Biwil

Biwil h. Białynia, rodzina litewska; podpisali elekcję Augusta II w 1697 r. z woj. trockim.
W 1799 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. W 1882 r. byli właścicielami dóbr Gojżewko-Postrunie, Taszewicze i Boguszyszki w gub. kowieńskiej.

Bitowt

Bitowt oraz Bitowtowicz h. Gryf, vel Bittowt, Bitofft, stara rodzina żmudzka, licznie rozrodzona w XIX stuleciu. U Niesieckiego pisani Butowt, co jest w istocie pierwotną wersją tego nazwiska. Później, niektórzy z nich nazwali się także Bitowtowiczami. 

Bitner

Bitner h. własnego (herb ten sam, co rodziny Bernowicz), vel Bittner, Bytner, rodzina litewska, pochodzenia niemieckiego; otrzymali indygenat 1676. Niekórzy jej członkowie zmienili nazwisko na Bernowicz. Udowodnili szlachectwo w gub. grodzieńskiej 1800.

• JAN Bitner (ok. 1640-po 1690), szlachcic niemiecki, kapitan wojsk litewskich, otrzymał indygenat polski 1676 r., walczył pod Wiedniem 1683 r. i w następnych wojnach za Jana III, jako major. Z jego potomków, jedni zostali przy nazwisku Bitner, inni, jak syn jego Jerzy, podpułkownik wojsk litewskich, wzięli nazwisko Bernowicz.

Źródła: Bon. I 171-172; Urus. I 146, 222.

 Bitner h. Leszczyc, vel Bittner, Bytner, wylegitymowani w Cesarstwie w 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Źródło: Urus. I 222.

Biszewski

Biszewski h. Abdank, vel Biszowski, Byszewski, Byszowski, rodzina pochodząca być może ze wsi Biszewo in. Bieżewo, w dawnym pow. świeckim, parafia Bysław. 

Birzyszko

Birzyszko h. Łabędź, vel Birżyszko, wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Byli właścicielami dóbr dóbr Strujki-Wojsznaryszki i Dziewgony w gub. kowieńskiej 1882 r.

Binbink

Binbink h. Rawicz, vel Bibink, Bibing, rodzina pochodzenia prawdopo- dobnie angielskiego, otrzymali nobilitację w Rzeczypospolitej 1662 r. 
W XVIII stuleciu zamieszkiwali w woj. ruskim i z tym województwem podpisali elekcję Augusta II w 1697 r.

Bilminowicz

Bilmin i Bilminowicz h. Poraj, v. Bilimin, Biligin?, Bilimowicz, rodzina litewska. Mikołaj Bilmin przyjął herb Poraj na sejmie horodelskim 1413 r., z jego potomków jedni brali jego imię za nazwisko, inni pisali się Bilminowicz lub Bilimowicz. Z pierwszych, szlachta małozamożna w W.

Bilański

Bilański h. Gryf, dowiedli szlachectwa w Galicji, w sądzie grodzkim bieckim 1782. Wylegitymowani zostali w Cesarstwie Rosyjskim 1850-1851 i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.

Źródło: Urus. I 212.

Bierkowski

Bier i Bierkowski h. Szreniawa, v. Birkowski, dawna rodzina małopolska, jej właściwym nazwiskiem było Bier, które zmienili na Bierkowski w początkach XVII stulecia.
Podpisali elekcję Jana Kazimierza 1648 r. z woj. płockim i woj. malborskim. Zob. też Birkowski

• STANISŁAW Bier, komornik ziem. krak. za czasów Papr. (1584).

• LUDWIK Józef Bierkowski (1801-1860), lekarz, chirurg, prof. UJ, pionier wych. fiz.; dyrektor kliniki chirurgicznej, zał. muzeum anatomopatologicznego i zakładu ortopedycznego w Krakowie; uczestnik powst. listop., dyrektor i naczelny lekarz szpitala wojsk. w Warszawie 1830/31; ur. w Poznaniu, zm. w Krakowie, pochow. na Cm. Rakow., kw. 11, gr. rodz.

• WŁODZIMIERZ Fryderyk Bierkowski (1832-1888), chirurg, prof. UJ; zm. w Krakowie, pochow. na Cm. Rakowickim, kw. 11, gr. rodz. [Cm.Rak.]

• KAZIMIERZ Bierkowski (1839-1912), inżynier, powstaniec 1863/4; zm. w Krakowie, pochow. na Cm. Rakow., kw. 11, gr. rodz.

Źródła: Papr.; Bon.; Urus. I 201-202; PSB; WSB; Cm. Rakowicki; Girtler, Pamiętniki.

Bergiel

Bergiel h. Bełty, v. Biergiel, Bergel, Biergell, oraz Bergielewicz, Bergelewicz, Biergielewicz; wywodzą się prawdop. z Wołynia. 
Bergelowie herbu Bełty, zostali wylegitymowani w Cesarstwie Rosyjskim 1844 i zapisani do ksiąg szlachty gubernii kowieńskiej.
Biergielewiczowie herbu Bełty, byli w woj. czerniechowskim w 1674 (Con.), dziedziczyli wówczas dobra Krasocin w pow. chęcińskim. Zostali wylegitymowani w Cesarstwie 1845 i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej i podolskiej.

Bieniaszewski

Bieniaszewski h. Gryf (in. Swoboda, Świeboda), vel Bieniaszowski, wywodzą się ze wsi Bieniaszowice, w dawnym pow. wiślickim, w parafii Gręboszów.

Wieś Bieniaszowice, w pow. wiślickim, dziedziczył w 1508 r. Jan Bieniaszowski herbu Swo­bo­da (in. Świeboda, czyli Gryf). Z tej samej wsi wyszli Bieniaszwwscy herbu Grabie.

Niektórzy członkowie tej rodziny przenieśli się na Wołyń i Ruś Czerwoną. Bieniaszewscy herbu Gryf (Swoboda) wy­le­gi­ty­mowa­li się ze szlachectwa w Galicji 1782 r., w sądzie ziem­skim halickim.

Źródła: Bon. t. 1/243; Bon. t. 17/143 (tom Uzupełnień); Krzep. Małop.; Urus. t. 1/195.