Błocki

Błocki h. Leliwa, z Błocka w powiecie kościańskim (1393), który posiadali jeszcze w 1580 r.
Podpisali elekcję Jana Kazimierza z województwem pomorskim.
Byli także Błoccy na Litwie i w województwie kijowskim. Na Litwie posiadali dobra m. in. w powiecie owruckim w 1680 r., i w województwie nowogrodzkim 1764 r.
Podpisali elekcję Augusta II z województwem podolskim i brzeskim-litewskim; podpisali też manifest szlachty litewskiej 1763 r.

• MIKOŁAJ Błocki (1785-1851), ksiądz, kanonik katedralny w Sejnach 1829, administrator diecezji augustowskiej 1847, biskup kujawski 1851, umarł nie objąwszy diecezji; ur. w Chorzelach.

Śnieszko-Błocki, nie wiadomo, czy to ta sama rodzina co Błoccy herbu Leliwa. Podpisali manifest szlachty litewskiej 1763.

• IGNACY Śnieszko-Błocki (ok. 1750-po 1788), rotmistrz województwa brzeskiego-litewskiego 1788.

Źródła: Bon. I 289-290.

Błoński

Błoński h. Bibersztein (in. Biberstein), w Małopolsce; z nich 1 kasztelan 1762 — 1765.
Wzięli nazwisko od wsi Błonie w powiecie pilznieńskim. W drugiej połowie XV-go wieku wieś Błonie i Lubczę posiadali Jan Błoński herbu Bibersztein i jego współherbownik Kazimirski.
W XVI i XVII stuleciu rodzina ta posiadała Błonie, Kazimierzę Małą, Luboczę, Lubień i Lubinkę, a także Łukianowice k/ Wojnicza, Borowę, Dzierżenin, Podbrzeże, Janowice, Faściszowę, Wróblewice i Lucławice. Podpisali elekcje: Władysława IV w 1632, Jana III w 1674 z województwem sandomierskim, Augusta II w 1697 z województwem ruskim. Dowiedli pochodzenia szlacheckiego w Galicji w sądzie grodzkim sanockim 1782, w sądzie grodzkim lwowskim 1782, w sądzie grodzkim i ziemskim przemyskim 1782, w sądzie grodzkim bieckim 1782, w wydziale Stanów we Lwowie 1787.

• BOGUSŁAW Błoński, podstoli sanocki 1746 r., podczaszy 1750 r., stolnik 1758 roku; z tego ostatniego urzędu zrezygnował 1762 r. i został kasztelanem sanockim.

• MIKOŁAJ z Lucławic Błoński, zagorzały arianin, utracił tę wieś w 1668 r., jednak wróciła do rodziny przed 1685 r. Jego synem był chyba Samuel (zm. 1694 r.), który powrócił do kościoła katolickiego.

Źródła: Bon. I 291-292; Kos. I.

Błoński h. Nałęcz, ze wsi Błonie w ziemi drohickiej, gdzie dziedziczyli już w XV wieku. Posiadali tam m.in. dobra Zochy, Borowe i Skłody, a także części w Błoniach Małych w 1786 r.
Podpisali elekcję Augusta II z województwem podlaskim.
 
Źródło: Bon. I 292-293.

Błotnicki

Błotnicki h. Doliwa, z Błotnicy w powiecie radomskim, gdzie dziedziczą już w 1413 r. Ich gałęzią jest zapewne rodzina Pasków (Pasek) herbu Doliwa, gdyż Doliwowie Błotniccy często przyjmowali to imię w XV stuleciu. Byli właścicielami dóbr Dzikowiec w powiecie kolbuszowskim

Błudnicki

Leliwa

   Topacz

Błudnicki h. Leliwa, z Błudnik w ziemi halickiej 1497 roku. Dziedziczyli na Błudnikach, Pokoszowcach, Komarowie i Bereznicy w ziemi halickiej 1578 r.

Bobbe

Bobbe v. Bobe h. Wieniawa, w województwie poznańskim, gdzie posiadali dobra Taczały 1797 r.
Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie 1837 roku.

Bobaszyński

Bobaszyński h. Sas, w województwie witebskim, pochodzą od Jana Janowicza Bobaszyńskiego, właściciela Sobolewszczyzny i Tołoczyńska w 1649 r.
 
Źródło: Bon. I 298.

Bobicki

Bobicki, w XVII i XVIII wieku są w ziemi czerskiej. Podpisali elekcję Augusta II-go z ziemią czerską.
 
Źródło: Bon. I 299-300.

Bobiński

Bobiński h. Leliwa odm. (in. Dekaloga), vel Bobieński, na Mazowszu. Zdaniem dawnych heraldyków, którzy nie znają innych Bobińskich, rodzina ta wyszła ze wsi Bobino Wielkie i Bobino Grzybki w ziemi ciechanowskiej, parafia Płoniawy, obecnie pow. Maków Mazowiecki. Już

Bobola

Bobola h. Leliwa, w Małopolsce, pisali się z Wielkiego i Małego Piasku w powiecie wiślickim, gdzie rodzina ta już w XV wieku dziedziczyła. W XVI i XVII stuleciu zamieszkują w powiecie sandomierskim i ziemi sanockiej.

• ANDRZEJ Bobola (30 XI 1591-16 V 1657), s. Mikołaja, duchowny katolicki, jezuita, misjonarz, kaznodzieja, męczennik, uznawany przez Kościół katolicki za świętego; ur. w Strachocinie k. Sanoka, zm. w Janowie Poleskim. Autor tekstu ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza; jeden z katolickich patronów Polski.
 
Źródła: Bon. I 301-303; PSB.

Bobolecki

Bobolecki h. Łodzia, z Bobolczyna w powiecie poznańskim, wzmiankowani w aktach poznańskich 1397 r. Podpisali elekcję Jana Kazimierza z województwem płockim i poznańskim, natomiast obiór Augusta II-go z województwem kaliskim. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie 1843 r.

Bobrkowski

Bobrkowski h. Doliwa, z Bobrku w ziemi czerskiej, stanowią jeden dom z Ninkowskimi z Ninkowa, z powiatu radomskiego. Długosz wzmiankuje, że Paweł Suski herbu Doliwa, był właścicielem Ninkowa w połowie XV-go wieku. Tenże sam Paweł Suski był właścicielem Bobrku w 1470 r., a jego

Bobrowicz

Bobrowicz h. Gryf, w W. Ks. Litewskim, zapewne wywodzą się od Bobrów (Bóbr) herbu Gryf. W II połowie XVI wieku zamieszkiwali w woj. brzeskim litewskim, a z województwem trockim podpisali elekcję Augusta II w 1697 r.

Bóbr

Bóbr h. Gryf, ze wsi Bobry w ziemi ciechanowskiej. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w latach 1837 — 1854.
Niewątpliwie od nich wiedzie pochodzenie swoje rodzina Bobrowiczów herbu Gryf.

Bóbr-Piotrowicki

Bóbr-Piotrowicki h. Pilawa, na Wołyniu i Litwie; w województwie brzeskim-litewskim 1671 r.

• KAJETAN Bóbr-Piotrowicki (ok. 1750-po 1789), szambelan Stanisława Augusta, kawaler orderu Św. Stanisława 1789 roku.
 
Źródła: Bon. I 308-309.

Bobrownicki

Bobrownicki h. Doliwa, z Bobrownik leżących w powiecie chęcińskim, na których dziedziczyli 1540 roku. Niektórzy przenieśli się na Litwę, gdyż spotykamy ich w powiecie kowieńskim 1582 r.

Bocheński

Bocheński h. Rawicz odmienny, wyszli z Prus. Wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1838 i 1859 r. W 1849 r. otrzymali od cesarza Franciszka Józefa odmianę w herbie. W miejsce rycerza umieszczonego w szczycie hełmu, ubrano tarczę labrami blękitnymi, podbitymi złotem 

Bock

Bock h. własnego, otrzymali szlachectwo polskie od Zygmunta III w 1600 r. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie Polskim 1848 i 1850 r.
Herb ich przedstawia na tarczy dwudzielnej w polu pierwszym czerwonym, zielone winne grono z dwoma listkami, w drugim błękitnym — takież dwa winne grona, jedno nad drugiem. W szczycie hełmu pół czarnego kozła.
Źródło: Bon. I 316.

Boczarski

Boczarski h. Dębno, w województwie kijowskim. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie 1843 r.

Boczkowski

Boczkowski h. Dąbrowa, ze wsi Boczki w ziemi wiskiej, powiatu wąsoskiego, gdzie dziedziczyli na początku XVI stulecia.

Boczowski

Boczowski h. Drużyna, rodzina małopolska, z Boczowa w ziemi krakowskiej; dziedzice Grabi, Gdowa, Rybia, Wieruszyc, Ubrzeża, Lubomierza, Zbigniewa, Brzozowej i innych wsi w latach 1361 — 1382; ich gałęzią są Lubomirscy.
Źródło: Bon. I 319.