Białocki

Białocki h. Aksak, wzięli nazwisko od wsi Białocin w pow. piotrkowskim, którą to wieś posiadali w 1552 r. Wylegitymowani zostali w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty guberni kijowskiej w 1815 r., inni w guberni wileńskiej w 1852 r. Zobacz też Białecki h. Jelita.

Białogłowski

Białogłowski h. własnego, rodzina inflancka o oryginalnym nazwisku Weisskopff, zmienionym przez spolszczenie na Białogłowski w drugiej połowie XVII wieku; zamieszkiwali m.in. w ziemi przemyskiej i w Wielkopolsce. Posiadali wieś Czemiechów w ziemi przemyskiej 1671.

Białojezierski

Białojezierski h. Krzywda, jest to gałąź litewskiej rodziny Łappa, która od dziedzicznego majątku Białojeziory przybrała przydomek Białojezier- ski, używany przez niektórych jej członków jako nazwisko. Z powiatem starodubowskim podpisali elekcję Stanisława Augusta w 1764 r.

Białokos

Białokos h. Białogłowski, vel Białokoss, Białokoz, z pow. grodzień- skiego, gdzie się znajdowała okolica szlachecka zwana Białokosy in. Białokozy, zamieszkana już w XVI stuleciu przez rodzinę noszącą to nazwisko. Białokosowie podpisali manifest szlachty litewskiej w 1763

Białokur

Białokur h. własnego (in. Pocisk), v. Białokurowicz, przedstawiającego w polu czerwonym nad półksiężycem srebrnym, dwa żeleźce od strzał, ostrzami od siebie, przedzielone belką srebrną w prawo. Herb ten wraz ze szlachectwem miał otrzymać jeden z Białokurowiczów w nagrodę za

Białołęcki

Białołęcki h..., z Białołęki w województwie mazowieckim, gdzie dziedziczyli w 1419 r. Z nich: Jakub, 1419 r. chorąży warszawski, następnie 1429 r. kasztelan czerski, dziedzic Tarchomina; miał tylko córki.

Białonowicz

Białonowicz h. Rawicz, na Białej Rusi, z woj. witebskim podpisali konfederację olkienicką w 1700 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej w 1802 r.

Białopiotrowicz

Białopiotrowicz h. Abdank, w powiecie lidzkim; w ich posiadaniu była wieś Wołejsze w 1799 r. Podpisali elekcję Stanisława Augusta w 1764 r. z powiatem lidzkim. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie w 1839 r., w Cesarstwie w 1826 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

Białoskórski

Białoskórski h. własnego, wg Uruskiego jeden z Białoskórskich herbu Abdank, pochodzący z woj. płockiego, osiadłszy w końcu XVI stulecia w Prusach Zachodnich i poślubiwszy bogatą dziedziczkę z rodziny Łążyńskich, przyjął jej herb.

Białośliwski

Białośliwski h. Topór (in. Pałuka), jedna z najstarszych rodzin wielkopolskich, pochodząca z rodu Pałuków, jednego pochodzenia z Danaborskimi herbu Topór. Nazwisko wzięli od wsi Białośliwie leżącej nad Notecią, w powiecie nakielskim. Białośliwie w 1578 roku pozostawało