Bekiesz

Bekiesz h. własnego, który przedstawia w szarym polu orlą nogę czarną ze szponem złotym; w prawym górnym rogu tarczy księżyc złoty rogami w górę, w lewym dolnym gwiazda ośmiopromienna złota. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.
Rodzina pochodzenia węgierskiego, otrzymała indygenat pol. na sejmie 1593 r. Posiadali starostwa adzelskie i hanselskie w Inflantach 1598.
Od nich wywodzi się wołyńska rodzina Mroczkiewiczów herbu Bekiesz, którzy pisali się też Bekiesz-Mroczkiewicz de Korniath.

Kacper Bekiesz 

(ok. 1540-1579)

• KACPER (ok. 1540-1579) i GABRIEL (ok. 1540-1581), bracia z Korniat Bekieszowie, przybyli do Polski za Stefana Batorego. Odznaczyli się dzielnie w wojnach prowadzonych z Moskwą. Kasper, był starostą lanckorońskim, właścicielem Sierakowa, a w 1578 r. nabył Gdów, Grzybowo, Stadniki, Kwapinkę i Kędzierzynkę w woj. krakowskim. Gabriel poległ przy zdobywaniu Pskowa.

Źródła: Bon. I 149; Wikipedia.

Belęcki

Belęcki h. Krakwicz (trzy karpie o jednej głowie), rodzina wielkopolska, występują w aktach pyzdrskich i kościańskich.
 
Źródło: Dw. Teki.

Belęcki h. Leszczyc, wzięli nazwisko od wsi Belęcina in. Białęcina w Wielkopolsce, dlatego jedna ich linia przyjęła nazwisko Białęcki; pisano ich też, lecz mylnie Belędzki i Bylędzki.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. poznańskim w XVII w. Podpisali z woj. poznańskim elekcje Jana III w 1674 i Augusta II w 1697.

Źródła: Bon. I 150; Urus. I 125.

Belęcki h. Samson, v. Blęcki, z Belęcina, dawniej Bylęcina w par. zbąskiej, powiatu kościańskiego (Kościan). Byli odgałęzieniem Wattów z Kosiczyna, z której to wsi pisali się później dość często; jednego pochodzenia z Samsonami-Wattami Kosickimi, Karchowskimi, Lutomskimi, Zakrzewskimi, Proskimi, Skrzydlewskimi, w niektórych liniach przez długi czas nie ustalili ostatecznie nazwiska, używając aż po początek XVII w. powyższych nazwisk przemiennie. 

Źródła: Dw. Teki.

Belęcki h. Wyskota, z Bylęcina w Wielkopolsce.  

Źródła: Dw. Teki.

Belgrad

Belgrad h. Abdank, wylegitymowani zostali w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Byli właścicielami dóbr Pobole i Buryłówka w gub. mińskiej 1876.

Źródło: Urus. I 125.

Belina

Belina h. własnego, vel Bylina, rodzina mazowiecka, z Mazowsza już 
w XVI stuleciu przenieśli się na Podgórze. Niektórzy z Bylinów pisali się Belinami. Z woj. łęczyckim i poznańskim podpisali elekcję Augusta II w roku 1697. W XVIII w. sprawowali urzędy w woj. brzeskim litewskim.

Belski

Belski h. Przerowa, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, pisali się z Belska in. Bedlska, leżącego w pow. grójeckim, który się dzielił na Wielki, Stary i Mały; z tego rodu jeden kasztelan. Niektórzy z nich nosili przezwiska Biały, Łysak i Łysakowicz. Była jeszcze linia Belskich,

Bełdyka

Bełdyka, byli w ziemi różańskiej, cytowani w aktach różańskich 1631.

Źródło: Urus. I 128.

Bełdycki

Bełdycki h. Prus III, na północnym Mazowszu i na Podlasiu, szlachta w większości zagrodowa.
W XVI i XVII wieku zamieszkiwali w pow. ostrołęckim i łomżyńskim.

Bełzowski

Bełzowski h. Rawicz, z Bełzowa pod Skalbmierzem, którą to wieś dziedziczyli już w 1382. Podpisali z województwem krakowskim elekcję Jana Kazimierza w 1648. Od nich pochodzą Krakoszowscy z Krakoszowic herbu Rawicz.

Bełkowski

Bełkowski h. Jastrzębiec, nazwisko wzięli od wsi Bełkowo, w pow. płockim, parafia Drobin.

Benisławski

Benisławski h. Pobóg, zamożna rodzina inflancka, pochodząca z Mazowsza, która wzięła nazwisko od swego gniazdowego majątku Benisław w woj. płockim, w dawnym powiecie mławskim.Początkowo dziedziczyli na Mazowszu i w Małopolsce — m. in. wieś Szewce w pow.

Bensa

Bensa h. własnego, rodzina włoskiego pochodzenia, otrzymała szlachectwo na sejmie 1768 r.
Udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Galicji i zostali zapisani do stanu magnatów we Lwowie w 1782.
Herb — tarcza na czworo przedzielona, z małą tarczą w środku, na której w polu czerwonym złota korona; na tarczy głównej w I i IV części, w polu czerwonym korona złota, w II i III części w polu błękitnym lew złoty w prawo, trzymający w przednich łapach strzałę; na hełmie w koronie pięć piór strusich.

• ANTONI Bensa (1787-16 X 1859), aktor; występy gł. we Lwowie; cenione role tragiczne, m.in. Karol Moor - Zbójcy F. Schillera, Hipolit - Fedra J. Racine’a, Zygmunt August - Barbara Radziwiłłówna A. Felińskiego; ur. we Lwowie, zm. tamże.

Źródła: Bon. I 163; Urus. I 135; Encyklopedia PWN.

Berent

Berent h. Kościesza, zostali wylegitymowani w Cesarstwie w 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Bereza

Bereza h. Prawdzic, w ziemi drohickiej, skąd przesiedlili się w różne strony Rzeczypospolitej. Byli w woj. lubelskim w II poł. XVII stulecia. Właściciele wsi Słoboda w ziemi drohickiej 1791. Wylegitymowani zostali ze szlachectwa w Królestwie w latach 1843-1847, w Cesarstwie w 1803 r.

Bereśniewicz

Bereśniewicz h. własnego (in. Kościesza odm.), vel Bereszniewicz, Berezniewicz, rozrodzona, w większości zagrodowa szlachta w woj. nowogrodzkim, a głównie na Białej Rusi; pisano ich też różnie - Berśniewicz, Bereszniewicz i Berezniewicz. W XVII i XVIII w. piastowali

Bereziński

Bereziński h. Leliwa, dziedziczyli część wsi Podbielko na Podlasiu w 1557. Zostali wylegitymowani w Cesarstwie w 1854 i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Bereźnicki

Bereźnicki h. Prus I, vel Bereznicki, dziedziczyli wieś Bereżanka w 1714.

Berezowski

Berezowski h. Przestrzał, w woj. podolskim, dokąd wg Uruskiego mieli się przenieść z woj. podlaskiego. W XVIII stuleciu piastowali urzędy ziemskie w pow. winnickim, bracławskim, owruckim, kijowskim i żytomierskim. Dziedziczyli dobra Suchodoł w ziemi drohickiej 1748.

Beydo

Beydo h. Krzywda, vel Bejdo, ze wsi Beydy w woj. podlaskim, gdzie dziedziczyli 1580. W XVII i XVIII wieku piastowali urzędy ziemskie i grodzkie w pow. mielnickim, kamienieckim, łukowskim i drohickim. Podpisali elekcję Augusta II w 1697 z woj. podlaskim. Od nich pochodzi

Bębnowski

Bębnowski h. Odrowąż, v. Bembnowski, dawna małopolska rodzina, pisali się z Końskich. Pochodzili od Odrowążów z Końskich, z których pierwszy Jan, przy podziale majątku z bratem Krzesławem w 1421, dostawszy na własność majątek Bębnów z przyległościami, w powiecie

Będorski

Będorski h. Wyssogota (in. Wyszogota, Wyskota), vel Bendorski, Będurski, Bandurski, podpisali elekcję Stanisława Augusta w 1764 r. z woj. poznańskim.