Wiśniewski

Wiśniewski h. Prus I, vel Wiszniewski, Wiśniowski, Wiszniowski, rodzina mazowiecka, migrująca głównie na Podlasie i dalej na Wołyń i Ruś Czerwoną.
Według Paprockiego (1584), Wiśniowscy wyszli ze wsi Wiśniów w ziemi ciechanowskiej. Obecnie jest to Wiśniewo, w parafii Grudusk, pow. Ciechanów. Tenże Paprocki zna też Prusów Wiśniewskich w pow. łukowskim, na Podlasiu. Gniazdem Wiśniewskich – czy nie Prusów – było Wiśniewo koło Zambrowa, w ziemi łomżyńskiej, parafia i powiat Zambrów (SGKP). Już w XVI wieku byli Wiśniewscy dziedzicami we wsi Wiśniew (Wiśniów, Wiszniów), w parafii Zbuczyn, dawny pow. łukowski, obecnie pow. Siedlce. Współcześni badacze uważają tę ostatnią wieś za pierwotną siedzibę Prusów Wiśniewskich. Niesiecki wymienia ich w woj. lubelskim i w ziemi chełmskiej już w 1537 r. Stanisław z Wiśniowa Wiśniowski, „który z chwałą imienia swego wojował przeciwko Turkom za Rudolfem II cesarzem w Węgrzech pod Sygetem, i w Wołoszech przeciwko Rozwanowi z Janem Potockim, co o nim głosi kamień grobowy w Krakowie u OO. Franciszkanów” (Nies.; Starow.). Tobiasz Wiśniowski, poeta, autor „Trenów” 1585. Walenty i Andrzej, pisarz grodzki chełmski (potem sędzia ziemski chełmski 1676, pisał się z Karniowa), z sejmu 1647 r. wyznaczeni do rewizji ksiąg ziemskich chełmskich i krasnostawskich (Nies.; Con.). Wiśniewscy vel Wiszniewscy herbu Prus I posiadali majątki ziemskie w Galicji, w okolicach Stanisławowa, Lwowa i Rzeszowa. Należały do nich m. in. Dobrzany w pow. grodeckim (Gródek k/ Lwowa). Niektórzy – chyba błędnie – pisali się „z Wiśniowca”. Jako Wiśniewscy herbu Prus I, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Jedna gałąź otrzymała tytuł hrabiowski austriacki 29 XII 1876 r., na co dyplom wydany w Wiedniu 13 III 1877 r. (Bork.). 
Genealogia
(osób: 64)

• TADEUSZ Stanisław Konstanty Zefiryn hr. Wiśniewski, Wiszniewski z Wiśniewa h. Prus I (26 VIII 1824-1888), s. Jana Wojciecha i Teresy Kownackiej, c.k. szambelan austriacki; w aktach także: Wiszniewski; właściciel dóbr Krystynopol z Nowymdworem, Żużlem i Sulimowem w Galicji, pow. Sokal 1859; otrzymał tytuł hrabiowski austriacki 29 XII 1876; ur. Romanówka w Galicji (Bork.); ż. (18 X 1856 Lwów) Julianna Julia Augusta Romana hr. Stadion-Warthausen et Thannhausen h. wł. (28 X 1840-po 1867), c. Edwarda, właściciela dóbr Chlumetz w Czechach, i Konstancji Rachovin-Rosenstern; ślub we Lwowie, miejscowość: Krystynopol (MK Lwów); dzieci: Stanisław, Jarosław, Karol, Teresa.

• WANDA Wiszniowska, Wiszniewska h. Prus I (ok. 1860-po 1883), c. Henryka i Marii Białobrzeskiej; pisana także: Wiśniowska; ur. prawd. Dobrzany w pow. grodeckim, poczta Gródek k. Lwowa (Bork.); m. (ok. 1880) Władysław hr. Romer h. Jelita odm. (ok. 1840-po 1883), s. Eustachego i Anny hr. Rey h. Oksza, właściciel dóbr Osiek w pow. ropczyckim; dzieci: Anna, Maria – hr. Romer.

Źródła: Bork. Sp. 499, 500; Bork. Rocz. t. 1/388-389, 584-585, t. 2/350-351, 734-735; Nies. t. 9/363; Pap.; Sęcz.; SGKP t. 13/611; Szl. Król.; Żych. t.1/346-347.


Wiśniewski h. Trzaska, vel Wiszniewski, w ziemi łomżyńskiej w latach 1423-1474, pisali się z Wiszniewa (Kap.). Ich gniazdem rodzinnym jest Wiśniewo Wielkie i Małe (Wiśniewko), w parafii Piski, pow. Ostrołęka. Szymon Wiszniewski, senator-kasztelan Królestwa Polskiego 1825-1826.

• ANNA Magdalena Wiszniewska, Wiśniewska h. Trzaska (ok. 1780-1 XI 1864), c. Szymona i Anny Middelton; zm. Szwajcaria, lat 84 (Bon.; Kur. Warsz.; Wikipedia); m. (ok. 1810) Wincenty Rola-Gawroński h. Rola (ok. 1783-19 II 1860), s. Maksymiliana i Bogumiły Sperskiej h. Kolumna, radca departamentu łomżyńskiego 1812, poseł na sejm kongresowy i na sejm powstańczy 1830/31; zm. Pojeziory, ówczesne woj. augustowskie, lat 77, poch. Olwita (Kur. Warsz.); dzieci: m. in. Zygmunt (1816-1886), Wiktor (1819-1901), Aniela (1832-1902) – Gawrońscy.

• SZYMON Edward Wiszniewski, Wiśniewski h. Trzaska (ok. 1757-27 VI 1834), s. Stefana i Marianny Szwykowskiej (Szweykowskiej), senator-kasztelan Królestwa Polskiego; sędzia grodzki kowieński 1783-1784, pisarz grodzki kowieński 1784-1790, podstarości kowieński 1790-1792, starosta krownicki 1792, komisarz komisji porządkowej cywilno-wojskowej woj. trockiego, pow. kowieńskiego 1790, podkomorzy preński 1792-1794, członek Rady Najwyższej rządowej litewskiej podczas insurekcji kościuszkowskiej 1794; w Królestwie kongresowym pełnił funkcję prezesa Sądu apelacyjnego i od 1825 senten-cjonariusza Sądu najwyższej instancji; senator-kasztelan Królestwa Polskiego 1825-1826; jako senator podpisał podczas powstania listopadowego 25 I 1831 akt detronizacji Mikołaja I Romanowa; kawaler Orderu św. Stanisława I klasy; zm. Pojeziory, ówczesne woj. augustowskie, lat 77; pochodził z linni osiadłej na Litwie (Wikipedia); ż. (ok. 1780) Anna Middelton (ok. 1760-po 1800); w aktach także: Mideltton; dzieci: Józef, Anna.

Źródła: Bork. Sp. 500; Kap.; Kos. t. 1, t. 4/99-113; Sęcz.; SGKP t. 13/611; Szl. Król.; A. Wolf, Mazowieckie zapiski herbowe, s. 346.