Borch h. Trzy kawki (in. herb własny), rodzina inflancka, pochodzenia niemieckiego. Jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski austriacki 1783 r. Z tej rodziny: 2 wojewodów i jeden minister w latach 1767 — 1791.
Materiały do Polskiego Słownika Biograficzno-Genealogicznego
Materials for Polish Biographical and Genealogical Dictionary
poniedziałek, 4 sierpnia 2008
Bonar
Bonar h. własnego (in. Bonarowa), vel Bohnar, Bochnar, Boner, Bohner, Bochnar, kupiecka rodzina krakowska, pisząca się z Balic, zapewne indygenowana w Polsce w XV wieku.
Prawie we wszystkich aktach i przywilejach, w których są o nich wzmianki, zwykle nazywani są Bonarami, więc nie wiadomo czemu prawie wszyscy heraldycy i historycy, przezwali ich mylnie Bonerami. Listy własnoręcznie przez nich pisane i podpisane, wszelką wątpliwość pod tym względem usuwają (Bon.).
Przybywają do Krakowa w II połowie XV stulecia i szybko dochodzą do urzędów senatorskich. Jak pisze Boniecki: "Zjawiają się (...) jako szlachta, z własnym herbem, którego zagraniczne pochodzenie aż nadto wykazuje lilia w połowie biała w czarnem polu, w połowie czarna w białem polu i ów mąż w zbroi dwie chorągwie trzymający, jedną białą w czarnej, drugą czarną w białej ręce”.
Kupiectwem i handlem doszli do olbrzymiego majątku, i wkrótce zasłynęli, jako jedni z najbogatszych mieszczan krakowskich. Lecz byli Bonarowie także znakomitymi przedsiębiorcami i finansistami. Korzystając z przywileju, służącego mieszczanom krakowskim, nabyli dobra Balice i Ogrodzieniec, w których nie tylko wznieśli wspaniałe pałace i ogrody, ale także zaprowadzili nowy ład i porządek w gospodarstwie, dotychczas w kraju naszym nieznany.
Jedna linia tej rodziny otrzymała w r. 1550 tytuł baronów Państwa Rzymskiego, z przydomkiem „na Ogrodzieńcu i Kamieńcu”. Z nich: jeden kasztelan krakowski i dwóch kasztelanów w latach 1536 — 1593.
Mieli wygasnąć w Polsce w XVII stuleciu, jednakże Boniecki, w tomie Uzupełnień, pisze o prawdopodobnych dalszych potomkach tej rodziny w XIX stuleciu (po Piotrze, synu Jana, wspomnianym w aktach krakowskich 1649 r.). Ci Bonerowie wylegitymowali się ze szlachectwa na Wołyniu 1855 i 1859 r.
Genealogia
(osób: 35)
• JAKUB Boner h. wł. (ok. 1745-po 1785), s. Wilhelma i Anny Ejsmont, dziedzic dóbr Nowosiółki, które sprzedał 1769 r. Sokołowskiemu; odstąpił 1785 r. synowm swoim, Michałowi i Wojciechowi, 4,000 zł, pochodzące ze sprzedaży Nowosiółek (Bon. Uzup.; Gr. Kijows.; Zs. Żytom.); ż. (1774 Zasław) Rozalia Wiktorska (ok. 1750-po 1780); dzieci: Michał, Wojciech.
• JOANNA Boner h. wł. (ok. 1810-po 1843), c. Michała i Marianny Kapuścińskiej; zamieszkała w mieście Zasław, pow. Zasław, ówczesna gubernia wołyńska; ur. Zasław; jej bracia wylegitymowali się ze szlachectwa na Wołyniu, 1855 i 1859 r. (Bon. Uzup.; MK Zasław: św. Józef); m. (24 I 1832 Zasław) Wincenty Klimkowski (ok. 1805-po 1843), s. Jana i Julii Czajkowskiej; ślub w parafii św. Józefa, w Zasławiu (MK Zasław: św. Józef); dzieci: 1/ Emilia (ur. 30 XI 1832); ur. Zasław Nowe Miasto (ib.); 2/ Emilia Apolonia (ur. 8 II 1833); ur. Zasław Majdan (ib.); 3/ Bolesław (ur. 13 III 1834); ur. Zasław (ib.); 4/ Mieczysław (ur. 17 X 1837); ur. Zasław Nowe Miasto (ib.); 5/ Idalia (ur. 28 V 1839); ur. Zasław Nowe Miasto (ib.); 6/ Palmira (ur. 23 II 1842); ur. Zasław Nowe Miasto (ib.); 7/ Mieczysław Stanisław (ur. 9 V 1843); ur. Zasław (ib.) – Klimkowscy.
niedziela, 3 sierpnia 2008
Bolestraszycki
Bolestraszycki h. Lis, vel Światopełk-Bolestraszycki, rodzina senatorska z woj. sieradzkiego. Z nich: jeden kasztelan 1650 r.
Bogusz
Bogusz h. Półkozic, rodzina małopolska, pisali się z Ziemblic, wsi w pow. wiślickim. Z nich: 3 senatorów (kasztelanów), w latach 1580 — 1796.
Boguski
Boguski h. Rawicz, vel Bogucki, rodzina senatorska na Mazowszu i Rusi Czerwonej. Z niej: 3 kasztelanów w latach 1540 — 1640.
Boglewski
Boglewski h. Jelita, stara rodzina mazowiecka, wzięła nazwisko od wsi Boglewice, leżącej w ziemi czerskiej. Z nich: 2 wojewodów i 3 kasztelanów w latach 1343 — 1620.
Bogdański
Bogdański h. Prus III, rodzina senatorska na Mazowszu, skąd rozproszyli się po różnych województwach. Bogatko
Bogatko h. Pomian, vel Bohatko, Bogatka, na Mazowszu, w ziemi czerskiej, później także na Kujawach, gdzie należeli do rodzin senatorskich, oraz w innych regionach dawnej Rzeczypospolitej. Z nich: jeden kasztelan w latach 1783 — 1789.
Subskrybuj:
Posty (Atom)
Posty
