Boban

Boban h. Pobóg, w Inflantach 1793 r.; wylegitymowani w Cesarstwie 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

Błoniewski

Błoniewski h. Hełm, v. Błoniowski, dziedziczyli w woj. kijowskim w 1713 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1837—1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

Źródło: Urus. I 237.

Błoniewski h. Nałęcz, v. Błoniowski, w pow. radomskim 1751 r.

• ANTONI Błoniewski (ok. 1720-po 1752), s. Józefa, chorąży wojsk koronnych 1752; ż. Katarzyna Kromberk (ok. 1720-po 1750); dzieci: Jakub, Ignacy, Józef, Franciszek.

Źródło: Urus. I 237.

Błeszczyński

Błeszczyński h. Prus I, vel Błeszyński, jednego pochodzenia z Błeszyńskimi herbu Oksza i wspólnie z nimi pochodzą od Gelhornów in. Gielhornów, mieszczan krakowskich, którzy w XVI stuleciu, nabywszy majątek Błeszno pod Częstochową, rozdzielili się na dwie linie, jedną,

Błażewicz

Błażewicz h. Trzaska, właściwym nazwiskiem tej rodziny ma być Błażejewski (Błażejowski), które zmienili na Błażewicz, przeniósłszy się z Korony do Litwy; licznie rozrodzeni, lecz mało zamożni. Podpisali konfederację olkienicką 1700 r., konwokację generalną litewską 1764 r.

Błażejewicz

Błażejewicz h. Nałęcz, udowodnili szlachectwo w gub. grodzieńskiej przed r. 1830.

Błaszkowski

Błaszkowski h. Abdank, rodzina małopolska; jej wieś gniazdowa to zapewne Błaszkowa w pow. pilzneńskim, parafia w Brzyskach.

Blum

Blum h. Blumberg, wg Wielądka rodzina niemiecka, osiedlona w Inflantach, z których przeniosła się do Polski.

Biwil

Biwil h. Białynia, rodzina litewska; podpisali elekcję Augusta II w 1697 r. z woj. trockim.
W 1799 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. W 1882 r. byli właścicielami dóbr Gojżewko-Postrunie, Taszewicze i Boguszyszki w gub. kowieńskiej.

Bitowt

Bitowt i Bitowtowicz h. Gryf, vel Bittowt, Bitofft (u Niesieckiego: Butowt), dawna rodzina litewska, w XIX stuleciu licznie rozrodzona; cytowani w Metryce Litewskiej 1528 r.

Bitner

Bitner h. własnego (herb ten sam, co rodziny Bernowicz), vel Bittner, Bytner, rodzina litewska, pochodzenia niemieckiego; otrzymali indygenat 1676. Niekórzy jej członkowie zmienili nazwisko na Bernowicz. Udowodnili szlachectwo w gub. grodzieńskiej 1800.

• JAN Bitner (ok. 1640-po 1690), szlachcic niemiecki, kapitan wojsk litewskich, otrzymał indygenat polski 1676 r., walczył pod Wiedniem 1683 r. i w następnych wojnach za Jana III, jako major. Z jego potomków, jedni zostali przy nazwisku Bitner, inni, jak syn jego Jerzy, podpułkownik wojsk litewskich, wzięli nazwisko Bernowicz.

Źródła: Bon. I 171-172; Urus. I 146, 222.

 Bitner h. Leszczyc, vel Bittner, Bytner, wylegitymowani w Cesarstwie w 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Źródło: Urus. I 222.