Białowieski

Białowieski h. Gozdawa, pisali się z Białowieży pod Pułtuskiem, w woj. mazowieckim. Dziedzice Białowieży h. Gozdawa otrzymali różne przywileje od ks. Kazimierza mazowieckiego w 1472 r., posiadali wówczas starostwo pułtuskie. Podpisali manifest szlachty litewskiej
w 1763 r.

Źródła: Bon. t.1/192; Urus. t.1/162.


Białowieski h. Jastrzębiec, vel Białowiejski, na Kujawach i w ziemi dobrzyńskiej; wzięli nazwisko od wsi Białowieżyna Dużego i Małego w pow. lipnowskim, które to wsie posiadali w 1564 r. (dziedziczyli tam jeszcze w XVIII wieku). Oprócz Białowieżyna i Białowieżynka, należało do nich Czachowo w woj. płockim (1756), Zawidz Mały w pow. lipnowskim (1839). Podpisali z ziemią dobrzyńską elekcję Augusta II w 1697 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1839 i 1848 r. 

Źródła: Bon. t.1/192; Urus. t.1/162.


Białowieski h. Topór, właściwie Białowiejski, z Białej Wioski w z. rawskiej, notowani w Aktach Kościańskich w 1565 r. (Piotr Bodzanta z Białej Wioski) i 1766 r. Byli też na Białej Rusi, do której przenieśli się z Wielkopolski. Zostali wylegitymowani w Cesarstwie w 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Źródła: Dw. Teki; Urus. t.1/162.