Bobiński

Bobiński h. Leliwa odm. (in. Dekaloga), vel Bobieński, na Mazowszu. Zdaniem dawnych heraldyków, którzy nie znają innych Bobińskich, rodzina ta wyszła ze wsi Bobino Wielkie i Bobino Grzybki w ziemi ciechanowskiej, parafia Płoniawy, obecnie pow. Maków Mazowiecki. Już

Bobola

Bobola h. Leliwa, w Małopolsce, pisali się z Wielkiego i Małego Piasku w powiecie wiślickim, gdzie rodzina ta już w XV wieku dziedziczyła. W XVI i XVII stuleciu zamieszkują w powiecie sandomierskim i ziemi sanockiej.

• ANDRZEJ Bobola (30 XI 1591-16 V 1657), s. Mikołaja, duchowny katolicki, jezuita, misjonarz, kaznodzieja, męczennik, uznawany przez Kościół katolicki za świętego; ur. w Strachocinie k. Sanoka, zm. w Janowie Poleskim. Autor tekstu ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza; jeden z katolickich patronów Polski.
 
Źródła: Bon. I 301-303; PSB.

Bobolecki

Bobolecki h. Łodzia, z Bobolczyna w powiecie poznańskim, wzmiankowani w aktach poznańskich 1397 r. Podpisali elekcję Jana Kazimierza z województwem płockim i poznańskim, natomiast obiór Augusta II-go z województwem kaliskim. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie 1843 r.

Bobrkowski

Bobrkowski h. Doliwa, z Bobrku w ziemi czerskiej, stanowią jeden dom z Ninkowskimi z Ninkowa, z powiatu radomskiego. Długosz wzmiankuje, że Paweł Suski herbu Doliwa, był właścicielem Ninkowa w połowie XV-go wieku. Tenże sam Paweł Suski był właścicielem Bobrku w 1470 r., a jego

Bobrowicz

Bobrowicz h. Gryf, w W. Ks. Litewskim, zapewne wywodzą się od Bobrów (Bóbr) herbu Gryf. W II połowie XVI wieku zamieszkiwali w woj. brzeskim litewskim, a z województwem trockim podpisali elekcję Augusta II w 1697 r.

Bóbr

Bóbr h. Gryf, ze wsi Bobry w ziemi ciechanowskiej. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w latach 1837 — 1854.
Niewątpliwie od nich wiedzie pochodzenie swoje rodzina Bobrowiczów herbu Gryf.

Bóbr-Piotrowicki

Bóbr-Piotrowicki h. Pilawa, na Wołyniu i Litwie; w województwie brzeskim-litewskim 1671 r.

• KAJETAN Bóbr-Piotrowicki (ok. 1750-po 1789), szambelan Stanisława Augusta, kawaler orderu Św. Stanisława 1789 roku.
 
Źródła: Bon. I 308-309.

Bobrownicki

Bobrownicki h. Doliwa, z Bobrownik leżących w powiecie chęcińskim, na których dziedziczyli 1540 roku. Niektórzy przenieśli się na Litwę, gdyż spotykamy ich w powiecie kowieńskim 1582 r.

Bocheński

Bocheński h. Rawicz odmienny, wyszli z Prus. Wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1838 i 1859 r. W 1849 r. otrzymali od cesarza Franciszka Józefa odmianę w herbie. W miejsce rycerza umieszczonego w szczycie hełmu, ubrano tarczę labrami blękitnymi, podbitymi złotem 

Bock

Bock h. własnego, otrzymali szlachectwo polskie od Zygmunta III w 1600 r. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie Polskim 1848 i 1850 r.
Herb ich przedstawia na tarczy dwudzielnej w polu pierwszym czerwonym, zielone winne grono z dwoma listkami, w drugim błękitnym — takież dwa winne grona, jedno nad drugiem. W szczycie hełmu pół czarnego kozła.
Źródło: Bon. I 316.