Bobola

Bobola h. Leliwa, stara i słynąca z religijności, rodzina małopolska, prawdopodobnie pochodzenia czeskiego i jak się zdaje, wymarła jeszcze w XVII wieku.

W XVI i XVII stuleciu zamieszkują w pow. sandomierskim i ziemi sanockiej. Pisali się z Wielkiego i Małego Piasku (de Pyaski), w dawnym pow. wiślickim. Na Piasku Małym, należącym do parafii Solec, dziedziczyli już w latach 1330-1530, a na Piasku Wielkim, który był wsią parafialną, w latach 1333-1354.

Jakusz (Jakub) Bobola, założył kościół pw. Wszystkich Świętych w Krakowie przed 1330 r. Andrzej (1540-1616), jezuita i protektor jezuitów, podkomorzy wielki koronny 1610 r., dworzanin Zygmunta Augusta, sekretarz Zygmunta III, przyjaciel Piotra Skargi, starszy warszawskiego Bractwa Miłosierdzia 1600 r. 

Andrzej (1591-1657), duchowny katolicki, jezuita, misjonarz, kaznodzieja, zwany „apostołem pińskim”, męczennik, zamordowany przez Kozaków, błogosławiony, uznany przez Kościół katolicki za świętego, jeden z katolickich patronów Polski.

Według Niesieckiego, rodzina ta miała jeszcze istnieć za jego czasów, w pow. pińskim. Ci jednakowoż pisali się Boboli a nie Bobola (Urus.).

Nie wiadomo nic o szlacheckich przedstawicielach tej rodziny później niż w XVII stuleciu, jednak nazwisko Bobola jest wciąż notowane w aktach metrykalnych i - co ciekawe, dokładnie na terenach, gdzie dziedziczyli Bobolowie herbu Leliwa.

św. Andrzej Bobola
(1591-1657)

• ANDRZEJ Bobola h. Leliwa (30 XI 1591-16 V 1657), duchowny katolicki, jezuita, misjonarz, kaznodzieja, zwany „apostołem pińskim”, męczennik, zamordowany przez Kozaków, błogosławiony, uznany przez Kościół katolicki za świętego, jeden z katolickich patronów Polski; beatyfikowany przez papieża Benedykta XIV w 1755 r., a kanonizowany przez Piusa IX w 1853 r.; był autorem tekstu ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza; ur. Strachocin koło Sanoka, zm. Janów Poleski.

Źródła: PSB; Bon. t. 301-303; Krzep. Małop.; Nies.; PSB; Urus. t. 1/246-247.