Stoiński

Stoiński h. Janina, vel Stojeński, Stojeski, Stojecki, Stojewski, rodzina małopolska, pisała się „ze Stojęszyna”. Jej gniazdem jest Stojeszyn w woj. lubelskim, parafia Potok Wielki, obecnie pow. Janów Lubelski. Wieś
zwana była Stojęszynem w XVI i XVII wieku. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1409 r., kiedy dziedzicem był niejaki Florian. Stanisław ze Stojeszyna, zapisał 1466 r. żonie Dorocie 50 grzywien posagu i tyle samo wiana. Od połowy XVI wieku Stoińscy byli wyznania ewangelicko-reformowanego. W latach 1550-1598 istniał w Stojeszynie zbór kalwiński. W 1767 r. właścicielami wsi byli Ignacy Stoiński, wojskowy z Urzędowa, a następnie Bystrzonowski, chorąży parnawski. W II połowie XVIII wieku właścicielem połowy Stojeszyna był Franciszek Ksawery Stoiński. Następnymi właścicielami tych dóbr byli Hipolit Sierakowski, komornik lubelski (1811), Jan Nepomucen Łempicki (Łępiski), komisarz wydziału administracyjnego i oświecenia województwa lubelskiego (1828), Łempiccy (do 1893), Jan Gierlicz (od 1893), a później jego syn Aleksander. Stoińscy herbu Janina zostali wylegitymowani ze szlache-ctwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: jeden kasztelan 1738.
Genealogia
(osób: 21)

• IGNACY Stoiński h. Janina (1729-9 IX 1782), s. Dominika i 1ż. Zofii Pisarskiej, konfederat barski w pow. radomskim; zm. lat 53, poch. Bychawa, kościół (PSB t. 43/635; MK Bychawa); 1ż. NI. Cetys (ok. 1730-ok. 1760); 2ż. Antonina Nieprzecka (ok. 1740-po 1770); dzieci: Wincenty, Elżbieta.

• KRYSTYNA Stoińska h. Janina (ok. 1730-po 1753), c. Dominika i 2ż. Teresy Pisarskiej; 1m. (ok. 1750) Aleksander Gałęzowski z Gałęzowa h. Tarnawa (ok. 1720-po 1753); dzieci: Ewa Gałęzowska (1753-1820); 2m. Antoni Derszniak z Rokitnicy h. Korczak (ok. 1720-po 1792), cześnik chęciński 1742, starosta kotynicki 1766; kawaler Orderu Orła Białego oraz Orderu Św. Stanisława 1792.

Źródła: Bork. Sp. 421; Kos. t. 1; Nies. t. 8/521-523; Pap.; Żern. t. 2/383; Wikipedia: 1.