Jełowicki

Jełowicki h. własnego, vel Bożeniec-Jełowicki, Jełowiecki, Jałowiecki, Jałowicki, dawniej też Iłowicki, przydomku Bożeniec, stara rodzina wołyńska. 

Według dawnych herbarzy, mieli być gałęzią kniaziów Perejasławskich, w rzeczywistości są linią wygasłej książęcej rodziny Krapotka (Kropotka). Tytuł książęcy zarzucili już w XVI stuleciu. 

W odległych czasach musieli posiadać Jełowicze, na Wołyniu, w powiecie łuckim, od których wzięli swe nazwisko. Kazimierz Jagiellończyk nadał te dobra książętom Kropotka, od których pisali się Kropotkami-Jełowickimi. Na liście szlachty wołyńskiej, która wykonała przysięgę wierności, po przyłączeniu Wołynia do Korony, zamieszczono wprost księżnę Jakubowę Kropotka, jako Jełowicką. W XVII wieku Jełowicze w części znów należą do Jełowickich.

Jełowiccy, legitymując się ze szlachectwa w guberni wołyńskiej 1835 r., przedstawili między innymi dokumentami i wypis z Herbarza Niesieckiego z 1738 r., według którego mają pochodzić od książąt Perejasławskich i stąd prawdopodobnie kładą mitrę książęcą nad tarczą.

Paszko Jałowicki świadczy 1463 roku w Łucku, przy działach ks. Zbaraskich. Iwaszko i Jacko Jełowiccy, obecni w Krzemieńcu 1469 r., przy sprzedaży Nowosielec. Tenże sam Iwaszko, czy też inny, żyje 1497 r. Hniewosz Iwaszkowicz sprzedał 1522 r. Wołkoszów ks. Ostrogskiemu, a stawił 1528 r., na popis ziemi wołyńskiej, pięć koni.

Filon, sędzia kapturowy wołyński 1632, podstarości krzemieniecki 1638, wojski włodzimierski 1639, poseł 1643 r. Michał (zm. 1709), miecznik wołyński. Konstanty, stolnik piński 1713 r. Dymitr, chorąży czerniechowski 1719. Michał, łowczy łucki 1769. Ignacy, starosta zawidecki, kawaler Orderu św. Stanisława 1791 r.

Daniel, podkomorzy krzemieniecki 1641 r., z tym tytułem podpisał z woj. wołyńskim elekcję Jana Kazimierza 1648 r. Hieronim, łowczy wołyński i deputat na Trybunał koronny 1670, podpisał z tymże województwem elekcję króla Michała 1669 r. Marcin, starosta wielatycki, z tym tytułem podpisał z woj. wołyńskim, elekcję Stanisława Augusta 1764 r. W 1765 był wojskim, a 1770 cześnikiem włodzimierskim.

Jełowiccy herbu Bożeniec wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji, w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r., a także w ówczesnej guberni podolskiej 1836 r., w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.

Genealogia
(osób: 159)

 

• ADOLF Bożeniec-Jełowicki h. wł. (29 VI 1809-30 XII 1891), s. Konstantego i Tekli Brzozowskiej h. Belina, oficer powstania listopadowego, ziemianin; właściciel dóbr Charpaczka, w gub. podolskiej, pow. hajsyńskim; ur. Charpaczka, zm. Warszawa, lat 82 (Bork.);  ż. (ok. 1840) Paulina Sobańska h. Junosza (1 IX 1824-29 IV 1914), c. Ludwika Andrzeja i Róży Teresy hr. Łubieńskiej z Łubnej h. Pomian; zm. lat 89; dzieci: Antonina.

 

Aleksander Jełowicki
(1804-1877)

 

 

 

Hortensja Jełowicka
(1809-1883)
 

 

• ANTONINA Anna Maria Pelagia Bożeniec-Jełowicka h. wł. (23 III 1849-24 II 1883), c. Adolfa i Pauliny Sobańskiej h. Junosza; ur. Wasilówka; m. (1868 Warszawa) Franciszek Izydor Bocheński Rawicz odm. (4 IV 1823-5 V 1897), s. Tadeusza i 1ż. Marianny Lubowidzkiej h. Kopacz, ziemianin, przemysłowiec, zesłaniec; razem z bratem Józefem zarządzali majątkiem ojca w Rudzie Malenieckiej i zakładami przemysłowymi; brał czynny udział w założeniu Tow. Rolniczego; członek Tow. Rolniczego okręg konecki 1861; przeciwnik powstania 1863 r., mimo to wspomagał powstańców i przyjął nawet funkcję naczelnika cywilnego pow. opoczyńskiego, za co został aresztowany i wywieziony do Kiereńska, gdzie przebywał 4 lata, po powrocie osiadł w Miechowskiem; w aktach pisany także: Izydor Franciszek Bocheński, Bochyński; ur. Szaniec, parafia Szaniec, obecnie pow. Busko-Zdrój, chrz. 1823, zm. Czuszów pod Miechowem; jego wnukami byli Józef Maria, Aleksander i Adolf Maria Bocheńscy (Bon.; Pam. Prend.; Wikipedia; MK Szaniec); ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Adolf, Józefa, Wacław, Leon – Bocheńscy.

 
Źródła: Bon. t. 9/4-16; Kos. t. 4/146-147; Nies.; Sęcz.; Urus.; Wikipedia: 1, 2.