Ancuta

Ancuta h. własnego, rodzina podlasko-litewska, z niej 1 biskup 1723 r.
Herb — w polu błękitnym, między półksiężycem złotym, rogami w prawo, z lewej strony, a gwiazdą ośmioramienną złotą z prawej - strzała srebrna w słup; nad hełmem korona.

Aleksandrowicz

Aleksandrowicz h. własnego (in. Kosy), vel Alexandrowicz, przydomku Witold, albo Witołd, senatorska rodzina litewska, szeroko rozrodzona, wyznania rzymsko-katolickiego. Z nich: 1 biskup, 1 wojewoda, 2 ministrów i 1 kasztelan w latach 1470 — 1826.

Agryppa

Agryppa h. własnego, rodzina litewska; z niej 1 kasztelan 1580 — 1590.

Abramowicz

Abramowicz h. Abdank (in. Habdank), vel Skarbek-Abramowicz, przydomku Skarbek, w woj. wileńskim i bracławskim 1743 r. 

Boratyński

Boratyński h. Klamry, rodzina podlaska, ze wsi Boratyniec (B. Lacki i B. Szlachecki), w parafii Siemiatycze.

Bielewski

Bielewski, gałąź książąt czerniechowskich, w końcu XV stulecia wyemigrowali do państw moskiewskich. 

Bahrynowski

Bahrynowski h. Leliwa, vel Bachrynowski, Bahrymowski, Bakrynowski, z Bahrynowa in. Bakrymowa w woj. kijowskim, gdzie dziedziczyli w 1630 r. Byli też na Wołyniu, w pow. włodzimierskim, ok. 1640. 

Babiczew

Babiczew h. własnego, gałąź ks. Puciatów, wygaśli w Polsce w XVII stuleciu, lecz jedna ich linia istniała w XIX stuleciu w Rosji i miała zatwierdzony tytuł książęcy. 

Wołożyński

Wołożyński h. Hipocentaurus, mieli przydomek Suchta, pięciu z nich Kazimierz IV w 1456 roku za spisek ściąć kazał, inni wyemigrowali do Moskwy, od tego też czasu ślad ich ginie. 

Wiazemski

Wiazemski h. Hipocentaurus, gałąź ks. Holszańskich, byli na Litwie jeszcze w XVI stuleciu, a bardzo prawdopodobnie do nich, a nie do Rurykowiczów należą książęta Wiazemscy, istniejący w Rosji jeszcze w XIX stuleciu.