Pułaski

Pułaski h. Ślepowron vel Połaski, Puławski, rodzina podlaska, której gniazdem jest wieś Pułazie in. Połazie pod Tykocinem w ziemi bielskiej. Szlachta zagrodowa i dopiero w XVIII stuleciu zasłynęła w dziejach Rzeczypospolitej, w czasie konfederacji barskiej. Z nich: 1 hetman 1793— 1796.

Puciata

Puciata h. Puciatycz, v. Puciatycz, właściwie Putiata, książęta szczepu Ruryka, wywodzili się od władców Rusi Czerwonej i Halicza. Rozdzielili się na dwie gałęzie, jedną, która już na początku XV stulecia, osiedliwszy się w Państwie Moskiewskim dała początek dwom książęcym rodzinom Babiczewom i Sokolińskim v. Sokolnickim, i drugą, która pozostała w prowincjach Rzeczypospolitej i zamieszkiwała na Wołyniu i Ukrainie — ta zarzuciła tytuł książęcy w XVII stuleciu, istniała jeszcze w XIX w. Od tej polskiej linii, wywodzi się rodzina Putiatin osiedlona w Cesarstwie Rosyjskim. Z tej rodziny 1 wojewoda 1503.
 
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Puchała

Puchała h. Puchała (in. herbu własnego), na Mazowszu, pisali się z Szamot (Szamoty k. Tarczyna) i wyszli zapewne z nieistniejącej już wsi Puchały, w ziemi wyszogrodzkiej, lub też ze wsi tej samej nazwy, w ziemi warszawskiej.

Pstrokoński

Pstrokoński h. Poraj,  gniazdem tej rodziny jest miasteczko Bużenin (obecnie pisane „Burzenin”), położone w ziemi sieradzkiej nad Wartą, a założone według tradycji przez brata św. Wojciecha, Sobiebora, syna Sławnika ks. na Libicy.

Przyłuski

Przyłuski h. Lubicz, w woj. rawskim; w XIX stuleciu zamieszkiwali również w Wielkopolsce; z nich 1 kasztelan 1782 — 1796.

• JAN Przyłuski, starosta piotrkowski 1778, kasztelan brzeziński 1782.
 
Źródła: Kos. I; Żych. I 247-248.

Przyłęcki

Przyłęcki h. Szreniawa, vel Przyłędzki, Przełęcki, Przyłęski, rodzina małopolska, pisząca się z Przyłęku i Przyłęcka (Przyłęczka). Używali przydomku Prędota (Prandota).

Przyjemski

Przyjemski h. Rawicz, rodzina wielkopolska; z niej 2 wojewodów, 3 ministrów i 6 kasztelanów 1569 — 1699.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Przyborowski

Przyborowski h. Sulima, vel Przeborowski, w Wielkopolsce i w woj. krakowskim, później także w ziemi dobrzyńskiej, w Prusach i na Litwie. Wymienia ich Paprocki w 1584 r.

Przeradowski

Przeradowski h. Półkozic, stara rodzina mazowiecka; z niej 1 kasztelan 1434.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Przebendowski

Przebendowski h. własnego (in. Kuna), v. Przebędowski, rodzina kaszubska, według tradycji rodzinnej pochodząca od śląskiego rodu von Wilhelmsdorff vel Wilmsdorf (pol. Wilmowski), która za czasów krzyżackich, osiadłszy w Prusach i nabywszy majątek Prebendau (Prebendow), od niego pisała się von Prebendau, i to nazwisko spolszczyła na Prebendowski i Przebendowski. Pisano ją też niekiedy Prependowski i Przependowski. Jej pruska linia pisała się Przebendow von Przebendowski. Przebendowscy uzyskali tytuł hrabiowski Państwa Rzymskiego 1711. Z nich: 1 biskup, 3 wojewodów, z których 1 minister, i 2 kasztelanów 1696 — 1779.Senatorowie w rodzinie: Jan Jerzy (zm. 1729), kasztelan chełmiński 1691, wojewoda malborski 1697, podskarbi wielki koronny 1702. - Joachim, biskup łucki 1714. - Piotr Jerzy (zm. 1755), wojewoda inflancki 1713, malborski 1722. - Jakub, kasztelan elbląski 1716. - Jakub, kasztelan elbląski 1772. - Ignacy Franciszek, wojewoda pomorski 1772.

• JAN Jerzy Przebendowski (ok. 1660-po 1711), s. Piotra i Katarzyny Krokowskiej, podskarbi wielki koronny, otrzymał w r. 1711 tytuł hrabiowski Państwa Rzymskiego; ż. Marianna Elżbieta Fleming (ok. 1670-po 1700), c. Henryka i NN.; dzieci: Piotr, Henryka.

Źródła: Kos. I; Urus. XV 2-4.