Kochanowski h. Ślepowron (później h. Korwin), vel Korwin-Kochanowski, stara, zamożna i zasłużona rodzina małopolska. Ich gniazdem rodowym jest Kochanów, w dawnym woj. sandomierskim, w pow. radomskim, w parafii Wieniawa, gdzie są notowani jako dziedzice tych dóbr w latach 1411-1569.
Już w początkach XV-go wieku byli Kochanowscy licznie rozrodzeni, a w rejestrze poborowym z 1508 r. wymieniona wieś Kochanów, jako własność szlachty uprawiającej osobiście swoje cząstki.
Pierwotnie używali herbu Ślepowron, zawołania Bujny. Przedwój z Kochanowa, h. Ślepowron, zawołania Bujny, 1411 r., Abraham i Maciej z Kochanowa h. Bujno, to jest podkowa, nad nią krzyż, a nad krzyżem Ślepy gawron, 1418 r., Stanisław, zwany Abraham z Kochanowa, h. Ślepowron, 1452 r. świadczą w Radomiu, przy wywodach szlachectwa. Następnie, na podstawie legendy Korwinowskiej, zaczęli, tak jak i wspólnego z nimi pochodzenia Małęczyńscy, Młodniccy i inni, używać herbu Kruk (Korwin).
Jan, poeta, obejmując 1564 r. probostwo poznańskie, przedstawił, jako swój herb, kruka w czerwonym polu, z pierścieniem w dziobie, a pieczęć Piotra z Policzny, z 1676 r., wyobraża kruka z pierścieniem w dziobie, na pniu obalonym, na tarczy i w szczycie hełmu.
Korwin Kochanowscy legitymowali się ze szlachectwa 1803 i 1804 r. w Galicji zachodniej, a w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.
Z nich 8 kasztelanów w latach 1628 —1831. Jerzy, kasztelan małogoski 1628. Mikołaj, kasztelan zawichojski 1649. Piotr, kasztelan radomski 1676. Piotr (zm. 1689), kasztelan czchowski 1679. Feliks vel Felicjan, kasztelan połaniecki 1724. Stanisław (zm. 1756), kasztelan połaniecki 1731, kasztelan radomski 1737. Ksawery (zrn. 1782), kasztelan czchowski 1759, żarnowski 1764, zawichojski 1772, wiślicki 1780. Michał, kasztelan Królestwa 1815, wojewoda 1830.
Genealogia
(osób: 239)
• ZOFIA Róża Korwin-Kochanowska h. Ślepowron (1792-1861), c. Konstantego i 2ż. Marianny Wałeckiej (Bon.); m. (ok. 1815) Antoni Puszet bar. de Puget h. wł. (1782-1831), s. Filipa i 2ż. Anny Strzemboszówny h. Jastrzębiec, pułkownik wojsk polskich, naczelnik powstania listopadowego w pow. augustowskim 1831; kawaler złotego krzyża Virtuti Militari 11 VIII 1831 i francuskiej Legii Honorowej; otrzymał potwierdzenie tytułu baronowskiego w Królestwie 1825; dzieci: Konstanty Puszet bar. de Puget (ur. 1822).
Źródła: Bon. t. 10/268-290; Kos. t. 1; Krzep. Małop.; Nies.; Sęcz.; Szl. Gal.; Szl. Król.; Urus. t. 7/69-77; Wikipedia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz