Białośliwski

Białośliwski h. Topór (in. Pałuka), jedna z najstarszych rodzin wielkopolskich, pochodząca z rodu Pałuków, jednego pochodzenia z Danaborskimi herbu Topór. Nazwisko wzięli od wsi Białośliwie leżącej nad Notecią, w powiecie nakielskim. Białośliwie w 1578 roku pozostawało

Białostocki

Jastrzębiec

  Topacz

 

Białostocki h. Jastrzębiec i Topacz (razem), wylegitymowani w Cesarstwie Rosyjskim w 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.

Białosuknia

Białosuknia h. Pielesz, na Mazowszu, w ziemi łomżyńskiej. Nazwisko wzięli od majątku Białosuknie, gdzie dziedziczyli w 1424 r. Wieś ta położona jest w woj. podlaskim, pow. monieckim, gminie Goniądz. Według Kapicy, Białosukniowie mają być herbu Pomian. Być może,

Białowicz

Białowicz h. Łabędź, vel Białłowicz, szlachta litewska; udowodnili szlachectwo w guberni kowieńskiej w 1817 r.

Białoszewski

Białoszewski h..., vel Białuszewski, pochodzą z Białoszewa w powiecie sierpskim. W drugiej połowie XVI wieku posiadali części na Prażmowie w ziemi czerskiej. Zostali wylegitymowani w Cesarstwie w 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty guberni mińskiej. Wydaje się, że jest to ta sama rodzina

Białoszycki

Białoszycki h. Topacz, szlachta zagrodowa dziedzicząca na Białoszy- cach w woj. kijowskim, powiecie owruckim 1635 r. Zostali wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.

Białowolski

Białowolski h. Mogiła, zostali wylegitymowani w Cesarstwie Rosyjskim w 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty guberni kowieńskiej.

Białowieski

Białowieski h. Gozdawa, pisali się z Białowieży pod Pułtuskiem, w woj. mazowieckim.

Białowodzki

Białowodzki h. Drużyna (in. Szreniawa bez krzyża), vel Białowocki, z Białowody w powiecie sądeckim. Pochodzą od Sąspowskich tegoż herbu - pierwszy Mikołaj Sąspowski nazwał się Białowodzkim w 1479 r. Księgi poborowe wymieniają ich jako szlachtę zagrodową w pow. pilzneńskim

Białucki

Białucki h. Bielikoicz (in. Bielikowicz), vel Białuski, z Białut w dawnym woj. płockim, powiecie bielskim, na której to wsi dziedziczyli w 1500 r. Poza Białutami, posiadali też dobra Kowalewo ok. 1540 i Łabętnik 1676. Brali czynny udział w konfederacji olkienickiej w 1700 r. Udowodnili

Białyński

Białyński h. Lubicz, z Białynina w powiecie sochaczewskim. Według Paprockiego dom rozrodzony pod Warszawą. W XVII w. są w woj. sandomierskim, ziemi drohickiej i na Podolu. Byli właścicielami Okrzeji 
i Grabowa 1590, Radziechowa 1623, Azwoki i Stodola ze starostwa

Biały

Biały h. Dąbrowa, stara rodzina mazowiecka. Jedna linia tej rodziny, lecz wcale nie zamożna, zamieszkiwała jeszcze w XVIII stuleciu na Podlasiu. Jan Biały, dzielny wojownik z czasów Kazimierza Jagiellończyka, wysłany od tego króla przeciwko Krzyżakom, zajęciem Warmii 1478 r. zmusił

Białyszewski

Białyszewski h. Prus I, wzięli nazwisko od wsi Białyszewo w woj. płockim, powiecie sierpskim, gdzie dziedziczyli w 1542 r. Podpisali z województwem płockim elekcję Augusta II w 1697 r. Wydaje się, że to ta sama rodzina co Białoszewski vel Białuszewski.

Biderman

Biderman h. własnego. Herb — na tarczy dwudzielnej w polu pierwszym czarnym i drugiem srebrnym, po róży czerwonej. Podpisali z woj. sandomierskim elekcję Augusta II w 1697 r. Jerzy Biderman otrzymał szlachectwo i herb powyższy na sejmie 1598 r., co potwierdziła

Biechowski

Biechowski h. Drużyna (in. Białąga, Białęga, tj. Szreniawa bez krzyża), z Biechowa w powiecie wiślickim. Długosz, a za nim późniejsi heraldycy, przypisali Biechowskim zamieszkującym województwa sandomierskie i krakowskie, herb Ogończyk, tymczasem zapiska sądowa radomska

Biedrzycki

Biedrzycki h. Gozdawa, pochodzą prawdopodobnie z tych samych Biedrzyc, co Biedrzyccy Rawiczowie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie w 1856.

Bieczyński

Bieczyński h. Łodzia, stara rodzina wielkopolska, ze wsi Bieczyna (Bieczyny) w powiecie kościańskim, na której dziedziczyli już w 1397 r. Są jednego pochodzenia z Brodzkimi herbu Łodzia.

Biejkowski

Biejkowski h. Jastrzębiec, v. Bieykowski, Bejkowski; wg heraldyków, komes Stanko Jastrzębczyk, miał otrzymać od księcia mazowieckiego Trojdena wieś Biejków nad Pilicą w ziemi czerskiej, od której potomkowie jego wzięli swoje nazwisko. Części na Biejkowie posiadali jeszcze

Biegański

Biegański h. Leszczyc, z Bieganina w powiecie kaliskim, na którym dziedziczyli 1579 r. Podpisali elekcję 1697 r. z woj. poznańskim. Dziedziczyli dobra Potulice (1854) i Cyków (1876) w Poznańskiem. Tych ostatnich Boniecki zalicza do Prawdziców.

Bielecki

Bielecki h. Abdank. Długosz wspomina o Janie Bieleckim, właścicielu Bielczy w powiecie sandomierskim w drugiej połowie XV wieku. Podpisali konfederację korczyńską w 1438. Byli właścicielami m. in. Jaszczowa i Kozic w powiecie lubelskim 1531.