Bobrownicki

Bobrownicki h. Doliwa, pisali się „z Bobrownik”. Ich gniazdem jest wieś Bobrowniki, w pow. chęcińskim, parafia Stanowiska. 

Są notowani w aktach jako dziedzice tej wsi w latach 1508-1573. Prandota i Jan, bracia, i bratanek ich Marcin, dziedziczyli na Bobrownikach i Woli 1540 r. (Paw.). Baltazar, dworzanin królewski, otrzymał 1555 r. pensji 1000 zł. W 1578 r. dzierżawił Kamień, w pow. sandomierskim (Paw.). Syn jego Jan kupił dobra od Gnojeńskiego 1589 r. (Zap. Lub.). 

Andrzej sprzedał 1559 r. część swoją na Bobrownikach bratu Hieronimowi, którego syn Jan ma sumy u Chrostowskiego 1579 r. (Zap. Lub.). Być może ten Andrzej przeniósł się na Litwę, gdzie właśnie spotykamy w tym czasie Andrzeja – wojskiego kowieńskiego. Następnie rodzina ta osiadła w woj. brzeskim litewskim przed 1655 r.

Bobrowniccy herbu Doliwa wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji, w sądach: grodzkim lwowskim i ziemskim pilznieńskim 1782 i 1783 r. Wylegitymowali się także w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski.

Genealogia
(osób: 46)

• KONSTANCJA Bobrownicka h. Doliwa (ok. 1700-po 1730), c. Stefana i Anny Stetkiewicz; m. (ok. 1720) Jerzy Marcin Ożarowski h. Rawicz (ok. 1690-1741), s. Mieczysława Konstantego i 2ż. Teofili Wiszowaty, oboźny wielki koronny, wybitny mówca sejmowy; 2v. żonaty z Urszulą Elżbietą Przebendowską h. własnego; dzieci: Piotr, Ewa, Anna – Ożarowscy.

• STEFAN Antoni Bobrownicki h. Doliwa (ok. 1670-po 1706), s. Adama i Marianny Kąsinowskiej, chorąży owrucki, chorąży bracławski 1706; właściciel Żoliborza (Bon.); ż. (ok. 1700) Anna Stetkiewicz h. Kościesza (ok. 1680-po 1706), c. Jerzego, podstolego smoleńskiego i Zofii Ligęzianki h. Półkozic; według wywodu Ożarowskich h. Rawicz, Anna Stetkiewicz była herbu Gwiazda in. Sternberg? (AGAD); dzieci: Konstancja, Marianna.

Źródła: Bon. t. 1/309-310; Dw. Teki; Krzep. Małop.; Nies.; Urus. t. 1/249-250.