Bobiński

Bobiński h. Leliwa odm. (in. Dekaloga), vel Bobieński, na Mazowszu. Zdaniem dawnych heraldyków, którzy nie znają innych Bobińskich, rodzina ta wyszła ze wsi Bobino Wielkie i Bobino Grzybki w ziemi ciechanowskiej, parafia Płoniawy, obecnie pow. Maków Mazowiecki. Już

Bobola

Bobola h. Leliwa, stara i słynąca z religijności, rodzina małopolska, prawdopodobnie pochodzenia czeskiego i jak się zdaje, wymarła jeszcze w XVII wieku.

Bobolecki

Bobolecki h. Łodzia, rodzina wielkopolska, wzmiankowana w aktach poznańskich 1397 r. Pisali się „z Bobolczyna”.

Bobrkowski

Bobrkowski h. Doliwa, z Bobrku w ziemi czerskiej, stanowią jeden dom z Ninkowskimi z Ninkowa, z powiatu radomskiego. Długosz wzmiankuje, że Paweł Suski herbu Doliwa, był właścicielem Ninkowa w połowie XV-go wieku. Tenże sam Paweł Suski był właścicielem Bobrku w 1470 r., a jego

Bobrowicz

Bobrowicz h. Gryf, w W. Ks. Litewskim, zapewne wywodzą się od Bobrów (Bóbr) herbu Gryf.

Bóbr

Bóbr h. Gryf, ze wsi Bobry w ziemi ciechanowskiej, parafia Krzynowłoga Wielka, obecnie pow. Przasnysz. Niektórzy z nich nosili przydomki, jak np. Bóbr–Niski.

Bóbr-Piotrowicki

Bóbr-Piotrowicki h. Pilawa, na Wołyniu i Litwie; w województwie brzeskim-litewskim 1671 r.

• KAJETAN Bóbr-Piotrowicki (ok. 1750-po 1789), szambelan Stanisława Augusta, kawaler orderu Św. Stanisława 1789 roku.
 
Źródła: Bon. I 308-309.

Bobrownicki

Bobrownicki h. Doliwa, pisali się „z Bobrownik”. Ich gniazdem jest wieś Bobrowniki, w pow. chęcińskim, parafia Stanowiska. 

Bocheński

Bocheński h. Rawicz (odm.), vel Bochyński, pisali się „z Bocheńca”, a nazwisko wzięli od wsi Bocheniec, w pow. rypińskim.

Bock

herb Bock

herb Kozioł (Kozieł)

Bock h. własnego (in. Bock) oraz h. Kozioł (Kozieł), vel Bok, rodzina inflancka, otrzymali szlachectwo w Polsce 1600 r. 

Tomasz Bock, za wojenne zasługi otrzymał od Zygmunta III-go 10 III 1600 r. szlachectwo polskie (Vol. Leg.). Otrzymał prawem lennym dobra Harde Moiza, których część leży w pow. lemburskim, część zaś w pow. zygwoldzkim w Inflantach 7 I 1588 r. Wcześniej Stefan Batory przyznał Bockowi pewne posiadłości w okolicy Dorpatu, należące ongiś do jego ojca, i nadał za zasługi w wyprawach moskiewskich Perper Moizę, w pow. kremońskim, także prawem lennym. Bock z pewnych przyczyn nie mógł dóbr tych objąć, dlatego nadano mu Harde Moizę. J. Zamoyski świadczył, iż bronił on Krakowa przed arcyks. Maksymilianem, jeszcze przed przybyciem króla (Metr. Kor.).

Bockowie herbu własnego (Kozioł), otrzymali potwierdzenie szlachectwa na sejmie 1773 r. Udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki.

Herb Bock — na tarczy dwudzielnej w polu pierwszym czerwonym, zielone winne grono w dwoma listkami, w drugiem błękitnem takież dwa winne grona, jedno nad drugim. W szczycie hełmu pół czarnego kozła (Balt. Wap.).

To samo nazwisko nosiła rodzina patrycjuszy gdańskich w XV i XVI wieku. Z nich: Jerzy Bock, burmistrz 1484 r., burgrabia królewski w Gdańsku 1488 r. Bockowie zamieszkiwali także na Śląsku. Jerzy (zm. 1690), duchowny ewangelicki, pastor, kaznodzieja i pisarz religijny na Śląsku. 

• TEKLA Bock h. wł. (ok. 1775-po 1806), c. Fryderyka i Marianny Batowskiej; zamieszkała we wsi Kidów 1802-1806, obecnie pow. Zawiercie; w aktach także: Bok, de Bok, de Boki (Bon.; MK Kidów); m. (ok. 1800) Jakub Dembiński h. Nieczuja (ok. 1770-po 1806), wnuk Marcina i Anny Wodzińskiej z Wodzinka; stryj jego Felicjan Dembiński, w 1800 r. ustąpił spadku po babce Wodzińskiej, bratankowi Jakubowi (niewiadomo po którym bracie) i żonie jego, Tekli de Boki (Prot. Crac.; Zap. Ziems. Krak.; Perp. Crac.); dzieci: Julia (ur. 2 XI 1802 Kidów), Filip Jakub (ur. 1 V 1803 Kidów), Kajetan (ur. 16 VIII 1804 Kidów), Ignacy (ur. 3 VIII 1806 Kidów) – Dembińscy.

• WOJCIECH Ferariusz Fryderyk Bock h. wł. (ok. 1770-po 1815), s. Fryderyka i Marianny Batowskiej; w aktach także: Wojciech Bok, de Bok; jego syn wylegitymował się ze szlachectwa Królestwie Kongresowym 1850 r. z herbem Kozioł, został zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki (Bon.; Urus.; Sęcz.); ż. (29 II 1808 Niegowonice) Marianna Grabiańska (ok. 1780-po 1815); w aktach także: de Grabiańska; ślub w parafii Niegowonice, obecnie pow. Zawiercie, miejscowość: Niegowonice (MK Niegowonice); dzieci: Wincenty, Paulina, Adam.

Źródła: Bon. t. 1/316; Dw. Gen.; Dw. Teki; Metr. Kor.; Urus. t. 1/257; T. Gajl, Herbarz polski online: Bock, Kozieł.