Trubecki

Trubecki h. Pogoń litewska, ich protoplasta Michał syn Korybuta Dymitra, a wnuk wielkiego księcia litewskiego Olgierda otrzymawszy w dziale księstwo trubeckie, przeszło 300 mil kwadratowych rozległą posiadłość w Siewierszczyźnie, brał od niej nazwisko i tytuł, jego potomkowie władali niezależnie tą majętnością aż do pierwszych lat XVI stulecia, w którym to czasie shołdowani zostali przez wielkich książąt moskiewskich, traktat 1634 przywrócił Rzeczypospolitej ich księstwo, choć to już w kilka lat później stracone zostało, Trubeccy zostali w Polsce nie nadługo przecież, gdyż już w 1656 r. powrócili pod panowanie Rosji; istnieją w Rosji w XIX stuleciu.

Rożyński

Rożyński h. własnego vel Różyński, Rużyński, wywodzili się od Narymunta, syna wielkiego księcia Gedymina, byli zatem jednego pochodzenia z Golicynami, Chowańskimi itd. Zgaśli w XVII stuleciu. 

Porycki

Porycki h. Korybut, wywodzili się od Korybuta Dymitra, syna wielkiego księcia Olgierda, a właściwym ich protoplastą był Teodor książę Zbaraski, który otrzymawszy za żoną majątek Poryck na Wołyniu 1545 r., wziął od niego nazwisko i tytuł księcia Poryckiego, jego potomkowie zgaśli w pierwszej polowie XVI stulecia.

Olelkowicz

Olelkowicz h. Pogoń litewska, ich protoplastą był Włodzimierz książę kijowski, starszy brat króla Władysława Jagełły a syn wielkiego księcia Olgierda, z jego dwóch synów Iwan był protoplastą książąt Bielskich, a Aleksander w ruskiej przemianie tego imienia Olelko dał początek rodzinie Olelkowiczów, piszących się od swego działu książętami Słuckimi a niekiedy Kopylskimi; była to można i wielce aż do swego wygaśnięcia w 1593 r. poważana rodzina, miała dziedziczne miejsce w senacie litewskim, dawano jej członkom tytuł „Oświeconych", a niekiedy „Najjaśniejszych", i dwóch z nich było w XV stuleciu kandydatami do tronu litewskiego.

Nieświecki

Nieświecki h. Korybut, vel Nieświcki, wywodzą się od Teodora syna Korybuta, a wnuka wielkiego księcia Olgierda, który od działu Nieświd na Wołyniu brał tytuł księcia nieświeckiego lub nieświedskiego.

Mścisławski

Mścisławski h. Pogoń litewska, Lingwienis a na chrzcie Szymon, syn wielkiego księcia Olgierda otrzymawszy na udział Mścisław, tytułował się od niego księciem, jego potomstwo zgasło po mieczu 1490, lecz Michał syn Iwana, księcia Zasławskiego ze szczepu Gedymina, mąż Julianny ostatniej z Lingwieniczów Mścisławskich, otrzymawszy za nią w posagu Mścisław, wziął nazwisko księcia mścisławskiego, lecz już jego synowie wyemigrowali do państw moskiewskich, a ich potomkowie zgaśli w XVII stuleciu.

Kurakin

Kurakin h. Pogoń litewska odmienna, jednego pochodzenia z ks. Bułhakowymi i Galicynami, istnieją w XIX stuleciu w Cesarstwie Rosyjskim.

Kroszyński

Kroszyński h. własnego, wywodzili się od Wiganda, syna Kiejstuta księcia trockiego, brata w. księcia Olgierda, nazwisko wzięli od miasta Kroszyna swego udziału w Siewierszczyźnie, zgaśli w drugiej połowie XVII stulecia.

Koriatowicz

Koriatowicz, ich protoplastą był Korjat książę podolski, syn wielkiego księcia Gedymina. Wygaśli już na początku XV stulecia. Wywodzi się jednak od nich rodzina istniejąca dotychczas ks. Koriatowiczów-Kurcewiczów.

Korecki

Korecki h. Pogoń litewska, wygasła rodzina książęca, pochodząca od Buttawa (na chrzcie otrzymał imię Dymitr), syna wielkiego księcia litewskiego Olgierda. Nazwisko i tytuł wzięli od miasta i majątku Korzec na Wołyniu. Wygaśli 1651 r., a ich dziedzictwo Korzec przeszło po kądzieli do ks. Czartoryskich. Z nich: 1 wojewoda i 1 kasztelan 1556—1633.