Boksycki

Boksycki h. Tarnawa, v. Bokszycki, Boksicki, Boxicki, rodzina małopolska, nazwisko wzięła od Boksic in. Bokszyc (obecnie Boksyce) w dawnym powiecie sandomierskim (1478).

Bolanowski

Bolanowski h. Korczak, rodzina czerwonoruska, gałąź rodziny Boratyńskich, pisali się „z Bolanowic”. Ich gniazdem są dobra Bolanowice, w ziemi przemyskiej, w parafii Pnikut, za I Rzeczypospolitej w pow. przemyskim, za II-iej w pow. mościskim. 

Bolkowski

Bolkowski h. Rola, z Bolkowa w powiecie łęczyckim, który posiadali w 1576 r. Jest również drugi Bolków, w powiecie wieluńskim, który był w 1552 r. własnością licznie rozrodzonego domu Bolkowskich.

Bołbas-Rostocki

Bołbas-Rostocki h. własnego (in. Juńczyk odmienny), rodzina rusko-litewska z Rostok na Wołyniu, właściwie Bołbas (Bolbas) lub Bołbasowicz; w 1516 r. otrzymali Rostoki i Porzecze od ks. Ostrogskiego i przyjęli nazwisko Rostocki; z tej familii 1 arcybiskup kijowski metropolita grecko-unicki 1790 — 1796.

Źródło: Bon. I 378; Kos. I.

Bonasiewicz

Bonasiewicz h. Ślepowron, vel Bonasewicz, Bonaszewicz; Józef, udowodnił pochodzenie szlacheckie 1783 r. w sądzie grodzkim lwowskim.

Bonelli

Wilson-Waldgon de Eastbourne

Copy the BEST Traders and Make Money (One Click) : http://ow.ly/KNICZ

Bonelli, Jan Jakub inżynier, otrzymał indygenat 1658 r.  

Źródła: Bon. I 384.

Bondalicki

Bondalicki, Mikołaj podpisał z ziemią ciechanowską elekcję Augusta II-go.  

Źródła: Bon. I, s. 384.

Bonaszewski

Bonaszewski, Piotr dworzanin królewski 1676 r.  

Źródła: Bon. I, s. 384.

Boniakiewicz

Boniakiewicz h. Dębno, w województwie kijowskim (1730); udowodnili pochodzenie szlacheckie w sądzie ziemskim lwowskim w 1782 r., oraz w Królestwie Polskim 1862 r. Źródło: Bon. I, s. 385.

BIBLIOGRAFIA

Skróty bibliograficzne:

AGZ = Akta Grodzkie i Ziemskie (AZ = Akta Ziemskie; AG = Akta Grodzkie).
Bil. = Antoni Biliński, Szlachta ziemi dobrzyńskiej za ostatnich Jagiellonów. Warszawa 1932.
Bon. = Adam Boniecki, Herbarz polski, T. 1-16.
Bork. Rocz. = Jerzy Sewer Dunin-Borkowski, Rocznik szlachty polskiej, Lwów 1881-1883. T. 1-2.
Dw. Gen. = Włodzimierz Dworzaczek, Genealogia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1959.
Dw. Teki = Włodzimierz Dworzaczek, Teki Dworzaczka. Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV-XX w., Biblioteka Kórnicka PAN 1995-1997.
Dziad. = Stanisław Dziadulewicz, Herbarz rodzin tatarskich w Polsce.
Gerb. = Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny, Ossolineum, Warszawa 1977.
Kon. = Szymon Konarski, Szlachta kalwińska w Polsce, Warszawa 1936.
Kos. = A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T. 1-5.
Krzep. Pom. = Józef Krzepela, Spis miejscowości i rodów ziemiańskich województwa pomorskiego, Kraków 1925.
LP = Literatura Polska. Przewodnik encyklopedyczny, red. Julian Krzyżanowski, PWN, Warszawa 1984, T. 1-2.
MK = Metrykalia katolickie
Nies. = Kasper Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, T. 1-10.
Ostr. = Juliusz Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Warszawa 1897-1914, T. 1-2.
Pap. = Bartosz Paprocki, Herbarz, 1584.
PSB = Polski Słownik Biograficzny.
Puł. = Kazimierz Pułaski, Kronika polskich rodów szlacheckich Podola, Wołynia i Ukrainy, Brody 1911. T. 1-2.
SBK = Słownik Biograficzny. Kielce XVII-XVIII w. (oprac. Marta Pieniążek-Samek), Kielce 2003.
SGKP = Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1884, T. 1-15.
Stup. = Hipolit Stupnicki, Herbarz polski, T. 1-3.
Szl. Gal. = Poczet szlachty galicyjskiej.
Szl. Król. = Spis Szlachty Królestwa Polskiego 1836-1862.
Urus. = Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1938, T. 1-15.
Wit. = Wiktor Wittyg, Nieznana szlachta i jej herby, Kraków 1908.
WSB = Wielkopolski Słownik Biograficzny.
Żer. = Emilian Szeliga-Żernicki, Der Polnische Adel, Hamburg 1900, T. 1-2.
Żych. = Teodor Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, Poznań 1879-1908, T. 1-31.


Skróty użyte w biogramach:

1v. = primo voto, etc.
c. = córka / daughter
chrz. = ochrzczony / baptized
h. = herb / coat of arms
k/ = koło / near
m. = mąż / husband
m. in. = między innymi / among others
n/ = nad (rzeką) / on (river)
NI. = nieznanego imienia / unknown first name
NN. = nieznanego imienia i nazwiska / unknown first name and surname
ok. = około / circa
p. = przed / before
par. = parafia / parish
poch. = pochowany / buried
pow. = powiat / district
prawd. = prawdopodobnie / probably
s. = syn / son
ur. = urodzony / born
woj. = województwo / province
zm. = zmarł / died
ż. = żona / wife

Brincken

Brincken, Juliusz otrzymał tytuł baronowski w Królestwie Polskim na zasadzie, że ten tytuł otrzymali jego przodkowie od króla Zygmunta III i że nadany mu był w r. 1818 w nominacji na nadleśnego generalnego w Królestwie Polskim.
Źródło: Kos. T.1.

Zwolski

Zwolski h. Ogończyk (in. Powała), vel Powała-Zwolski, rodzina mazowiecka, gałąź rodu rycerskiego Powałów-Ogończyków. Wzięli nazwisko od wsi Zwola k/ Żelechowa w ziemi czerskiej, obecnie pow. Garwolin, gmina Miastków Kościelny. Miejscowość znajdowała się

Zigan

Zigan (Cygan), wygasła śląska rodzina polskiego pochodzenia, posiadała tytuł baronowski czeski. 

Źródło: Kos. T.1.

Wiplar

Wiplar h. Brodzic, vel Wipplar, na Śląsku, polskiego pochodzenia; baronowie czescy od r. 1730.

Wilmowski

herb Kuna in. Przebendowski

herb rodu Wilmsdorff

Wilmowski h. własnego (in. Kuna, Przebendowski) v. Wilamowski, Wielamowski, rodzina polskiego pochodzenia na Śląsku, nobilitowana w Rzeczypospolitej 12 IX 1553. Pisali się pierwotnie ze Skoczowa Skoczowskimi. Jedna gałąź osiadła za czasów krzyżackich w Prusach, gdzie zwana była po niemiecku von Wilmsdorff vel Wilhelmsdorff (Krzep.), zaś nabywszy majątek Przebendów (Prebendau) nazwała się Prebendami, a później Przebendowskimi. Wilmowscy otrzymali tytuł baronowski czeski 1733, a pruski 23 VI 1886. Obecnie najwięcej Wilmowskich mieszka w Polsce w miastach i powiatach Warszawa, Łódź, Chorzów, Toruń.
Czy nie jednego pochodzenia ze śląską rodziną Wilamowiczów h. Ogończyk odm. (niem. Wilamowitz), która osiedliła się na Litwie. Jedna jej gałąź, z przydomkiem Möllendorff, także posiadała tytuł baronów. 

Wesselini

Wesselini h. własnego, v. Weselini, Veselini, baronowie węgierscy indygenowani w Polsce w XVI stuleciu. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, t. 1.

Viettinghoff

Viettinghoff, przydomku Szell, rodzina niemiecka w Inflantach, baronowie duńscy 1680 i 1734, otrzymali przyznanie tego tytułu w Szwecji, Prusach i Rosji. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Ungern-Sternberg

Ungern-Sternberg h. Rola, w Niemczech i w Inflantach, otrzymali tytuł baronowski państwa rzymskiego 1531, a szwedzki 1653. Źródło: Kos. I.

Tschamer

Tschamer h. Rogala vel Tschammer, Czamer, rodzina polskiego pochodzenia na Śląsku. Gałąź Rogalskich herbu Rogala. Otrzymali tytuł baronowski czeski w XVII stuleciu.

Tetrumiański

Tetrumiański, otrzymali tytuł baronowski od króla Stanisława Augusta w 1780 r.

• ANASTAZJA Tetrumiańska i jej dzieci, otrzymali tytuł baronowski od króla Stanisława Augusta 1780 (zobacz Roumiański: Helena Roumiańska).
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.