Guldenstern

Guldenstern h. własnego, rodzina szwedzka za Zygmunta III osiedliła się w Polsce, baronowie szwedzcy na Lundholm i Vogelwyck, indygenowani w r. 1633, wygaśli w Polsce pod koniec XVII stulecia; z niej 1 wojewoda i 1 kasztelan 1656 — 1667.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Grzymułtowski

Grzymułtowski h. Nieczuja, stara i znakomita rodzina wielkopolska, z Grzymułtowic w pow. kcyńskim; z niej 3 biskupów, 1 wojewoda i 1 kasztelan 1367—1572.
Źródła: Bon. VII 180; Kos. I.

Grzymała

Grzymała h. Grzymała (in. herb własny), drobna szlachta na Mazowszu, Podlasiu i w Małopolsce, wyszli ze wsi Zalesie Grzymały, w pow. zakroczymskim. Z nich: 1 senator kasztelan w latach 1816 — 1824.

Gregorowicz

Gregorowicz h. Lis, w woj. rawskim; z nich 1 kasztelan 1739—1758.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Gruszczyński

Gruszczyński h. Poraj, stara rodzina sieradzka. Jedna linia otrzymała w Prusach tytuł baronowski z przydomkiem von Rosenberg. Z nich: 1 arcybiskup gnieźnieński prymas i 3 kasztelanów 1450 — 1712. 

• ANTONI Gruszczyński, dyrektor towarzystwa kredytowego w Prusach Zachodnich, otrzymał ok. r. 1840 tytuł barona pruskiego z przydomkiem von Rosenberg.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Grotkowski

Grotkowski h. Ogończyk, na Kujawach i w Małopolsce; z tej rodziny 1 kasztelan 1429. 

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Grothus

Grothus h. własnego (in. Grothus), vel Grothuz, Grotus, Grotthus, Grotthuss, Grothaus, Grothausen, Grothauzen etc., właściwie von Grotenhausen, rodzina pochodząca z Westfalii, osiadła w Prusach, Inflantach i na Litwie. 

Grot

Grot h. Rawicz, rodzina mazowiecka, występuje już w czasach Piastów; z niej 1 biskup, 2 wojewodów i 2 kasztelanów 1326—1489.
Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, T.1.

Grodzicki

Grodzicki h. Dryja, vel Grodziecki, w Wielkopolsce; z nich 1 kasztelan 1727 — 1742.

Grocholski

Grocholski h. Syrokomla (in. Serokomla), rodzina małopolska, w woj. sandomierskim, później na na Rusi Czerwonej, Wołyniu i Podolu. Jest jednego pochodzenia z Chybickimi z Chybic i Śnieszkowskimi v. Świeszkowskimi v. Święszkowskimi ze Śnieszkowic in. Świeszkowic. Gniazdem rodu są Grocholice w pow. sandomierskim, gdzie dziedziczyli już w 1347. W XIV wieku należała do nich także pobliska wieś Wszechświęte. Grocholscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w XVIII i XIX wieku w Kamieńcu, Lwowie, Wilnie i Żytomierzu. Jedna linia otrzymała dziedziczny tytuł hrabiowski w Rosji 16 V 1881 i 1890. Z nich: 1 wojewoda 1774 — 1794.

Źródła: Bon.; Dług.; Kos. I; Krzep. Mał.; Nies.