Oziembłowski

Oziembłowski h. Radwan, vel Oziębłowski, na Mazowszu; z niej 1 kasztelan w 1550 r.

Ożga

Ożga h. Rawicz, rodzina małopolska; z niej 1 biskup 1722 — 1756.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Ojrzanowski

Ojrzanowski h. Junosza v. Oyrzanowski, na Mazowszu, z nich 1 kasztelan 1505.

• JAN Oyrzanowski, kasztelan warszawski 1505 r.
 
Źródła: Kos. I; Urus. XII 273.

Osuchowski

Osuchowski h. Gozdawa, vel Ossuchowski, rodzina mazowiecka, pisząca się „z Osuchowa”. Nazwisko wzięli od wsi Osuchów, w dawnym woj. rawskim, obecnie pow. Żyrardów.

Ostrogski

Ostrogski herbów Święty Jerzy i Ostrogski, rodzina książęca szczepu Ruryka, gałąź książąt Druckich, wzięli nazwisko od miasta Ostroga na Wołyniu, które król Władysław Jagełło nadał ich protoplaście Teodorowi Wasilewiczowi w 1386; z tej familii 4 wojewodów i 1 hetman 1499 — 1620.
Od początku XVI stulecia aż do swego wygaśnięcia — jedna z najmożniejszych rodzin Rzeczypospolitej. W 1609 r. założyła największą w kraju ordynację, składającą się z 24 miast i 592 wsi. Wygaśli w 1620 r. na założycielu tej ordynacji Januszu kasztelanie krakowskim.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Ostyk

Ostyk h. Trąby, v. Ościk, Ostik, jedna z najstarszych magnackich rodzin litewskich, wygasła w początkach XVII stulecia; od niej wywodzą się Radziwiłłowie; z niej 5 wojewodów i 1 minister 1421 — 1576.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Osiecki

Osiecki h. Jastrzębiec (in. Boleścic, Bolesta), rodzina mazowiecka, będąca jednego pochodzenia z Koziebrodzkimi i Zawidzkimi. Należała do nich chyba wieś Osiek w dawnym pow. sierpeckim, obecnie pow. Płońsk. Dobra te z czasem rozpadły się na Osiek Wielki, leżący w parafii Zawidz, oraz Osiek Włostybory i Osiek Piaseczny, w parafii Koziebrody.

Orzelski

Orzelski h. Dryja, ród senatorski, osiadły w Wielkopolsce; z nich 1 kasztelan 1601 — 1612.

• ŚWIĘTOSŁAW Orzelski, marszałek izby poselskiej w 1582 r.
• JAN Orzelski, kasztelan rogoziński 1601-1612; ż. Elżbieta z Więcborga Zebrzydowska. 

Źródła: Kos. I; Urus.; Żych. I 69. 

Orzelski h. własnego, naturalna córka króla pol. Augusta II, otrzymała od niego tytuł hrabiowski z nazwiskiem Orzelska (następnie była żoną księcia Ludwika Holsztein Beck).
• ANNA Karolina Orzelska, także Anna Katarzyna Orzelska (1707 — 27 IX 1769, Awinion), córka naturalna Augusta II Mocnego, hrabina, skandalistka, uważana za jedną z piękniejszych kobiet doby baroku.
August II poznał w 1706 roku w Warszawie Henriettę Renard-Duval, mieszczkę, córkę handlarza winem. Rezultatem związku były narodziny Anny Karoliny, o których ojciec dziecka dowiedział się po pół roku. Nie wykazywał on zainteresowania losem córki aż do 1723 roku, kiedy została ona przedstawiona królowi. 19 września 1724 roku otrzymała nazwisko Orzelska, została również oficjalnie uznana za królewską córkę z przyznaniem tytułu hrabiny Orzelskiej.
 
Źródła: Kos. I; Wikipedia.

Orzechowski

Orzechowski h. Oksza, stara rodzina pisząca się „z Orzechowców”. Są odgałęzieniem rodu Okszyców, którzy przenieśli się w XV wieku na Ruś Czerwoną.

Orda

Orda h. własnego (inaczej Ostoja odmienna), rodzina rusko-litewska; z niej 1 wojewoda 1667 — 1690.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.