Filipowicz

Filipowicz h. Pobóg (odm.), rozrodzona rodzina białoruska, w W. Ks. Litewskim. Z nich jeden senator, biskup w 1522 r. Jan (zm. 1524), kanonik i kustosz wileński, sekretarz królewski (pisarz łaciński) 1510 r., następnie biskup kijowski 1522 r.

Michał, skarbnik mścisławski, Daniel i Bazyli Filipowicze podpisali z woj. mińskim elekcję Augusta II-go w 1697 r. Bazyli został z czasem stolnikiem rzeczyckim. Michał Józef, horodniczy rzeczycki i sędzia grodzki miński 1722 r. Antoni, porucznik znaku petyhorskiego, Florian, stolnikowicz rzeczycki i Jan, poseł woj. mińskiego, stronnicy Augusta III-go, głosowali za nim 1733 r. Jan Józef, krajczy inflancki, deputat z woj. mińskiego na Trybunał litewski 1735 r. Trojan Antoni Montrym Filipowicz, pisarz sądów marszałkowskich W. Ks. Lit. 1750 r.

Odmiana herbu Pobóg — w koronie na hełmie, cały chart w prawo, jednak według Uruskiego, w XIX wieku używali już zwykłego herbu Pobóg.

Podobno do tej rodziny należał Paweł Filipowicz, który był dziedzicem dóbr Szyłowszczyzna, w woj. mińskim 1669 r. Paweł osiedlił się w Polsce, i od niego pochodzą Filipowicze wylegitymowani w Królestwie z herbem Prawdzic.

Genealogia
(osób: 24)

• BOLESŁAWA Teodora Filipowicz h. Pobóg (1867-1934), c. Józefa i Filipiny Papczenko; zm. Warszawa, lat 67, poch. Cm. Powązkowski, kw. 183-I-10 (Cm. Pow.); m. (1889 Warszawa) Józef Donat Mikołaj Grzędziński (ok. 1860-po 1900), s. Aleksandra i Julii Jaskołt, urzędnik; ślub w parafii św. Aleksandra (MK Warszawa: św. Aleksander).

gen. Julian Filipowicz
(1895-1945)

• JULIAN Filipowicz h. Pobóg (13 IX 1895-14 VIII 1945), s. Antoniego i Justyny Derpowskiej, generał brygady Wojska Polskiego, dowódca okręgu ZWZ/AK, ps. Pobóg, Róg; żołnierz Legionów Polskich, 1 pułk ułanów VIII 1914-VII 1917, po kryzysie przysięgowym wcielony do armii austriackiej, z której zbiega i działa w POW; dowódca szwadronu, dywizjonu i p.o. dowódcy 11 pułku ułanów XI 1918-1928; rotmistrz z 1 VI 1919, major z 15 VIII 1924, słuchacz Wyższej Szkoły Wojennej 1928-1930; podpułkownik dyplomowany z 1 I 1930; dowódca 7 pułku ułanów X 1930-VI 1935; pułkownik dyplomowany z 1 I 1933; dowódca 3 pułku s.k. VII 1935-VI 1939; dowódca Wołyńskiej Brygady Kawalerii VI-23 IX 1939; po kampanii wrześniowej pozostaje pod okupacją; dowódca Okręgu ZWZ/AK Kraków 1940-1944, potem Białystok; generał brygady z 15 VIII 1942; po powstaniu warszawskim w niewoli niemieckiej, z której wraca do Polski; odznaczony VM, KN, KW 2x, KZ złoty; ur. Lwów albo Działkowicze koło Jarosławia, zm. Otwock (GPN).

Źródła: Bon. t. 5/280-281; Bork. Sp. 89; Kos. t. 1; Nies.; Sęcz,; Urus. t. 4/30-31.

Filipowicz h. Prawdzic, w W. Ks. Litewskim, w pow. wiłkomierskim, wileńskim i mińskim.

Wincenty Filipowicz, regent ziemski wiłkomierski 1788 r. Maksymilian, rotmistrz miński, a Jan, regent ziemski wiłkomierski 1794 r.

Według Uruskiego, wielu Filipowiczów herbu Pobóg, szczególnie tych osiedlonych w Królestwie, przeszło do herbu Prawdzic.

Filipowiczowie, potomkowie Pawła, dziedzica w 1618 r. dóbr Szyłowszczyzna, w woj. mińskim (więc należącego do herbu Pobóg), wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862 z herbem Prawdzic, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, a także guberni radomskiej, oddział sandomierski.

Genealogia
(osób: 17)

• HELENA Maria Ludwika Filipowicz h. Prawdzic (16 XI 1844-po 1866), c. Karola, urzędnika, i Antoniny Chałubińskiej; razem z ojcem wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym, zapisana do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski; ur. Radom; m. (3 VII 1866 Warszawa) Władysław Michał Hieronim Lucy (ok. 1824-po 1866), s. Onufrego i 3ż. Józefy Karsunowskiej, urzędnik Dróg Żelaznych Warszawsko-Wiedeńskiej i Warszawsko-Bydgoskiej 1866; zamieszkały 1866 r. w mieście Włodawa, ówczesna gubernia lubelska; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w 1859 r. bez podania herbu, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej (Urus.; Sęcz.); ślub w parafii św. Aleksandra, uwagi: on kawaler lat 42, ona panna lat 22, przy familii zostająca, rodzice obojga już nie żyją; świadkowie: Ignacy Paschalski, rzeczywisty radca stanu, lat 86, Tytus Chałubiński, doktor medycyny, lat 66, obydwaj zamieszkali w Warszawie; obrzędu dopełnił ks. Feliks Michałowski, wikary tutejszej parafii, administratorem tej parafii był ks. Teofil Jagodziński (MK Warszawa: św. Aleksander).

• KAROL Emilian Teodor Filipowicz h. Prawdzic (19 VI 1810-po 1850), s. Maksymiliana i Agnieszki Wisłockiej, urzędnik do „szczególnych poruczeń” przy gubernatorze guberni sandomierskiej, w latach 1840-1844, następnie naczelnik wydziału administracyjnego w rządzie gubernialnym radomskim, zamieszkały Radom; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1839 r., został zapisany do ksiąg generalnych oraz do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski; ur. Ryczywół, pow. Kozience (Bon.; Urus.; Sęcz.); 1ż. Marianna Kobyłecka (ok. 1810-2 IV 1839); 2ż. (1840 Warszawa) Antonina Chałubińska (ok. 1822-po 1850), c. Szymona i Teodozji Wnorowskiej; ur. Radom; ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Henryk, Kazimierz, Helena, Karol.

Źródła: Bon. t. 5/281; Bork. Sp. 89; Sęcz.; Urus. t. 4/31.