Borch

Borch h. Trzy kawki, rodzina inflancka; otrzymała tytuł hrabiowski austriacki 1783; z niej 2 wojewodów, 1 minister 1767—1791.
Michał, generał wojsk polskich, otrzymał tytuł hrabiowski Państwa Rzymskiego w 1783, zaś jego synowie Aleksander, Karol i Józef uzyskali zatwierdzenie tego tytułu w Cesarstwie Rosyjskim 1839 r. a w Królestwie Polskim 1845 r.

• JAN Andrzej Borch (1715-1780), polityk, podkanclerzy koronny 1767, wojewoda inflancki 1775, kanclerz wielki koronny 1780.
• MICHAŁ Jan Borch (1753-1811), hrabia, syn Jana Andrzeja, bibliofil, przyrodnik; 1787–91 wojewoda bełski; uznawany jest za twórcę podstaw nowej gałęzi geochemii - geobiochemii; w rodzinnych dobrach Warklany rozbudował bibliotekę.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Borch h. Wąż, wygasła rodzina małopolska; z niej 7 kasztelanów 1400—1705.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Boner

Boner h. Bonarowa, v. Bonar, miejska rodzina krakowska, przybyła do Polski w II połowie XV stulecia. Jedna linia otrzymała w r. 1550 tytuł baronów państwa rzymskiego na Ogrodzieńcu i Kamieńcu; wygaśli w Polsce w XVII stuleciu. Z tej rodziny: 1 kasztelan krakowski i 2 kasztelanów 1536 — 1593.  

Źródła: Bon. I 379-384; Kos. I.

Bolestraszycki

Bolestraszycki h. Lis, starodawna rodzina ruska, przydomku Światopełk v. Świętopełk, Światopołk, z Bolestraszyc w ziemi przemyskiej; początkowo pisali się z Irządz i Zawady 1445 r.; z nich 1 kasztelan 1650.
Są jednego pochodzenia z Zawadzkimi herbu Lis.
Źródła: Bon. I, s. 375; Kos. I.

Bogusz

Bogusz h. Półkozic, rodzina małopolska, pisząca się z Ziemblic w pow. wiślickim. Niektórzy z nich za Piastów używali tytułu hrabiów (comes). Z czasem rozdzielili się na dwie linie: łęczycko-kujawską oraz małopolską. Pierwsza linia wydała trzech senatorów. Z drugiej pochodził Jan, rotmistrz i pułkownik królewski za Zygmunta III, który według tradycji rodzinnej, dotarł do Nowogrodu i przez mieszkańców tego miasta został okrzyknięty księciem. Niektórzy z jego potomków używali podobno tytułu książęcego, jak np. Jan starosta dźwinogrodzki 1717. Z tej rodziny: 3 kasztelanów 1580 — 1796.

Boguski

Boguski h. Rawicz, vel Bogucki, na Mazowszu i Rusi Czerwonej. Pochodzą ze wsi Boguszyce i Boguszka w powiecie rawskim, gdzie są zanotowani w aktach 1538 r. Z nich 3 kasztelanów 1540 — 1640. – Andrzej, łowczy sanocki, został kasztelanem sanockim 1628 r., był

Bogucki

Bogucki h. Abdank, w Wielkopolsce, z Bogucic w powiecie kaliskim; z nich 1 kasztelan 1632.

Boglewski

Boglewski h. Jelita, stara rodzina mazowiecka, wzięła nazwisko od Boglewic, leżących w ziemi czerskiej. Właścicielem tej wsi w 1343 r. był Panięta z Boglewic, kasztelan czerski, poprzednio warszawski. Z tej familii: 2 wojewodów i 3 kasztelanów 1343 — 1620.
Źródło: Bon. I 333; Kos. I.

Bogdański

Bogdański h. Prus III, rodzina senatorska na Mazowszu, skąd rozproszyli się po różnych województwach. Pochodzą ze wsi Bogdany Wielkie, w ziemi ciechanowskiej, parafia Krzynowłoga Wielka, obecnie pow. Przasnysz, gmina Chorzele, gdzie są notowani w aktach od 1449 r.

Bogatko

Bogatko h. Pomian, na Kujawach; pochodzą ze wsi Bogatki położonej w powiecie czerskim (1430); z nich 1 kasztelan 1783 — 1789. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie 1837 i 1848 r. 

Źródła: Bon. I 324; Kos. I.

Bogacki

Bogacki h. Prawdzic, z przydomkiem Wąż (Wansch), prawdopodobnie wziętym od wsi Wężowa, dawniej Wążowo, na której pierwotnie w ziemi ciechanowskiej dziedziczyli; z tej rodziny 2 wojewodów i 1 kasztelan 1470 — 1570. 
• Mikołaj Wąż, kasztelan ciechanowski 1430 r. i protoplasta rodu, pisał się z Dobrzankowa, a w 1448 r. został właścicielem Bogatego; potomstwo jego już z Bogatego pisać się zaczęło i przyjęło nazwisko Bogacki.
 
Źródła: Bon. I 323; Kos. I.