Biezdrowski

Biezdrowski h. Leszczyc (in. Bróg), z Biezdrowa w powiecie poznańskim. Akta poznańskie z końca XIV-go wieku wspominają o Mikołaju, Przybigniewie i Jaśku B-ch.

Źródło: Bon. I 263.

Bieździedzki

Bieździedzki h. Grzymała, z Bieździedzy w powiecie pilznieńskim. Helwig v. Alwig z Bieździedzy od 1398 r. na sądach w Krakowie. W Sanoku zjawia się w 1439 ten sam, czy inny Halwig, zwany czasem Halwigowskim v. Albigowskim z Bieździedzy. Zdaje się, iż wygaśli w XV stuleciu.

Bigoszewski

Bigoszewski h. Ślepowron, vel Biłgoszewski, w pow. krasnostawskim 1723. Właściwe nazwisko tej rodziny Bigoszewski, często jednak nawet w aktach urzędowych było zmieniane na Biłgoszewski. Wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1862.

Bilewski

Bilewski h. Zaremba, z Bilewa w woj. sieradzkim; posiadali dobra Bielawa w 1740 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1848 r.

Biliński

Biliński h. Łodzia, z tego samego Bilina w powiecie samborskim, co Bilińscy herbu Sas; używali przydomku Taras. Udowodnili swoje pochodzenie szlacheckie 1782 r. w sądzie grodzkim halickim, 1844 r. w Wydziale Stanów we Lwowie.

Birecki

Birecki h. Gozdawa, v. Bierecki, Berecki, Birlecki, nazwisko wzięli od wsi Bircza in. Biercza w ziemi przemyskiej, i stanowią jeden dom z Humnickimi.

Birkowski

Birkowski h. Topór, z Birkowa w powiecie proszowskim w XIV w.; pierwotnie nosili nazwisko Kolczek. Od nich pochodzą Łowiniccy herbu Topór. Zob. też Bierkowski

Birula

Birula i Birula-Białynicki h. własnego (in. Hołobok odm.?) v. Bierula, Birul, B.-Białynicki, stara rodzina osiadła na Białej Rusi, w woj. witebskim. Właściwym ich nazwiskiem jest Birula lub Bierula z przydomkiem od

Bisping

Bisping h. własnego, v. Biszping, Bispink, Biszpink, używają przydomku von Gallen. Bispingowie zamieszkiwali powiat starodubowski. Podpisali elekcję Jana III, pisali się z województwem smoleńskim i mińskim na elekcję Augusta II. Aleksandra z Bispingów Święczycowa i Józefa z Bispingów Wojczyńska założyły w XIX wieku Ordynację Massalańską dla Bispinków na Litwie.
Przywilej cesarza Rudolfa II z 1609, poświadczający że przodkowie Jana Bispinga, który pierwszy z tej rodziny przeniósł się na Litwę i tam osiadł, pochodzą ze starożytnej szlacheckiej rodziny i piastowali różne urzędy w m. Monasteryjskiem, tak herb tej rodziny opisuje: "na tarczy w połowie ściętej, w dolnym polu błękitnym, gwiazda ośmiopromienna złota, w górnym białym trzy winne grona, każde z nich ozdobione trzema zielonymi liśćmi; w szczycie hełmu ozdobionego piórami strusimi, w pośrodku błękitnym, a z boków białymi, na których skręcona wstęga tychże kolorów, dwa skrzydła błękitne, w pośrodku których nad wstęgą trzy winne grona, a pod nią gwiazda, jak na tarczy".

• JAN Biszping (ok. 1450-po 1479), kleryk miasta i diecezji monasterskiej w Rzymie 1479.
 
• JAN Bisping (ok. 1740-po 1793), horodniczy 1765, podstoli 1767, pisarz ziemski 1773, chorąży 1781, marszałek starodubowski 1786, w końcu kasztelan starodubowski 1793, pierwszy i ostatni; w 1776 kawaler Orderu Św. Stanisława. 

Źródło: Bon. I 272-273.

Blank

Blank h. własnego (in. Prus III odmienny), v. Blanc, rodzina bankierów warszawskich, otrzymali szlachectwo 1790. Od Grabińskiego nabyli dobra Gniewiewice 1781, a od Mikorskiego prawo emfiteutyczne do dóbr królewskich Brodnia i Brzeg 1791.