Boksycki

Boksycki h. Tarnawa, v. Bokszycki, Boksicki, Boxicki, rodzina małopolska, nazwisko wzięła od Boksic in. Bokszyc (obecnie Boksyce) w dawnym powiecie sandomierskim (1478).

Bolanowski

Bolanowski h. Korczak, rodzina czerwonoruska, gałąź rodziny Boratyńskich, pisali się „z Bolanowic”. Ich gniazdem są dobra Bolanowice, w ziemi przemyskiej, w parafii Pnikut, za I Rzeczypospolitej w pow. przemyskim, za II-iej w pow. mościskim. 

Bolkowski

Bolkowski h. Rola, z Bolkowa w powiecie łęczyckim, który posiadali w 1576 r. Jest również drugi Bolków, w powiecie wieluńskim, który był w 1552 r. własnością licznie rozrodzonego domu Bolkowskich.

Bołbas-Rostocki

Bołbas-Rostocki h. własnego (in. Juńczyk odmienny), rodzina rusko-litewska z Rostok na Wołyniu, właściwie Bołbas (Bolbas) lub Bołbasowicz; w 1516 r. otrzymali Rostoki i Porzecze od ks. Ostrogskiego i przyjęli nazwisko Rostocki; z tej familii 1 arcybiskup kijowski metropolita grecko-unicki 1790 — 1796.

Źródło: Bon. I 378; Kos. I.

Bonasiewicz

Bonasiewicz h. Ślepowron, vel Bonasewicz, Bonaszewicz; Józef, udowodnił pochodzenie szlacheckie 1783 r. w sądzie grodzkim lwowskim.

Bonelli

Wilson-Waldgon de Eastbourne

Copy the BEST Traders and Make Money (One Click) : http://ow.ly/KNICZ

Bonelli, Jan Jakub inżynier, otrzymał indygenat 1658 r.  

Źródła: Bon. I 384.

Bondalicki

Bondalicki, Mikołaj podpisał z ziemią ciechanowską elekcję Augusta II-go.  

Źródła: Bon. I, s. 384.

Bonaszewski

Bonaszewski, Piotr dworzanin królewski 1676 r.  

Źródła: Bon. I, s. 384.

Boniakiewicz

Boniakiewicz h. Dębno, na Wołyniu oraz w woj. kijowskim, gdzie 1730 r. procesują się o wieś Ujwy vel Koziatyn.

BIBLIOGRAFIA

Skróty bibliograficzne:

AGZ = Akta Grodzkie i Ziemskie (AZ = Akta Ziemskie; AG = Akta Grodzkie).
Bil. = Antoni Biliński, Szlachta ziemi dobrzyńskiej za ostatnich Jagiellonów. Warszawa 1932.
Bon. = Adam Boniecki, Herbarz polski, T. 1-16.
Bork. Rocz. = Jerzy Sewer Dunin-Borkowski, Rocznik szlachty polskiej, Lwów 1881-1883. T. 1-2.
Dw. Gen. = Włodzimierz Dworzaczek, Genealogia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1959.
Dw. Teki = Włodzimierz Dworzaczek, Teki Dworzaczka. Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV-XX w., Biblioteka Kórnicka PAN 1995-1997.
Dziad. = Stanisław Dziadulewicz, Herbarz rodzin tatarskich w Polsce.
Gerb. = Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny, Ossolineum, Warszawa 1977.
Kon. = Szymon Konarski, Szlachta kalwińska w Polsce, Warszawa 1936.
Kos. = A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T. 1-5.
Krzep. Pom. = Józef Krzepela, Spis miejscowości i rodów ziemiańskich województwa pomorskiego, Kraków 1925.
LP = Literatura Polska. Przewodnik encyklopedyczny, red. Julian Krzyżanowski, PWN, Warszawa 1984, T. 1-2.
MK = Metrykalia katolickie
Nies. = Kasper Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, T. 1-10.
Ostr. = Juliusz Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Warszawa 1897-1914, T. 1-2.
Pap. = Bartosz Paprocki, Herbarz, 1584.
PSB = Polski Słownik Biograficzny.
Puł. = Kazimierz Pułaski, Kronika polskich rodów szlacheckich Podola, Wołynia i Ukrainy, Brody 1911. T. 1-2.
SBK = Słownik Biograficzny. Kielce XVII-XVIII w. (oprac. Marta Pieniążek-Samek), Kielce 2003.
SGKP = Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1884, T. 1-15.
Stup. = Hipolit Stupnicki, Herbarz polski, T. 1-3.
Szl. Gal. = Poczet szlachty galicyjskiej.
Szl. Król. = Spis Szlachty Królestwa Polskiego 1836-1862.
Urus. = Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1938, T. 1-15.
Wit. = Wiktor Wittyg, Nieznana szlachta i jej herby, Kraków 1908.
WSB = Wielkopolski Słownik Biograficzny.
Żer. = Emilian Szeliga-Żernicki, Der Polnische Adel, Hamburg 1900, T. 1-2.
Żych. = Teodor Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, Poznań 1879-1908, T. 1-31.


Skróty użyte w biogramach:

1v. = primo voto, etc.
c. = córka / daughter
chrz. = ochrzczony / baptized
h. = herb / coat of arms
k/ = koło / near
m. = mąż / husband
m. in. = między innymi / among others
n/ = nad (rzeką) / on (river)
NI. = nieznanego imienia / unknown first name
NN. = nieznanego imienia i nazwiska / unknown first name and surname
ok. = około / circa
p. = przed / before
par. = parafia / parish
poch. = pochowany / buried
pow. = powiat / district
prawd. = prawdopodobnie / probably
s. = syn / son
ur. = urodzony / born
woj. = województwo / province
zm. = zmarł / died
ż. = żona / wife

Brincken

Brincken, Juliusz otrzymał tytuł baronowski w Królestwie Polskim na zasadzie, że ten tytuł otrzymali jego przodkowie od króla Zygmunta III i że nadany mu był w r. 1818 w nominacji na nadleśnego generalnego w Królestwie Polskim.
Źródło: Kos. T.1.

Zwolski

Zwolski h. Ogończyk (in. Powała), vel Powała-Zwolski, rodzina mazowiecka, gałąź rodu rycerskiego Powałów-Ogończyków. Wzięli nazwisko od wsi Zwola k/ Żelechowa w ziemi czerskiej, obecnie pow. Garwolin, gmina Miastków Kościelny. Miejscowość znajdowała się

Zigan

Zigan (Cygan), wygasła śląska rodzina polskiego pochodzenia, posiadała tytuł baronowski czeski. 

Wiplar

Wiplar h. Brodzic, vel Wipplar, na Śląsku, polskiego pochodzenia; baronowie czescy od r. 1730.

Wilmowski

herb Kuna in. Przebendowski

herb rodu Wilmsdorff

Wilmowski h. własnego (in. Kuna, Przebendowski) v. Wilamowski, Wielamowski, rodzina polskiego pochodzenia na Śląsku, nobilitowana w Rzeczypospolitej 12 IX 1553. Pisali się pierwotnie ze Skoczowa Skoczowskimi. Jedna gałąź osiadła za czasów krzyżackich w Prusach, gdzie zwana była po niemiecku von Wilmsdorff vel Wilhelmsdorff (Krzep.), zaś nabywszy majątek Przebendów (Prebendau) nazwała się Prebendami, a później Przebendowskimi. Wilmowscy otrzymali tytuł baronowski czeski 1733, a pruski 23 VI 1886. Obecnie najwięcej Wilmowskich mieszka w Polsce w miastach i powiatach Warszawa, Łódź, Chorzów, Toruń.
Czy nie jednego pochodzenia ze śląską rodziną Wilamowiczów h. Ogończyk odm. (niem. Wilamowitz), która osiedliła się na Litwie. Jedna jej gałąź, z przydomkiem Möllendorff, także posiadała tytuł baronów. 

Wesselini

Wesselini h. własnego, v. Weselini, Veselini, baronowie węgierscy indygenowani w Polsce w XVI stuleciu. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, t. 1.

Viettinghoff

Viettinghoff, przydomku Szell, rodzina niemiecka w Inflantach, baronowie duńscy 1680 i 1734, otrzymali przyznanie tego tytułu w Szwecji, Prusach i Rosji. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Ungern-Sternberg

Ungern-Sternberg h. Rola, w Niemczech i w Inflantach, otrzymali tytuł baronowski państwa rzymskiego 1531, a szwedzki 1653. Źródło: Kos. I.

Tschamer

Tschamer h. Rogala vel Tschammer, Czamer, rodzina polskiego pochodzenia na Śląsku. Gałąź Rogalskich herbu Rogala. Otrzymali tytuł baronowski czeski w XVII stuleciu.

Tetrumiański

Tetrumiański, otrzymali tytuł baronowski od króla Stanisława Augusta w 1780 r.

• ANASTAZJA Tetrumiańska i jej dzieci, otrzymali tytuł baronowski od króla Stanisława Augusta 1780 (zobacz Roumiański: Helena Roumiańska).
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.