Sosnowski

Sosnowski h. Godziemba, vel Sosnoski, na Mazowszu i Litwie, pisali się „z Sosnowa”. Może to być Sosnowo w parafii Kłóbka, pow. Włocławek.

Według dawnych heraldyków, wyszli z ziemi dobrzyńskiej – niektórzy podają Sosnowo w dawnym pow. rypińskim, parafia Rogowo. Biliński uważa jednak, że informacja ta jest mylna a herb tych Sosnowskich nie jest znany. Wymieniony w herbarzach Jan Sosnowski herbu Godziemba (zm. 1660), podstoli wileński 1648 r. a następnie kasztelan połocki 1654, który jak pisze Niesiecki: „pierwszy się do Litwy przeniósł (...)” i „Kozaków od Słucka mężnie odpędził” – według nowszych badań – należy zapewne do Sosnowskich h. Nałęcz z Sosnowicy w ziemi chełmskiej (PSB). Według Krzepeli i Żychlińskiego, Sosnowscy h. Godziemba mieliby wyjść z Pomorza, ze wsi Sośno Szlacheckie w parafii Bobrowo, pow. Brodnica.

Genealogia
(osób: 21)

 

• ADELA Karolina Sosnowska h. Godziemba (11 II 1849-po 1870), c. Józefa i Adeli Fischer; ur. Kiełczygłów, parafia Rząśnia, pow. Pajęczno (MK Rząśnia); m. (ok. 1869) August Olszewski (ok. 1840-po 1870); dzieci: Zofia Marianna Olszewska (1870-po 1900), mąż: Leon Józef Kazimierz Elżanowski z Elżanowa h. wł. (1872-po 1900).

• IGNACY Sosnowski h. Godziemba (ok. 1773-29 X 1833), s. Jana i Katarzyny Jaworskiej, urzędnik Królestwa Polskiego, mecenas Sądu Najwyższej Instancji Królestwa Polskiego, radca wojewódzki i marszałek sejmiku (A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego); dziedzic dóbr Kłopoczyn, parafia Lubania, w pow. rawskim; zm. Kłopoczyn, lat 60, zostawił małżonkę i siedmioro dzieci (MK Lubania); ż. (1815 Michałowice) Józefa Madalińska z Niedzielska h. Larysa (ok. 1800-2 XII 1853), c. Antoniego i Wiktorii Skotnickiej h. Bogoria; zm. lat 53 (Kur. Warsz.); ślub w parafii Michałowice, obecnie woj. mazowieckie (MK Michałowice); dzieci: Antoni, Marianna, Karolina, Józef, Marcjanna.

 
Źródła: Biel.; Bork. Sp. 413; Dw. Teki; Krzep. Pom. t. 1/91; Nies. t.8/463-464; Pap.; Żern. t. 2/369.

 

Sosnowski h. Nałęcz, rodzina pochodzenia ruskiego, której gniazdem jest Sosnowica w ziemi chełmskiej, dawny pow. włodawski, obecnie pow. Parczew. W roku 1564 wieś ta ma trzy działy. Iwan Sosnowski Fieciułowicz płaci od 12 łanów, 11 zagrodników, i rzemieślnika, cerkwi; Eustachy Sosnowski od 1 łanu, 3 zagr., Fryderyk Wietrzyński od 3 łan., 2 zagr, 1 rzem. Wieś należała wówczas do parafii rzym.-kat. w Sawinie. Katarzyna z Zamiechowskich Sosnowska zbudowała tu kościółek, stanowiący pierwotnie filię kościoła paraf. w Wereszczynie. Parafia powstała tu w 1685 r. Obecny kościół murowany wzniosła wdowa po hetmanie polnym litewskim i wojewodzie połockim Józefie Sosnowskim (zm. 1784).
Sosnowscy osiedlili się także na Podlasiu i na Litwie. Zostali wylegity-mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski oraz guberni augustowskiej. Z nich: 1 wojewoda a zarazem hetman 1775 — 1783.
Są także Sosnowscy używający Nałęcza z odmianą.

Genealogia
(osób: 42)

 

• KAJETAN Walenty Hipolit Sosnowski h. Nałęcz (1780-19 IX 1859), s. Karola i Anny Andrychowicz (Andrychiewicz), kapitan wojsk polskich, uczestnik kampanii napoleońskich, kawaler krzyża Legii Honorowej, marszałek szlachty; od 1815 r. kapitan 1 pułku strzelców konnych armii Król. Kongresowego; dziedzic dóbr Jeżewo, właściciel wsi Jeziora w 1838 r.; zamieszkały w dominium Burzec, parafia i gmina Wojcieszki, na Podlasiu; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1838 r., zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni augustowskiej, w Spisie Szlachty Król. Pol. przy nim podano herb Nałęcz z odm. (Szl. Król.; Sęcz.); zm. Kruszewo (MK Wojcieszki, Sokoły); ż. (29 IX 1817 Sokoły) Aleksandra Kruszewska (ok. 1795-po 1818); dzieci: Izabela, Włodzimierz.

Ludwika Sosnowska

(1751-1836)

• LUDWIKA Sosnowska h. Nałęcz (1751-6 XII 1836), c. Józefa i Tekli Despot-Zenowicz, hetmanówna i wojewodzianka, zasłynęła jako narzeczona Tadeusza Kościuszki; młodzi zamierzali się już pobrać, na co nie zgodził się jednak ojciec Ludwiki; zgodnie z jego wolą poślubiła później Lubomirskiego; mieszkała jakiś czas w dominium Burzec, parafia i gmina Wojcieszki, na Podlasiu; na skutek kłopotów finansowych mąż w 1794 przekazał jej zastawiony majątek w Równem, który wyprowadziła z długów (Bork.; Bon.; Wikipedia); m. (ok. 1776 Połock) Józef Aleksander ks. Lubomirski h. Szreniawa (1751-VII 1817), s. Stanisława i Ludwiki Pociejówny, generał-major wojsk koronnych, generał regimentu pieszego, starosta romanowski, kasztelan kijowski, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, wolnomularz, targowiczanin; dziedzic Równego na Wołyniu; ur. Kijów, zm. Równe (PSB t. 18/27); dzieci: Henryk, Fryderyk, Helena – ks. Lubomirscy.

 
Źródła: Bork. Sp. 413; Kos. t. 1; Nies. t.8/464; Pap.; Sęcz.; SGKP t. 11/91, t. 15 cz. 2/612; Szl. Król.; Żern. t. 2/369; Wikipedia: 1.