Bogdanowicz

Bogdanowicz h. Bogdanowicz (I) (in. Bohdanowicz I, herb własny), vel Bohdanowicz, Bochdanowicz, stara rodzina ormiańska, na Rusi Czerwonej. 

Używali przydomku de Oroscheny (Oroszheny, Oroszeny), od majątku Oroszany na Bukowinie. Deodat i Jan, dostawcy prowiantów dla armii austriackiej. Otrzymali nobilitację od cesarza Leopolda II w 1781 r. z niżej opisanym herbem.

Herb — tarcza na trzy pola promienisto rozdzielona, w górnych błękitnych po podkowie srebrnej stojącej, w dolnej złotej głowa konia czarnego ze szyją. W klejnocie między dwiema trąbami słoniowemi czarna głowa końska, jak na tarczy. Labry, po prawej, srebrne podbite niebieskiem, po lewej, złote podbite czarnem.

• JAN Kanty Stefan Bohdanowicz de Oroscheny h. wł. (16 IX 1910-IV 1940), s. Tadeusza i Łucji Odrowąż-Pieniążek, porucznik kawalerii rezerwy; absolwent IV Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Krakowie 1928 r. i Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1929 r.; mianowany podporucznikiem ze starszeństwem 1 I 1932 r.; przydzielony do 8 pułku ułanów, w którym odbywa ćwiczenia rezerwy w latach 1931 i 1933; ur. Kraków, chrz. 1911; zamordowany przez rosyjskie NKWD w Katyniu; w aktach także: Jan Szczepan Bogdanowicz de Oroszheny (MK Kraków: św. Szczepan; Charków. Księga cmentarna, Warszawa 2003, s. 37).

• RYPSYMA Anna Bohdanowicz de Oroszeny h. wł. (20 VIII 1830-7 II 1913), właścicielka dóbr Jakobówka 1878, Niezwiska z Woronowem 1913; ur. Rudnik, chrz. 6 XI  1830 Kuty, zm. Lwów (MK Kuty); m. (8 IX 1858 Horodenka) Marceli Marcianus Abgaro-Zachariasiewicz (1824-4 I 1882), s. Antoniego i Anny Teodorowicz, członek rady powiatowej w Horodence 1874, ziemianin; właściciel dóbr Antonówka i Muchawka 1858, Niezwiska i Woronów, pow. Horodenka, 1870-1878; ur. Stanisławów, chrz. 9 I 1824, zm. Niezwiska lub Woronów, poch. 7 I 1882 (MK Stanisławów).

Źródła: L. Korwin, Ormiańskie rody szlacheckie, s. 76; Urus.; T. Gajl, Herbarz polski online.

Bogdanowicz h. Bogdanowicz (in. Bogdanowicz II), licznie rozrodzona rodzina ormiańska. 

Jej przodek Bogdan Donakowicz, kupiec we Lwowie około 1590 r., zebrał znaczny majątek, który powiększył jeszcze jego wnuk Dominik, superintendent ceł koronnych 1694 r. 

Z potomków tego drugiego niektórzy brali przydomek de Rosko. Z tych: Krzysztof, dyrektor sądów ormiańskich w Stanisławowie, zm. 1767 r., a Michał, Walerian i Bernard, zebrawszy znaczny majątek na handlu, nabyli majątki na Rusi Czerwonej: Przemiwółki, Toustobaby, Orelec, Ottonia i inne, a w 1784 r. otrzymali od cesarza austriackiego Józefa szlachectwo z herbem poniżej opisanym.

Mikołaj z innej gałęzi tej rodziny, kapitan wojsk austryackich, otrzymał także szlachectwo w 1819 r.

Herb — tarcza w poprzek przedzielona, wierzchnia część także podzielona na dwie połowy, w prawej, w polu czerwonym pół wołu białego w lewo, w lewej połowie białej pół konia czerwonego z grzywą złotą w prawo; w dolnej części, w polu niebieskim trzy podkowy dwie i jedna; nad tarczą dwa hełmy z koronami szlacheckimi: na prawym orzeł czarny darty łbem w lewo, na lewym hełmie trzy pióra strusie, skrajne niebieskie, środkowe białe.

Źródła: Urus. t. 1/264-265; T. Gajl, Herbarz polski online.

Bogdanowicz h. Bogoria, vel Bohdanowicz, Bohdanowicz-Dworzecki, w W. Ks. Litewskim, w pow. orszańskim, wilejskim, wileńskim i lidzkim. Jedna gałąź używała przydomku Dworzecki od dóbr Dworzec, w pow. wilejskim.

Semen Fedorowicz Bogdanowicz Dworzecki otrzymał od księcia Kroszyńskiego dobra, w powiecie orszańskim, które to nadanie potwierdził król Zygmunt 1534 r. Syn jego Bogdan, pozostawił synów: Piotra i Jana, którzy, również jak ich potomkowie, Bogdanowiczami się zwali (Herb. Bobryńs.). 

Atanazy Dworzecki Bohdanowicz, starosta jesmoński 1726 r. (Wolff.). Seweryn Bohdanowicz Dworzecki, właściciel dóbr Stajki, Maćkowce i Zaciemienie, w pow. wilejskim.

Potomkowie Andrzeja, dziedzica dóbr Dworzec 1699 r., wylegitymowali się ze szlachectwa 1802 r., przed deputacją wywodową wileńską.

• MICHAŁ Bohdanowicz h. Bogoria (ok. 1902-po 1932), s. Jana i Marii Heleny Cywińskiej, porucznik Wojska Polskiego 1932 r., zamieszkały w mieście Wilnie; ur. we wsi Stajki, w pow. wilejskim, woj. wileńskim (MK Warszawa: św. Krzyż); ż. (5 X 1932 Warszawa) Wanda Bronisława Maria Leska (ok. 1908-po 1932), c. Juliusza i Marii Olszyńskiej; zamieszkała 1932 r. z rodzicami w Warszawie, ul. Warecka; ur. Warszawa, chrz. w parafii Słomczyn, pow. warszawski; ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż).

• ZOFIA Janina Bohdanowicz-Dworzecka h. Bogoria (ok. 1910-po 1934), c. Artura Józefa Tadeusza i Marii Jesipowicz (Jezipowicz, Josipowicz); zamieszkała w Warszawie; m. (1934 Warszawa) Feliks Ibiański (ok. 1910-po 1934), s. Kazimierza i Heleny Jankowskiej; ślub w parafii św. Antoniego (MK Warszawa: św. Antoni).

Źródła: Bon. t. 17/216 (tom Uzupełnień); Urus. t. 1/265.

Bogdanowicz h. Łada, vel Bohdanowicz; Boniecki pisząc w swoim Herbarzu o różnych Bogdanowiczach (Bohdanowiczach) zamieszkujących w W. Ks. Litewskim, w woj. kijowskim, w ziemi czerskiej i warszawskiej, zastrzega, iż nie wie, czy wszyscy wymienieni należą do herbu Łada.

Wśród wymienionych są z pewnością nie tylko przedstawiciele rodzin ormiańskich, nobilitowanych w Polsce, ale także Bogdanowiczowie pochodzenia tatarskiego. Aleksy i Jan, synowie Piotra, Lucjan, Samuel, Zachariasz i Daniel, synowie Kondrata, zeznali dział dóbr w Bogdance, w woj. kijowskim, i w Nowosiółkach, w woj. czernichowskim 1632 r. (Op. Kij.). 

Efrem, pochodzący z woj. kijowskiego, sprzedał swój majątek Fedorowiczowi 1641 r. (Perp. Czers.). Piotr ustąpił synowi swemu Tomaszowi uroczysko w Bogdance 1704 r.; tenże Tomasz, wojski owrucki 1738 r. (Op. Kij.). Łukasz Antoni, miecznik lidzki i wiceregent grodzki generalny kijowski 1719 r. Łukasz, miecznik i pisarz grodzki kijowski 1729 r.

Bogdanowiczowie herbu Łada wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej.

Była na Litwie rodzina tatarska Bogdanowiczów tego herbu, z której Aleksander, syn Samuela, udowodnił szlachectwo w gub. wileńskiej 1834 r.

Genealogia
(osób: 28)

• GRZEGORZ Bogdanowicz h. Łada (1782-1838/43), s. Adama i Zofii Piramowicz h. Odrowąż, dziedzic dóbr Puchaczów 1838 r., w dawnym pow. krasnostawskim, obecnie pow. Łęczna; jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1855 r. z herbem Łada, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej (Urus.; Sęcz.; MK Puchaczów); ż. (ok. 1820) Marianna Piramowicz h. Odrowąż (ok. 1800-po 1843), dziedziczka dóbr Nadrybie, w pow. krasnostawskim 1843 r.; jako wdowa 24 III 1843 r., pożycza 9000 złp, tj. 1350 rubli srebrnych Józefowi Liniewskiemu (APL Chełmicki); dzieci: Józefa, Kazimierz.

• JÓZEFA Bogdanowicz h. Łada (1823-1922), c. Grzegorza i Marianny Piramowicz h. Odrowąż, dziedziczka dóbr Nadrybie-Wieś 1852 r., parafia Puchaczów, dawny pow. krasnostawski, obecnie pow. Łęczna; ur. Nadrybie, parafia Puchaczów; zm. Lublin, lat 99 (MK Puchaczów); m. (29 V 1852 Puchaczów) Seweryn Józef Liniewski z Liniewa h. wł. (1 I 1814-13 IV 1892), Józefa i Heleny Małgorzaty Osuchowskiej, dziedzic dóbr Lejno (Lino) z przyległościami w latach 1843-1852, obecnie gm. Sosnowica, pow. parczewski, woj. lubelskie; zamieszkały w Liniewie  1843-1848, później w Lublinie; ur. Warszawa, zm. Lublin, lat 79; w aktach także: Józef Seweryn L-ki (Bon.); dzieci: 1/ Barbara Liniewska z Liniewa h. wł. (ok. 1860-po 1888); voto: (ok. 1880) Apolinary Zarębski (ok. 1850-po 1888).

Źródła: Bon. t. 1/328-329; Dziad.; L. Korwin, Ormiańskie rody szlacheckie; Nies.; Sęcz.; Urus. t. 1/265-266.

Bogdanowicz h. Mogiła, vel Bohdanowicz, na Żmudzi; pochodzą od bojarów żmudzkich, właścicieli Czerenowa 1532 r. 

Źródła: Bon. t. 1/330.