Bałaban

Bałaban h. Korczak, vel Bołoban, na Rusi Czerwonej, pisali się ze Stratyna w ziemi lwowskiej 1437.Byli prawdopodobnie wspólnego pochodzenia z wołyńską rodziną Myszków (Myszka) herbu Korczak, gdyż Masko Bałabanowicz ze Stratyna, obecny na sądach we Lwowie w 1437, był bratem stryjecznym Piotra Myszki ze Stratyna.

Bałandowicz

Bałandowicz h. Abdank, w W. Ks. Litewskim; właściciele Jaryłówki w pow. wołkowyskim 1749 (1794).
Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1856.

Źródło: Bon. I 94; Urus. I 80.

Bałuczyński

Bałuczyński h. Leliwa, z Bałuczyna w województwie ruskim. Piastowali powiatowe urzędy ziemskie w pow. lwowskim w XV w. Uczestniczyli na sądach we Lwowie w 1476. Jeden z nich był posłem ziem ruskich w 1504.Poza Bałuczynem posiadali m. in. dom we Lwowie w 1491.

Źródło: Bon. I 94.

Bandinelli

Bandinelli h. własnego, vel Bandynelli, Bandyneli, rodzina w W. Ks. Litewskim, pochodzenia włoskiego. Indygenat polski otrzymali na sejmie grodzieńskim w 1726 roku.

Będlewski

Będlewski h. Łodzia, v. Bendlewski, Bandlewski, wywodzili się z Bandlewa (dzisiaj Będlew) w powiecie poznańskim. W XIV i XV wieku piastowali w tymże powiecie urzędy grodzkie i ziemskie.

Bandrowski

Bandrowski h. Rawicz, udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 r. w sądzie ziemskim halickim.

Bańkowski

Bańkowski h. Junosza, udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 roku w sądzie ziemskim lwowskim. Kilku z nich zamieszkiwało w Sanoku w połowie XIX stulecia.

Banowski

Banowski h. Gryf, z Banowic w woj. krakowskim. Klemens z Branic nabył Banowice w 1347. Wnukowie jego, Birowo z Łąki i Sezema z Grodźca, sprzedali 1364 r. połowę Banowic i Trzemeszny. Właścicielem Banowic za Długosza był Jan Stojowski herbu Gryf.

Baraniecki

Baraniecki h. Sas, licznie rozrodzeni na Rusi Czerwonej i Podolu. Nazwisko wzięli od wsi Barańczyce w ziemi przemyskiej. Dziedzicem tej wsi w 1558 r. był Kosta (Konstanty). Stanisław około 1550 r., dziedzic, po żonie Katarzynie Stańkowskiej, majątków Stańków, Faliszów i Strzałków.

Barcicki

Barcicki h. Lubicz, jeden z nich był subdelegatem grodzkim łukowskim w 1750 roku. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1862. Mikołaj w 1422 r., a Piotr 1436 r., synowie Adama z Barcic, na uniwersytecie krakowskim.