Białkowski

Białkowski h. Bibersztein, pochodzą prawdopodobnie ze wsi Białkówki w powiecie pilznieńskim, na której dzedziczyli w 1508 r. Wg Paprockiego gniazdem tej rodziny jest powiat biecki, lecz nazwisko wzięli od wsi Białkowa w ziemi dobrzyńskiej. W XVII i XVIII w. zamieszkują m. in. na
Rusi Czerwonej, w pow. halickim. Oprócz Białkowa, dziedziczyli dobra Płonne Małe (1564). W 1571 r. otrzymali konsens królewski na nabycie wójtostwa we wsi Dobrzany, leżącej w starostwie lwowskim, oraz Brodów. W 1598 r. otrzymali starostwa andzelskie i hanselskie w Inflantach. Byli właścicielami dóbr Jurówki w woj. kijowskim (1690), Moskalówki w woj. podlaskim (1723), Szymonki i Jasionki w woj. łęczyckim (1773), części wsi Tarnawki w woj. lubelskim (1758), Posielanie w pow. kalwaryjskim (1843), Pierzchno w W. Ks. Poznańskim (1858). W 1676 r. nabyli Czarnotki w woj. kaliskim (od Sośnickich). Pisali się z Ks. Żmudzkim na elekcję Jana III w 1674 r. Członkowie tej rodziny udowodnili pochodzenie szlacheckie w Galicji w 1782 i 1787 r., w wydziale stanów we Lwowie. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1845 r., w Cesarstwie w 1862 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej, inni wylegitymowani w 1862 r., zostali zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Źródła: Bon. t.1/183; Urus. t.1/154.

Białkowski h. Habicz, z Białkowic w powiecie piotrkowskim, gdzie dziedziczą w 1399 r. (są tam jeszcze w 1552). Herb — na tarczy flagellum super clipeo (cepy v. różczka?).

Źródła: Bon. t.1/183; Urus. t.1/155.


Białkowski h. Nieczuja, mają pochodzić, wg Długosza, ze wsi Białkowice w woj. sandomierskim. Wieś tę za jego czasów posiadał Mikołaj ok. 1470 r.

Źródła: Bon. t.1/184; Urus. I 155. 

Białkowski z Białkowa h..., Bozata (Bożęta?), łowczy poznański, otrzymał różne przywileje dla dóbr Białkowa od ks. Bolesława w 1268 r. 

Źródła: Bon. t.1/183.

Białkowski z Białkowic h. Wołowscy. Maciej de Byelkowicze h. Wołowscy, zaświadcza w Krakowie 1424 r. szlachectwo Ślązaka Mikosza Stembarta z Lupszy. 

Źródła: Bon. t.1/183.