Baczyński

Baczyński h. Sas, wywodzą się z Baczyna w pow. samborskim, gdzie dziedziczyli w 1580. Rodzina licznie rozrodzona, wobec czego używali następujących przydomków: Ihnatowicz, Kotłowicz, Leszkowicz i Pukszyn.

Badowski

Badowski h. Bończa, prawdopodobnie wyszli z Badowa Mściszki, gdyż imię Mścisław w rodzie tym jest znane; dziedziczyli na tej wsi w 1579. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 w sądzie grodzkim trembowelskim.

Badyński

Badyński h. Jelita odm., dziedziczyli w ks. warmińskim 1712/54, piastowali urzędy w Wielkopolsce 1775/85.
Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1843.

Bajbuza

Bajbuza h. własnego, v. Baybuza, rodzina pochodzenia tatarskiego.
Jej przodek, Michał Hrybunowicz, za zasługi rycerskie, wobec ks. Michała Wiśniowieckiego, otrzymał od Stefana Batorego różne ziemie nad Sułą, Udajem, Sołonicą i Łużkiem, o czym wspomina konstytucja z 1590.
Posiadali m. in. dobra Rudewiec i Buszyniec 1622, Dubkowce, Ihrowice i Berezowicę 1718, starostwo rawskie 1721 i inne królewszczyzny.
W XVII i XVIII stuleciu sprawowali powiatowe urzędy grodzkie i ziemskie w powiatach: winnickim, bracławskim, latyczowskim i dźwinogrodzkim.
Pisali się z woj. bracławskim na elekcję Jana Kazimierza w 1648, z woj. ruskim na elekcję Augusta II w 1697.
Herb — w polu czerwonym, strzała żeleźcem na dół, utkwiona między trzema grzybami, przeszywająca głowę węża, wokoło niej skręconego. Nad hełmem korona.

Źródło: Bon. I 79-80.

Bajkowski

Bajkowski h. Lubicz, vel Baykowski, z ziemi bielskiej, gdzie leżą Bajki Stare, B. Zalesie, B. Starawieś etc. W XVI i XVII wieku rodzina licznie rozrodzona, wobec czego niektórzy jej członkowie używali przydomków, jak np. Chrzczonowicz. Oprócz Bajek byli właścicielami m. in. dóbr

Baka

Baka h. Massalski, v. Baha, w W. Ks. Litewskim.
Zamieszkiwali w pow. wołkowyskim i trockim, gdzie piastowali powiatowe urzędy ziemskie w XVI i XVII w.
Posiadali m. in. starostwo rohaczewskie 1556, krewskie 1565, oraz dobra Kurkliszki 1600/39 i Strawienniki Bakowskie w woj. trockim do 1637.
Pisali się z woj. trockim na elekcję Jana Kazimierza w 1648, z woj. mińskim na obiór Jana III w 1674, i także z woj. mińskim na elekcję Stanisława Augusta w 1764.

• WASYL Baka (ok. 1500-po 1546), władyka chełmski i bełski 1546.

Źródła: Bon. I 82-83; Nies.

Bakałowicz

Bakałowicz h. własnego (in. Bakałowicz), rodzina pochodzenia ormiańskiego, otrzymała szlachectwo na sejmie 2 IX 1775 r. i swój własny herb. 

Bakanowski

Bakanowski h. Lubicz, v. Bekanowski, wywodzą się z Bakan w woj. czernichowskim. Za króla Aleksandra Jagiellończyka przenieśli się na Litwę, gdzie nadano im dobra w woj. smoleńskim. W II połowie XVII wieku piastowali powiatowe urzędy ziemskie w pow. smoleńskim. W tym czasie

Bakowiecki

Bakowiecki h. Wukry, na Wołyniu, nazwisko swoje wzięli od wsi Bakowiec w pow. łuckim, gdzie dziedziczyli w 1569.
Rodzina ta wywodzi się od Deniska Mokosiejewicza i jest wspólnego pochodzenia z rodzinami Mokosiejów (Mokosiej, Makosiej) i Denisków (Denisko) tegoż herbu.

• JÓZEF Bakowiecki (ok. 1580-po 1632), archimandryta żydyczyński, został w 1632 r. władyką włodzimierskim i brzeskim (unickim), a 1646 roku prototronim metropolity kijowskiego.

Źródła: Bon. I 84; Nies.

Bałaban

Bałaban h. Korczak, vel Bołoban, na Rusi Czerwonej, pisali się ze Stratyna w ziemi lwowskiej 1437.Byli prawdopodobnie wspólnego pochodzenia z wołyńską rodziną Myszków (Myszka) herbu Korczak, gdyż Masko Bałabanowicz ze Stratyna, obecny na sądach we Lwowie w 1437, był bratem stryjecznym Piotra Myszki ze Stratyna.

Bałandowicz

Bałandowicz h. Abdank, w W. Ks. Litewskim; właściciele Jaryłówki w pow. wołkowyskim 1749 (1794).
Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1856.

Źródło: Bon. I 94; Urus. I 80.

Bałuczyński

Bałuczyński h. Leliwa, z Bałuczyna w województwie ruskim. Piastowali powiatowe urzędy ziemskie w pow. lwowskim w XV w. Uczestniczyli na sądach we Lwowie w 1476. Jeden z nich był posłem ziem ruskich w 1504.Poza Bałuczynem posiadali m. in. dom we Lwowie w 1491.

Źródło: Bon. I 94.

Bandinelli

Bandinelli h. własnego, v. Bandynelli, Bandyneli, rodzina w W. Ks. Litewskim, pochodzenia włoskiego. Indygenat polski otrzymali na sejmie grodzieńskim w 1726 roku.
W XVIII wieku zamieszkiwali w pow. mielnickim, mozyrskim i derpskim, gdzie piastowali powiatowe urzędy ziemskie.
Posiadali starostwo badowskie, a także dobra Krzyśce, sprzedane w 1777 r. Badowskim, i Grodzisko na Podlasiu, w gminie Jaświły, parafia kalinowska.
Herb — na tarczy pole złote; w szczycie hełmu trzy pióra strusie.

• ANIOŁ Maria Bandinelli (ok. 1620-po 1662), sekretarz królewski, został 1662 roku przełożonym nad pocztami i był nim do 1679 roku; następnie rotmistrz królewski.

Źródło: Bon. I 95.

Będlewski

Będlewski h. Łodzia, v. Bendlewski, Bandlewski, wywodzili się z Bandlewa (dzisiaj Będlew) w powiecie poznańskim. W XIV i XV wieku piastowali w tymże powiecie urzędy grodzkie i ziemskie.

Bandrowski

Bandrowski h. Rawicz, udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 r. w sądzie ziemskim halickim.

Bańkowski

Bańkowski h. Junosza, udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 roku w sądzie ziemskim lwowskim. Kilku z nich zamieszkiwało w Sanoku w połowie XIX stulecia.

Banowski

Banowski h. Gryf, z Banowic w woj. krakowskim. Klemens z Branic nabył Banowice w 1347. Wnukowie jego, Birowo z Łąki i Sezema z Grodźca, sprzedali 1364 r. połowę Banowic i Trzemeszny. Właścicielem Banowic za Długosza był Jan Stojowski herbu Gryf.

Baraniecki

Baraniecki h. Sas, licznie rozrodzeni na Rusi Czerwonej i Podolu. Nazwisko wzięli od wsi Barańczyce w ziemi przemyskiej. Dziedzicem tej wsi w 1558 r. był Kosta (Konstanty). Stanisław około 1550 r., dziedzic, po żonie Katarzynie Stańkowskiej, majątków Stańków, Faliszów i Strzałków.

Barcicki

Barcicki h. Lubicz, jeden z nich był subdelegatem grodzkim łukowskim w 1750 roku. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1862. Mikołaj w 1422 r., a Piotr 1436 r., synowie Adama z Barcic, na uniwersytecie krakowskim.

Barcikowski

Barcikowski h. Jasieńczyk, vel Barczykowski, Bardzikowski, Barszczykowski, z Barcikowa in. Bardzikowa, Barszczykowa w powiecie płockim, gdzie dziedziczyli w 1531 r. i posiadali tę wieś jeszcze w połowie XVIII wieku.