Agryppa

Agryppa h. własnego, rodzina litewska; z niej 1 kasztelan 1580 — 1590.

Abramowicz

Abramowicz h. Abdank (in. Habdank), z przydomkiem Skarbek, w woj. wileńskim. Prawdopodobnie pochodzą od Zdana i Kmity Abramowiczów, bojarów wileńskich, którzy procesowali się wzajemnie 1542 r. o dobra ojczyste. Dziedziczyli dobra Siemoszkiszki w powiecie brasławskim, które

Boratyński

Boratyński lub Worotyński, gałąź ks. Czerniechowskich, zarzucili tytuł książęcy w początkach XVII stulecia, niektórzy z nich brali herb Korczak, i ci podobno istnieją na Litwie w XIX stuleciu, lecz tytułu książęcego nie noszą. Zob. > Worotyński

Bielewski

Bielewski, gałąź książąt czerniechowskich, w końcu XV stulecia wyemigrowali do państw moskiewskich. 

Bahrynowski

Bahrynowski h. Leliwa, vel Bachrynowski, Bahrymowski, Bakrynowski, z Bahrynowa in. Bakrymowa w woj. kijowskim, gdzie dziedziczyli w 1630 r. Byli też na Wołyniu, w pow. włodzimierskim, ok. 1640. 

Babiczew

Babiczew h. własnego, gałąź ks. Puciatów, wygaśli w Polsce w XVII stuleciu, lecz jedna ich linia istniała w XIX stuleciu w Rosji i miała zatwierdzony tytuł książęcy. 

Wołożyński

Wołożyński h. Hipocentaurus, mieli przydomek Suchta, pięciu z nich Kazimierz IV w 1456 roku za spisek ściąć kazał, inni wyemigrowali do Moskwy, od tego też czasu ślad ich ginie. 

Wiazemski

Wiazemski h. Hipocentaurus, gałąź ks. Holszańskich, byli na Litwie jeszcze w XVI stuleciu, a bardzo prawdopodobnie do nich, a nie do Rurykowiczów należą książęta Wiazemscy, istniejący w Rosji jeszcze w XIX stuleciu. 

Trabski

Trabski h. Hipocentaurus, mieli być jednego pochodzenia z książętami Holszańskimi, posiadali miasto i majątek Traby w województwie wileńskiem, zgaśli w końcu XV stulecia. 

Siesicki

Bawola głowa

 

Hippocentaurus

Siesicki h. Bawola głowa i Hipocentaurus, vel Dowmont-Siesicki, stara książęca rodzina litewska z przydomkiem Dowmont, istniejąca jeszcze w XIX stuleciu, wywodzi się od Dowmunta (Dowmunda) syna w. ks. litewskiego Romunda.