Bóbr

Bóbr h. Gryf, ze wsi Bobry w ziemi ciechanowskiej, parafia Krzynowłoga Wielka, obecnie pow. Przasnysz. Niektórzy z nich nosili przydomki, jak np. Bóbr–Niski.

Według Uruskiego: „jedna ich gałąź w XVII stuleciu przeniosła się w południowe strony kraju i brała przydomek Piotrowicki vel Piotrowski. Ta gałąź już w XVIII stuleciu należała do zamożniejszych w swoich ziemiach, przeciwnie gałąź główna mazowiecka należała po większej części do szlachty zagrodowej” (Urus.).

Bobrowie herbu Gryf wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. Niewątpliwie od nich pochodzenie swoje wiedzie rodzina Bobrowiczów herbu Gryf.

Genealogia
(osób: 94)

• KSAWERY Andrzej Bóbr h. Gryf (1770-po 1816), s. Franciszka Leona i Joanny Świerzbińskiej, wspólnie z rodzeństwem, dziedzic po ojcu części wsi Łepki, Marki, Przyborów i Andrychy, w parafii Grabowo, pow. Kolno; ur. Andrychy; w aktach także: Andrzej Ksawery B. (Bon. Uzup.); ż. Salomea Obrycka (ok. 1780-po 1816); dzieci: Ludwika, Aleksander, Joanna, Tekla.

• LUDWIKA Bóbr h. Gryf (ok. 1815-po 1837), c. Ksawerego i Salomei Obryckiej; ur. zapewne Wnory-Pażochy, gm. Kulesze Kościelne, pow. Wysokie Mazowieckie (Bon. Uzup.); m. (28 I 1837) Tomasz Polikowski (ok. 1810-po 1837), s. Mateusza i Rozalii Oleksińskiej; ślub w parafii Kalinówka Kościelna, gm. Knyszyn, obecnie pow. Mońki, miejscowość: Sikory (MK Kalinówka Kościelna).

Źródła: Bon. t. 1/308; Dw. Teki (Monografie); Urus. t. 1/248.

Bóbr h. Pilawa, vel Bóbr-Piotrowicki, na Podolu, Wołyniu i Litwie, w woj. brzeskim litewskim. 

Mają być podobno gałęzią rodziny Bobrów (Bóbr) herbu Gryf. Od jednego z majątków swych, pisali się Piotrowicki.

Aleksander, z woj. brzeskiego litewskiego, subkolektor tegoż województwa 1671 r., dworzanin skarbowy litewski 1676 r. Samuel, cześnik rzeczycki 1707 r. 

Ignacy, cześnik żytomierski, został 1755 r. cześnikiem bracławskim, a po nim cześnikostwo żytomierskie wziął N. Bóbr. Jan, cześnik bracławski 1765 r. Ignacy, sędzia pograniczny bracławski, który to urząd wziął po nim Jan Nepomucen 1766 r. Kajetan, szambelan Stanisława Augusta, kawaler Orderu św. Stanisława 1789 r.

Genealogia
(osób: 21)

• LUDWIKA Bóbr-Piotrowicka h. Pilawa (1825-19 III 1890), c. Teodora i Joanny Morzkowskiej; ur. Zahajce, parafia Szumbar, pow. Krzemieniec, zm. Zator (Bon.; Urus.; MK Dederkały); m. (ok. 1850) Maurycy hr. Potocki h. Pilawa (1812-13 I 1879), s. Aleksandra i 1ż. Anny hr. Tyszkiewicz h. Leliwa, podporucznik 5 pułku ułanów w powstaniu listopadowym 1831 r.; szambelan carski; otrzymał przyznanie dziedzicznego tytułu hrabiowskiego w Królestwie Kongresowym 1859 r.; właściciel dóbr Wiśnicz Nowy, w pow. bocheńskim, i Berezyna, na Białorusi; zm. Krzeszowice koło Krakowa; dzieci: August, Maria, Natalia, Eustachiusz.

• TEODOR Michał Józef Bóbr-Piotrowicki h. Pilawa (1800-14 X 1865), s. Kajetana i Ludwiki Ostrowskiej, radca stanu, marszałek szlachty powiatu krzemienieckiego 1830-1833 (nie guberni wołyńskiej, jak czasem podają); dziedzic dóbr Zahajce, parafia Szumbar, pow. Krzemieniec; w aktach także: Michał Józef Teodor Bóbr-P.; metryka w kościele Szumbarskim, zm. Dederkały, pow. tarnopolski, lat 66, uwagi: pozostała żona Joanna z Morzkowskich i córki Ludwika i Zofia (Bon.; Bon. Uzup.; Urus.; MK Dederkały); ż. Joanna Morzkowska (1807-1889), bohaterka legendy literackiej okresu romantyzmu, miłość Słowackiego, romans z Krasińskim; przebywała na emigracji w Dreznie 1831 r. (Enc. Pow. 1992); dzieci: Ludwika, Zofia.

Źródła: Bon. t. 1/308-309; Bon. t. 17/202 (tom Uzupełnień); Urus. t. 1/248.