Bereśniewicz

Bereśniewicz h. własnego (in. Kościesza odm.), vel Bereszniewicz, Berezniewicz, rozrodzona, w większości zagrodowa szlachta w woj. nowogrodzkim, a głównie na Białej Rusi; pisano ich też różnie - Berśniewicz, Bereszniewicz i Berezniewicz. W XVII i XVIII w. piastowali
urzędy ziemskie w pow. mińskim, witebskim, mozyrskim i połockim. Podpisali manifest szlachty litewskiej w 1763. Bereśniewiczowie byli i w woj. witebskim. Jako Berezniewiczowie h. Kościesza zostali wylegitymowani w Cesarstwie w latach 1841-1842 i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Herb ich — w polu czerwonym strzała srebrna rozdarta, żeleźcem do góry, przekrzyżowana poprzecznicą ukośną. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.

• ALEKSANDER Kazimierz Bereśniewicz (ok. 1820-1902), s. Józefa, wnuk Macieja, ksiądz, sufragan żmudzki 1848, biskup kujawsko-kaliski 1883.

Źródła: Bon. t.1/166-167; Urus. t.1/138-139.