Bejnart

Bejnart h. własnego (in. Abdank odmienny), v. Beynart, w woj. trockim, a Bejnartowicze są prawdopodobnie ich gniazdem.
Należały do nich, oprócz Bejnartowicz, dobra Gawry, Gawrelsk i Lalewsk w woj. trockim 1506, Poporcie, Kozaliuszki tamże i Tumiłowice w pow. oszmiańskim 1641.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. kowieńskim i upickim w XVI w., a w pow. telszewskim w wieku XVIII. Z województwem trockim i wileńskim podpisali elekcję Augusta II w 1697.
Wg Kojałowicza mieli używać herbu przedstawiającego w polu czerwonym strzałę rozdartą, przeszytą dwiema strzałami równoległymi, górną żeleźcem w lewo, a dolną — w prawo. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.

Źródło: Bon. I 147-148.