Wilga

Wilga h. Bończa, vel Wielga, rodzina mazowiecka, z woj. rawskiego, osiedlona na Wołyniu i Podolu. Pisali się „z Cięgnowa” i „z Godzimierza”.

„Mikołaj [Wilga] w zasługach swoich wziąwszy od Zygmunta Augusta króla starostwo ostrołęckie, osiadł w Mazowieckiem, pisał się z Cięgnowa, miał za sobą Annę Iłowską Aleksandra wojewody płockiego córkę, z niej spłodził kilka córek, i syna Jędrzeja, ten w wojsku książęcia elektora brandeburskiego żołd wojenny długim lat przeciągiem prowadził, wziął w nagrodę znaczną szarżą officyerską” (Nies.). 

Wieś Godzimierz, znajduje się w pow. rawskim, w parafii Biała. Odgałęzieniem Wilgów są Godzimierscy z Godzimierza herbu Bończa. Wilgów wymienia Paprocki w 1584 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie grodzkim lwowskim w 1782 r. Z nich: 1 wojewoda w latach 1783 — 1796.

Adam z Godzimierza Wilga, poseł na sejm z woj. wołyńskiego, elektor króla Jana Kazimierza w 1648 r. Stanisław, elektor 1669 r. z ziemi chełmskiej, Baltazar Wilga, pułkownik wojsk koronnych 1691. Fabian, generał major wojsk koronnych, podkomorzy derpski 1720. Remigian, skarbnik kijowski, podstarości grodzki żytomierski, oraz Stanisław, podczaszy inflancki, posłowie z woj. kijowskiego na sejm, elektorowie 1733 r. Ludwik, wojewoda czernihowski 1783, starosta grabowiecki, poseł bełski na sejm i elektor króla Stanisława Augusta w 1764 r. Piotr, adwokat lwowski 1782. 

Genealogia
(osób: 35)
 

• JOACHIM Wilga h. Bończa (ok. 1760-po 1803), s. Ludwika i 2ż. Marianny Potockiej, marszałek konfederacji targowickiej w woj. wołyńskim; właściciel dóbr Hołoby, parafia Hołoby, pow. Kowel, w dawnym woj. brzeskim litewskim (Urus.); ż. (ok. 1800) Kazimiera hr. Potocka z Podhajec h. Pilawa (ok. 1780-po 1803), c. Jerzego Michała i Barbary Teresy Brzostowskiej; dzieci: Józefa, Aleksandra, Eustachy, Władysław.
 

• JÓZEFA Wilga h. Bończa (ok. 1800-24 V 1875), c. Joachima i Kazimiery Potockiej; zm. Hołoby, parafia Hołoby, pow. Kowel, lat 75, poch. tamże (MK Hołoby); m. (ok. 1820) Kajetan Bożydar-Podhorodeński h. Korczak (ok. 1780-po 1851), s. Andrzeja i NN. (prawd. wnuk Józefa Podhorodeńskiego i Franciszki Cieszkowskiej), marszałek szlachty pow. kowelskiego 1851; właściciel dóbr Hołoby, parafia Hołoby, pow. Kowel, dawne woj. brzeskie litewskie, 1831; dobra te, należące wcześniej do Jaruzelskich, a następnie do Wilgów, wniosła mu w posagu żona Józefa Wilżanka (Urus.; MK Hołoby); dzieci: Kazimiera, Stanisław, Kajetan, Marianna – Podhorodeńscy.

Źródła: Bork. Sp. 497; Elekt. t. 1/400, t. 2/251; Kos. t. 1; Nies. t. 9/337-338; SGKP t. 15 cz. 1/567; Szl. Gal. 274; Urus. t. 12/311-313; Żern. t. 2/512.