Świdziński

Świdziński h. Półkozic, vel Świdzieński, Świdzyński, rodzina senatorska, na Mazowszu, w woj. rawskim, w Małopolsce i na Podolu. Stanowią odgałęzienie rodu Ligęzów i są jednego pochodzenia z Błędowskimi, Brzostowskimi i Stamirowskimi herbu Półkozic. Nazwisko wzięli od wsi Świdno w ziemi rawskiej, dawnym pow. bielskim, parafii Michałowice. 

Według obecnego podziału administracyjnego wieś ta należy do pow. Grójec, gm. Mogielnica. Ligęzowie musieli osiedlić się w Świdnie już w XIV wieku, gdyż w 1399 r. Ziemowit ks. mazowiecki nadaje Jakubowi, dziedzicowi na Świdnie i Grzmiącej, prawo chełmińskie dla tych jego posiadłości. 

Przez cały wiek XV i XVI piastują Świdzińscy różne ziemskie urzędy w Rawskiem. Dopiero jednak na początku XVII w. Wawrzyniec Świdziński przez dwukrotny bogaty ożenek zwiększa znacznie fortunę rodową i piastuje cały szereg urzędów. Jeden z trzech jego synów Stanisław (ur. 1685) służy wojskowo, otrzymuje krzesło senatorskie (wojewoda bracławski), ożeniwszy się z wdową po Józefie Brzuchowskim, nabywa od niej Sulgostów, do którego przenosi swą rezydencję i rozszerza dobra, dokupując Klwów i Odrzywół. On też wznosi w Świdnie stojący dotąd pałac. Przez dział majątku między dwu synów, Świdno otrzymuje starszy Ignacy, który nabywszy 1775 r. Nowe Miasto, tam przemieszkiwał. Jego wnuczka Helena otrzymawszy Świdno, jako jedynaczka, po ojcu, wniosła je w posagu mężowi Michałowi Stadnickiemu, który założył tu ogród i oranżerię. Po jego śmierci Świdno przeszło w ręce Bonieckich. 

Świdzińscy herbu Półkozic zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 wojewoda i 2 kasztelanów w latach 1723 — 1788. 

Z innych rodzin tego nazwiska: Świdzińscy nieznanego herbu byli dziedzicami na Świdnie w woj. lubelskim. 
Genealogia
(osób: 74)

• ROZALIA Świdzińska h. Półkozic (ok. 1770-20 XII 1835), c. Ignacego i Heleny Mierzejewskiej; zm. Kraków; m. (1794) Jan Nepomucen hr. Małachowski h. Nałęcz (1764-1822), s. Mikołaja i Marianny Męcińskiej z Kurozwęk h. Poraj, działacz polityczny, poseł na sejm, referendarz koronny; rotmistrz kawalerii narodowej 1789, referendarz wielki koronny 1792, starosta opoczyński, poseł na Sejm Czteroletni, marszałek Trybunału Koronnego, dyrektor skarbu 1807, prezes Trybunału Sądu Najwyższego, marszałek nadworny Księstwa Warszawskiego, senator-kasztelan Księstwa Warszawskiego 1810, senator-wojewoda Król. Polskiego 1817 (Dw. Gen.); dzieci: Helena (I) (ur. 1795), Cecylia (1796-1875), Stanisław (1798-1883), Władysław Ignacy Błażej (1800-1870), Paulina (1800-1843), Helena (II) Józefa (ur. 1803) – hr. Małachowscy.

Konstanty Świdziński

(1793-1855)

• STANISŁAW Antoni Świdziński na Świdnie h. Półkozic (15 IV 1685-7 XI 1761), s. Wawrzyńca i 1ż. Bony Baryczka, wojewoda bracławski, następnie rawski, pułkownik wojsk koronnych, regimentarz partii ukraińskiej; starosta bracławski 1721, radomski 1730, lityński 1731, woj. bracławski 1739, woj. rawski 1754; kawaler Orderu Orła Białego; dziedzic dóbr Świdno, parafia Michałowice, obecnie pow. Grójec, woj. mazowieckie; ur. Świdno, parafia Michałowice, chrz. 1685, zm. Sulgostowo, lat 76, poch. Klwów, kaplica rodz. (PSB t.51/292; MK Świdno); ż. (III 1731 Odrzywół) Marianna Dziuli, Dziulli h. wł. (1702-1737), c. Stanisława, stolnika sandomierskiego, i 2ż. Zofii Czermińskiej z Czermina h. Wieniawa; ślub w parafii Odrzywół (MK Odrzywół); dzieci: Ignacy, Bona.

Źródła: Bork. Sp.; Kos. t.1; Nejm.; Nies.; Puł. t.1/216-219; SGKP t.11/648-649; Żern.