Białośliwski

Białośliwski h. Topór (in. Pałuka), jedna z najstarszych rodzin wielkopolskich, pochodząca z rodu Pałuków, jednego pochodzenia z Danaborskimi herbu Topór. Nazwisko wzięli od wsi Białośliwie leżącej nad Notecią, w powiecie nakielskim. Białośliwie w 1578 roku pozostawało

Białostocki

Jastrzębiec

  Topacz

 

Białostocki h. Jastrzębiec i Topacz (razem), wylegitymowani w Cesarstwie Rosyjskim w 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.

Białosuknia

Białosuknia h. Pielesz, na Mazowszu, w ziemi łomżyńskiej. Nazwisko wzięli od majątku Białosuknie, gdzie dziedziczyli w 1424 r. Wieś ta położona jest w woj. podlaskim, pow. monieckim, gminie Goniądz. Według Kapicy, Białosukniowie mają być herbu Pomian. Być może,

Białowicz

Białowicz h. Łabędź, vel Białłowicz, szlachta litewska; udowodnili szlachectwo w guberni kowieńskiej w 1817 r.

Białoszewski

Białoszewski h..., vel Białuszewski, pochodzą z Białoszewa w powiecie sierpskim. W drugiej połowie XVI wieku posiadali części na Prażmowie w ziemi czerskiej. Zostali wylegitymowani w Cesarstwie w 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty guberni mińskiej. Wydaje się, że jest to ta sama rodzina

Białoszycki

Białoszycki h. Topacz, szlachta zagrodowa dziedzicząca na Białoszy- cach w woj. kijowskim, powiecie owruckim 1635 r. Zostali wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.

Białowolski

Białowolski h. Mogiła, zostali wylegitymowani w Cesarstwie Rosyjskim w 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty guberni kowieńskiej.

Białowieski

Białowieski h. Gozdawa, pisali się z Białowieży pod Pułtuskiem, w woj. mazowieckim. Dziedzice Białowieży h. Gozdawa otrzymali różne przywileje od ks. Kazimierza mazowieckiego w 1472 r., posiadali wówczas starostwo pułtuskie. Podpisali manifest szlachty litewskiej

Białowodzki

Białowodzki h. Drużyna (in. Szreniawa bez krzyża), vel Białowocki, z Białowody w powiecie sądeckim. Pochodzą od Sąspowskich tegoż herbu - pierwszy Mikołaj Sąspowski nazwał się Białowodzkim w 1479 r. Księgi poborowe wymieniają ich jako szlachtę zagrodową w pow. pilzneńskim

Białucki

Białucki h. Bielikoicz (in. Bielikowicz), vel Białuski, z Białut w dawnym woj. płockim, powiecie bielskim, na której to wsi dziedziczyli w 1500 r. Poza Białutami, posiadali też dobra Kowalewo ok. 1540 i Łabętnik 1676. Brali czynny udział w konfederacji olkienickiej w 1700 r. Udowodnili