Berezowski

Berezowski h. Przestrzał, w woj. podolskim, dokąd wg Uruskiego mieli się przenieść z woj. podlaskiego. W XVIII stuleciu piastowali urzędy ziemskie w pow. winnickim, bracławskim, owruckim, kijowskim i żytomierskim. Dziedziczyli dobra Suchodoł w ziemi drohickiej 1748.
W latach 1829, 1850-1862 zostali wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

Źródła: Bon. t.1/167-168; Urus. t.1/139-140.

 
Berezowski h. Sas, dawna i rozrodzona rodzina w woj. ruskim, gdzie dziedziczyli już w XV stuleciu. Stanęli na pospolite ruszenie z ziemią lwowską w 1651, z woj. ruskim pisali się na elekcję Augusta II w 1697. Wg Uruskiego byli również na Podlasiu i Wołyniu. Posiadali m. in. część szlachecką we wsi Berezowo w ziemi żydaczowskiej 1660, Isakowo 1718 i Baryłów na Wołyniu 1720. Licznie rozrodzeni, używali następujących przydomków: Bilawicz, Bodrug, Bodurowicz, Dymidowicz, Ficzyc, Genik, Hołdysz, Kosowczyc, Kunczyc, Łazarowicz, Malkowicz, Mocok-Filejowicz, Negrycz, Percowicz, Romańczyc, Szymczyc, Telepan, Tomicz, Urbanowicz, Waskul i Zdeczuk. Jak liczna była to rodzina, niech świadczy ta okoliczność, że w 1782 r. aż 119 członków tego rodu udowodniło pochodzenie szlacheckie w sądzie ziemskim i grodzkim halickim, a ponad 300 do 1866 r. W Cesarstwie, w gub. kijowskiej zapisanych zostało do ksiąg szlachty przeszło 70 osób z tej rodziny, począwszy od 1803 do 1820. Legitymowali się też ze szlachectwa w gub. podolskiej w 1834, w gub. mińskiej 1853, w gub. wołyńskiej w 1855 i 1863. 

Źródła: Bon. t.1/168; Urus. t.1/139-140.