Bielawski

Bielawski h. Gozdawa. Świętosław i Krystyn z Bielaw, świadkowie przy wywodzie szlachectwa Marcina z Bąkowa 1415 roku w Radomiu (Akta radomskie).

Źródła: Bon. t. 1/213; Urus. t. 1/175.

 Bielawski h. Jastrzębiec odm., vel Bilewski, pochodzą z Bielaw w pow. orłowskim, których cząstkowymi właścicielami byli jeszcze w XVI wieku. 

Odmiana herbu — tarcza okolona złotym łańcuchem. Tę odmianę herbową Bielawscy razem z pięciu innymi rodami herbu Jastrzębiec, będących jednego pochodzenia ze Zborowskimi, mieli nadaną przywilejem cesarza Maksymiliana I w 1518 r. 

W XV-XVII w. zamieszkiwali w ziemi łęczyckiej, w pow. kaliskim, bydgoskim. Należała do nich także inna wieś Bielawy, w powiecie gnieźnieńskim (1582), Podobojcze w powiecie kcyńskim, którą otrzymali 1568, starostwo knyszyńskie (1571), bolnickie, zabielskie i goniądzkie (1574), kruszwickie (1577), kokenhauskie i ekonomia grodzieńska (1582). Z Korony przesiedlili się do w. Ks. Litewskiego, byli m.in. w powiecie wołkowyskim (1641). 

Z woj. łęczyckim podpisali elekcję Augusta II. Zostali wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1842 r., gub. grodzieńskiej 1853 i 1857 r., a w 1831 r. i w latach 1855—1866 w gub. kowieńskiej. Jako Bielawscy vel Bilewscy, legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w latach 1848—1851.

Do tego herbu należeli prawdopodobnie B-scy zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1845 r., z których Tymoteusz, syn Prokopa, oficer wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie Rosyjskim (1845). 

Źródła: Bon. t. 1/213; Urus. t. 1/175-176.

 Bielawski h. Jelita, na Mazowszu i Rusi Czerwonej; pochodzą z Bielawy (dawniej Bielawo) w pow. warszawskim (1452). 

Posiadali następujące majątki na Mazowszu (głównie w ziemi czerskiej i liwskiej): Bielawy, Szczytno, Rampino (1452), Karczewie i Dudkę (1576), Michałowice i Kałęczyn (1609), Obory, Chabdzin i Opacz (1611), Falenice (1606-1651), Sobiekursko (1623), Grabie (1650), Karczewko (1667), Uwieliny, Piskorek, Wągrodno i Wolę Jaroszową (1694-1736), Budziszyn (1749), Drwalewice (1778). Byli w posiadaniu starostwa raciążkiego (1461). Podpisali elekcję Jana Kazimierza w 1648 r. z ziemią czerską.

Udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie 1782 r. w sądzie ziemskim lwowskim. Wylegitymowani zostali ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r., w Cesarstwie Rosyjskim w latach 1837—1860 i zapisani zostali do ksiąg szlachty ówczesnej gub. kowieńskiej, w latach 1841—1843 w gub. mińskiej, w 1859 r. w okręgu białostockim. 

Źródła: Bon. t. 1/214-217; Urus. t. 1/176-177.

 Bielawski h. Odrowąż, prawdopodobnie z Bielaw w woj. poznańskim (1391), wspominają o nich akta poznańskie, pyzdrskie i gnieźnieńskie. Zamieszkiwali w woj. poznańskim w XV-XVI w. Byli właścicielami wójtostwa w Rogozińcu (1520-ok. 1530). 

Źródła: Bon. t. 1/217.


Bielawski h. Zaremba (in. Zaręba), vel Bilewski, stara i zamożna w XV i XVI stuleciu rodzina senatorska w woj. sieradzkim; pisała się z Bielaw i z Dobrzelina. 

Nazwisko wzięli od swego dziedzictwa, miasta Bielawy, w woj. łęczyckim, pow. konińskim, których właścicielami byli w 1580 r. Byli także posiadaczami starostwa sieradzkiego i kolskiego 1486. 

Podpisali elekcję Augusta II w 1697 r. z woj. kaliskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782 r., a w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, jako Bielawscy vel Bilewscy (wg Bonieckiego, ci byli herbu Jastrzębiec). Z nich: 1 kasztelan w latach 1425 — 1452. Maciej, kasztelan brzeziński 1425-1436, kasztelan łęczycki 1438-1452.

• TOMASZ Bielawski (ok. 1700-1734/39), s. Jakuba i Marianny Jaraczewskiej, właściciel dóbr ziemskich we wsi Chrzypsko, pow. Międzychód, woj. wielkopolskie (Dw. Teki); ż. (14 XI 1734 Buk) Teresa Watta-Kosicka h. Samson (ok. 1710-po 1771), c. Jana i Jadwigi Błociszewskiej; już jako wdowa skwitowała 1739 r. Ernesta Wilhelma Bojanowskiego, podkomorzego JKMci, z 1000 zł, jako z części sumy oryginalnej 6255 zł przysądzonych jej matce ze spadku po zmarłym bracie Macieju Błociszewskim (AGZ Wschowa); kwitowała 1742 r. Antoniego Pomorskiego; żyła jeszcze 1771 (AGZ Poznań); ślub w parafii Buk, pow. Poznań (MK Buk); dzieci: Justyna.

• WIRYDIANNA Bielawska (ok. 1755-po 1791), c. Macieja i Wiktorii Łubianki (Łuba-Oziemkowska); ur. prawd. Izdebno, pow. Międzychód (Dw. Teki); 1m. (ok. 1780) Stanisław Zawadzki (ok. 1750-ok. 1790); 2m. (ok. 1790) Tadeusz Winnicki (ok. 1750-po 1791). 

Źródła: Bon. t.1/217; Dw. Teki (Monografia); Kos. t.1/10; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.1/177-178.