Barwiński

Barwiński h. Achinger, w W. Ks. Litewskim, w pow. lidzkim. 

Barzykowski

Barzykowski h. Jasieńczyk, na Mazowszu, pochodzą z Barzykowa w ziemi łomżyńskiej, gdzie dziedziczyli w 1610. Piastowali urzędy ziemskie i grodzkie w XVIII stuleciu, w pow. łomżyńskim i kolskim. Dziedziczyli Rogienice Wielkie i Drożęcin w 1761. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1837.

Batogowski

Batogowski h. Radwan, vel Batógowski, Batugowski, z Batogowa, rodzina mazowiecka, wywodząca się ze wsi Batogowo w ziemi różańskiej, w parafii Gąsewo.

Batowski

Batowski h. Sas, na Rusi Czerwonej, pisali się z Batowa. 

Batycki

Batycki h. Nałęcz, w ziemi chełmskiej. Jeden z nich był burgrabią grodzkim mielnickim 1714 r.
Podpisali z ziemią chełmską elekcję Augusta II w 1697. Rodzina ta została wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie w 1855.

Źródło: Bon. I 131.

Baur

Baur h. Leliwa, wg Niesieckiego, mieli otrzymać szlachectwo na sejmie 1673 r., konstytucja z tego roku jednak wymienia Andrzeja Baira. Wylegitymowani zostali ze szlachectwa w Królestwie w 1842.

• KAROL (Karl) Baur (ok. 1750-po 1803), pułkownik wojsk rosyjskich 1793, dowódca szwoleżerów achtyrskich, szef wywiadu rosyjskiego w Polsce 1794, generał 1803.

Źródło: Bon. I 132.

Bączalski

Bączalski h. Gozdawa (in. Godula, Mozgawa), wzięli nazwisko od wsi Bączal Dolny i Górny w pow. bieckim, par. Bączal Dolny 1426. Aczkolwiek, prawdziwe gniazdo tego rodu to Dalechowice k/ Proszowic w woj. krakowskim 1426-1584. Jak pisze Niesiecki: „Dalechowice gniazdo domu tego: w Podgórzu osiedli, luboć i w Płockiem dziedziczyli...”
Za czasów Paprockiego dziedziczyli na Strzyżowie.

Bądkowski

Bądkowski h. Zagłoba (in. Zagroba), vel Bątkowski, pochodzą ze wsi Bądkowo Sady i B. Sobki w pow. płockim, gdzie dziedziczą w 1531 r. 

Bądzyński

Bądzyński h. Junosza, ród mazowiecki, osiedlony m.in. na Wołyniu i w ziemi chełmskiej. 

Bąkiewicz

Bąkiewicz h. Topór, w Małopolsce, w pow. chęcińskim. Jeden z nich był subdelegatem grodzkim chęcińskim w 1760 r.

Bąk

Bąk h. Zadora, z Wysokiej in. Bąkowej Góry w pow. piotrkowskim i Grotkowic w pow. szczyrzyckim 1389. Linia kasztelanów rozpierskich nazwała się Rozpierskimi. Długosz pisze, że w drugiej połowie XV wieku Jakub Rozpierski h. Zadora jest właścicielem Grotkowic, Henryk właścicielem Grabi pod Straszęczynem, a Emeryk (ma być Henryk) właścicielem Straszęczyna in. Straszęcina.
W 1581 Straszęczyn, Grabiny, Góra Zabawska, Matyczn i Wola Górska należały do tej rodziny.
W woj. podolskim dziedziczyli Kalinę, Derewiany, Kniaże, Kulczejowce i Boryszkowce 1565. W 1621 trzymali konsens królewski na wykupienie wójtostwa we wsi Smolnicy w starostwie przemyskim.
W XVI i XVII w. piastowali urzędy ziemskie w powiatach: kamienieckim i halickim.
W XVII wieku Bąkowie zmienili nazwisko i zaczęli się zwać Bąkami-Lanckorońskimi lub po prostu Lanckorońskimi herbu Zadora.

• ZBIGNIEW z Góry (ok. 1370-433), s. Pakosza, piszący się z (Bąkowej) Góry i Grotkowic, podkomorzy sieradzki 1410, kasztelan rozpierski 1412, przezwany Bąkiem, dziedzic Wysokiej in. Bąkowej Góry.

• ZBIGNIEW Bąk (ok. 1400-p. 1473), s. poprzedniego, kasztelan rozpierski 1454, potem cały rok 1462 kasztelan małogoski; pisał się z Góry, Grotkowic i Rozprza, lub wprost Rozpierski.

• ZBIGNIEW Bąk (ok. 1430-po 1466), s. poprzedniego, kasztelan małogoski 1466.

• ZBIGNIEW Bąk ze Straszęczyna (ok. 1470-po 1536), właściciel kilku wsi w pow. pilznieńskim w latach 1508-1536.

• JAN Bąk (ok. 1600-po 1642), rotmistrz królewski, został 1630 r. podstolim halickim, a następnie 1642 r. z chorążego kasztelanem halickim.

Źródło: Bon. I 139-140.

Bech

Bech h. Rogala (wg Niesieckiego), ziemianie owruccy, dziedzice Bechowszczyzny z nadania w. ks. Witolda i Kazimierza Jagiellończyka.

• MACIEJ Bech (ok. 1550-po 1585), pisarz kancelarii koronnej 1579, sekretarz królewski 1581, pisarz grodzki krakowski 1585.

• MACIEJ Bech (ok. 1580-po 1616), ksiądz, kanonik sandomierski, proboszcz sandomierski i kazimierski 1616.

Źródło: Bon. I 144.

Beczkowicz

Beczkowicz h. Beczka, w ziemi drohickiej, dawniej nosili nazwisko Beczka.
Potomkowie właścicieli Strumian w 1676, wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w latach 1843-1848.

Bedliński

Bedliński h. Leliwa, v. Bedleński, z Bedlna w pow. opoczyńskim, które posiadali 1368 r.
Pierwotne nazwisko tego rodu brzmiało Rpiszka. Są jednego pochodzenia ze Sworskimi ze Sworzyc i Bartkowskimi herbu Leliwa.

Bednawski

Bednawski h. Prus I, w pow. opoczyńskim, gdzie jeden z nich pełni urząd subdelegata grodzkiego opoczyńskiego w 1701. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1862.

Bednarowski

Bednarowski h. Prus I, z Bednarowa w ziemi halickiej, wg Niesieckiego. Regestra poborowe ziemi halickiej dowodzą, że nie tylko Bednarowscy, ale i Bednarscy wyszli z Bednarowa, na którym jeszcze w 1578 roku dziedziczyli.Rodzina ta udowodniła w 1782 pochodzenie szlacheckie

Bedoński

Bedoński vel Będoński, Bendoński, ze wsi Bedonia, dawniej Bendony w pow. brzezińskim, której współwłaścicielami byli ok. 1576-1791.
W XVII w. zamieszkują na Wołyniu, gdzie piastują urzędy grodzkie w pow.

Bejnart

Bejnart h. własnego (in. Abdank odmienny), v. Beynart, w woj. trockim, a Bejnartowicze są prawdopodobnie ich gniazdem.
Należały do nich, oprócz Bejnartowicz, dobra Gawry, Gawrelsk i Lalewsk w woj. trockim 1506, Poporcie, Kozaliuszki tamże i Tumiłowice w pow. oszmiańskim 1641.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. kowieńskim i upickim w XVI w., a w pow. telszewskim w wieku XVIII. Z województwem trockim i wileńskim podpisali elekcję Augusta II w 1697.
Wg Kojałowicza mieli używać herbu przedstawiającego w polu czerwonym strzałę rozdartą, przeszytą dwiema strzałami równoległymi, górną żeleźcem w lewo, a dolną — w prawo. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.

Źródło: Bon. I 147-148.

Bekanowski

Bekanowski h. Lubicz, vel Bekanoski, w ziemi wieluńskiej. 

Bekierski

Bekierski h. Jastrzębiec, vel Kosiorek-Bekierski, mają pochodzić z Kosiorek w pow. łukowskim, stąd też używali przydomku Kosiorek, i być może, jest to ich pierwotne nazwisko. W XVI-XVIII wieku piastowali urzędy ziemskie w pow. mozyrskim, bracławskim, winnickim i dźwino-