol (zm. 1680), wojewoda połocki 1658 r., kasztelan trocki 1670 r.
Niesiecki i inni heraldycy zaliczają Kopciów, zamieszkujących pow. piński, do herbu Lubicz. Tymczasem, pochodzący z tego powiatu wylegitymowali się ze szlachectwa 1805 r. przed Deputacją Wywodową wileńską, z herbem Kroje (Bon.).
Kopciowie herbu Kroje wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zapisani zostali do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski.
Genealogia
(osób: 60)
Źródła: Bon. t. 11/113-118; Kos. t. 1; Nies.; Sęcz.; Urus. t. 7/194-196.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz