Strasz

Strasz h. Odrowąż, stara rodzina małopolska, w epoce piastowskiej używała tytułu „hrabiów (comes) z Białaczowa”. Stanowią odgałęzienie Białaczowskich z Białaczowa, z których jedna gałąź przyjęła przydomek

Stoiński

Stoiński h. Janina, vel Stojeński, Stojeski, Stojecki, Stojewski, rodzina małopolska, pisała się „ze Stojęszyna”. Jej gniazdem jest Stojeszyn w woj. lubelskim, parafia Potok Wielki, obecnie pow. Janów Lubelski. Wieś

Stępowski

Stępowski h. Junosza, vel Junosza-Stępowski, Stęmpowski, Stem-powski, według Niesieckiego Stępkowski (?), pisali się ze Stępowa i z Paczyny (obecnie Pacyna) w ziemi gostyńskiej. Ich rodzinnym gniazdem

Stępkowski

Stępkowski h. Suchekomnaty (in. Suchekownaty), vel Stęmpkowski, Stempkowski, rodzina senatorska, w woj. lubelskim, później także na Rusi i na Podolu, w woj. bełskim, bracławskim, czernihowskim, kijowskim,

Stetkiewicz

Kościesza

Sternberg

Stetkiewicz h. Kościesza, vel Steckiewicz, rodzina rusko-litewska, wywodząca się z dawnych bojarów. Według herbarzy, od nich wywodzi się rodzina Żabów herbu Kościesza. Protoplasta Stetkiewiczów nosił imię

Stawski

Stawski h. Belina, pisali się „z Wielkiego Stawu” w ziemi chełmskiej, lecz wydaje się, że należeli do osadników przybyłych na ziemię chełmską z Wielkopolski, może ze wsi Staw w pow. pyzdrskim.

Starzechowski

Starzechowski h. Leliwa, na Rusi Czerwonej, wg Kosińskiego wygasła; z niej 1 arcybiskup lwowski 1541 — 1544.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Starzechowski h. Nieczuja, w woj. sieradzkim i Małopolsce; z niej 2 wojewodów 1546 — 1567.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Staroźrebski

Staroźrebski h. Dołęga, rodzina mazowiecka, pisali się także Sobiejuski, wg Kosińskiego wygasła; z niej 1 biskup 1562 — 1580.

Starorypiński

Starorypiński h. Nałęcz, na Mazowszu, rodzina wywodząca się ze wsi Starorypin w ziemi dobrzyńskiej. Niemierza Starorypiński (ok. 1430-po 1469), zaciężny królewski i Związku Pruskiego, uczestnik wojny trzynastoletniej z Krzyżakami (PSB). Starorypińscy herbu Nałęcz zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 kasztelan 1613. Są ponadto Starorypińscy herbu Brochwicz II.
Genealogia
(osób: 37)

• KAROL Starorypiński h. Nałęcz (1797-ok. 15 VIII 1884), s. Franciszka i Salomei Gorzewskiej, ziemianin, uczestnik powstania listopadowego, marszałek szlachty powiatu latyczowskiego; zapisał 300 tys. rubli na cele filantropijne; zm. Warszawa (Dz. Pozn.; PSB t.42/4); ż. (ok. 1850) Adolfina Tyrawska (ok. 1820-po 1860); dzieci: Stanisław.

• MARIA Starorypińska h. Nałęcz (ok. 1880-po 1910), c. Brunona Witolda i Konstancji Dmochowskiej; m. Paweł Pruszyński h. Rawicz (ok. 1880-po 1910), s. Gabriela i Antoniny Mysłowskiej h. Rawicz; ur. prawd. Kisorycze na Wołyniu (Urus.).

Źródła: Bork. Sp. 417; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies. t.8/499; PSB t.42/4; Żern. t.2/376.

Starołęski

Starołęski h. Topór, rodzina w woj. sieradzkim, wygasła wg Kosińskiego; z niej 1 kasztelan 1650 — 1664. 

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.