Świerczewski

Świerczewski h. Grabie, vel Świerczeski, na Mazowszu. Ich rodzinnym gniazdem jest pewnie wieś Świercze, powiat Pułtusk, gmina Gołębie, parafia Klukowo. W XIX wieku wieś ta dzieliła się na Świercze Koty, Ś. Siołki i Ś. Wochny (SGKP).
Według Żernickiego są jednego pochodzenia ze Świeszewskimi vel Świerzewskimi herbu Grabie, wywodzącymi się z tegoż powiatu pułtuskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Znane są ponadto rodziny Świerczewskich herbu Łodzia, Świerczek i Trąby. 

Źródła: Bork. Sp. 435; SGKP t.11/670; Szl. Król.; Żern. t.2/405.


Świerczewski h. Łodzia, vel Świerczowski, wyszli zapewne z Wielkopolski (Nies.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

• JULIAN Świerczewski (ok. 1820-1896), s. Błażeja i Salomei Popowskiej; zamieszkały Warszawa; ż. (1846 Warszawa) Emilia Henryka Lisiecka (ok. 1820-po 1850), c. Tomasza i Marianny Wurch; ślub w parafii św. Jana (MK Warszawa: św. Jan); dzieci: Paulina, Matylda, Adolf.

• MATYLDA Świerczewska (ok. 1850-po 1891), c. Juliana i Emilii Lisieckiej; 1m. NI. Kryński (ok. 1850-p. 1891); 2m. (1891 Warszawa) Julian Maciej Polkowski (ok. 1850-po 1891), s. Wojciecha i Pelagii Lisickiej; ślub w parafii św. Aleksandra (MK Warszawa: św. Aleksander). 

Źródła: Nies.; Sęcz.; SGKP t.11/670; Szl. Król.

Świerczewski h. Świerczek, vel Świerczeski, drobna szlachta mazowiecka, wywodząca się zapewne ze wsi Świercze w parafii Klukowo, obecnie gmina Świercze, pow. Pułtusk. W leżącym nieopodal Świeszewie, w parafii Nasielsk, dziedzicami byli Świeszewscy i Świerczewscy herbu Grabie. Według mazowieckich zapisków herbowych z XV i XVI wieku, na wsi Świercze dziedziczyła w latach 1465-1537 szlachta herbu Pobóg (Pobożanie), a i wieś Świercze miała wtedy alternatywną nazwę Poboże. Wśród licznych dziedziców może i byli tam także przedstawiciele herbu Świerczek, chociaż wydaje się bardziej prawdopodobne, że tylko przez nieswiadomość niektórzy Świerczewscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z tym właśnie herbem. 

Źródła: Bork. Sp. 435; Szl. Król.; Żern. t.2/405; A. Wolff, Mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI. Kraków 1937.


Świerczewski h. Trąby, vel Świerczowski, Świerszczowski, Świerszczewski, na Podlasiu i w Małopolsce. Nosili pierwotnie nazwisko Świercz, później Świerczewski, z przydomkami Świercz, Bogaczyk, Kozaczyk, Pawłowicz itd. Licznie zamieszkiwali we wsi Świercze w powiecie łukowskim, gminie Celiny, parafii Łuków. Według regestu poborowego pow. łukowskiego z roku 1552 była to wieś drobnej szlachty. W 1580 r. właścicielem jest m. in. Stanisław Świercz (Paw. Młp. 391, 412, 414). Są jednego pochodzenia z Jordanami i Rozwadowskimi. Niesiecki wymienia Świerczewskigo na Rozwadowie Wielkim, wraz z Rozwadowskimi h. Trąby. Z nich: 1 kasztelan 1512 — 1528. 

• FRANCISZKA Świerczewska (ok. 1800-po 1821), c. Szymona i Anny Celińskiej; ur. Celiny Szlacheckie; m. (1821 Łuków) Stanisław Karwowski (ok. 1790-po 1821), s. Kazimierza i Konstancji Izdebskiej; ur. Suleje; ślub w parafii Łuków, obecnie woj. lubelskie (MK Łuków).

• JÓZEF Świerczewski (ok. 1780-po 1817), dziedzic swej części wsi Suleje, parafia Łuków, obecnie woj. lubelskie; zamieszkały Suleje, nr domu 26 (MK Łuków); ż. (p. 1817) Aniela Radomyska (ok. 1790-po 1817); dzieci: Adam.

Źródła: Bork. Sp. 435; Kos. t.1; Nies.; SGKP t.11/670; Żern. t.2/405.