Bertrand

Bertrand h. własnego (in. herbu „de Domballe“), vel Bertrand de Domballes, baronowie francuscy, otrzymali indygenat w Polsce w 1764 i 1768 r. (Con.; Bon.).

Z nich: Jerzy Bertrand, syn niegdy Krzysztofa, pułkownika, w nagrodę zasług oddanych Rzeczypospolitej przez ojca otrzymał indygenat 1764 r. Eliasz Bertrand otrzymał indygenat 1768 r. (Vol. Leg. i Kancl.). 

Ignacy, otrzymał tytuł baronowski w Królestwie Kongresowym w latach 1819-1825, na zasadzie nadanego mu indygenatu polskiego w 1768 r., w którym wymieniono, że pochodzi z rodziny francuskiej mającej tytuł baronowski.

Bertrandowie de Domballes herbu własnego wylegitymowali się ze szlachectwa w Wydziale Stanów we Lwowie w latach 1802-1830.

Herb — w polu niebieskim, dwie rzeki białe na ukos od prawej ku lewej, między nimi rzędem trzy złote gwiazdy; na hełmie w koronie ramię zbrojne z mieczem w ręku do cięcia, w lewo. 

• FRANCISZKA Balbina Bertrand de Domballes h. wł. (ur. 1784), c. Izajasza Melchiora i Joanny Stamirowskiej h. Półkozic; ur. Warszawa, chrz. 1784, uwagi: ojciec kapitan w regimencie pieszym buławy wojsk koronnych (MK Warszawa: św. Andrzej).

• IZAJASZ Melchior Bertrand de Domballes h. wł. (1738-po 1790), s. Franciszka i Anny Katarzyny de Feldheim, kapitan w regimencie pieszym wojsk koronnych 1784 r., następnie major wojsk koronnych; posesor dóbr Chemsk (Chełmsk?); wylegitymował się ze szlachectwa w Galicji 1782 r., żonaty z Joanną Stamirowską; jego ojciec był właścicielem Piotrkowa, nabytego od Mycielskich 1746 r. (Bon.; Bon. Uzup.; Urus.; Dw. Teki; AGZ Poznań); ż. (ok. 1780) Joanna Petronela Pudencjanna Stamirowska h. Półkozic (ok. 1750-po 1784), c. Andrzeja i Teresy Korytowskiej; dzieci: Franciszka, Jan, Wojciech, Walerian, Ignacy, Antoni.

Źródła: Bon. t. 1/172-173; Bon. t. 17/112 (tom Uzupełnień); Dw. Teki; Kos. t. 1; Urus. t. 1/147-148; T. Gajl, Herbarz polski online.