Adamowicz

Adamowicz h. Leliwa, herb ich Boniecki nazywa Adamowicz i podaje jego opis. 

Przodkiem tej rozrodzonej rodziny litewskiej miał być niejaki Adam, wg heraldyków, dzielny wojownik przeciwko Tatarom i dwukrotnie poseł do nich, a którego Monwid adoptował i do swego herbu przypuścił, tę zaś adopcję osobnym dyplomem król Władysław Jagiełło zatwierdził.

Potomkowie owego Adama wzięli po swym protoplaście na zwyczaj rusko-litewski nazwisko Adamowicz, a w XVI stuleciu rozdzielili się na 4 gałęzie biorące od majątków przydomki: Pokrzywnicki, Mutykalski, Rakowiecki i Starowolski (od wsi Stara Wola w woj. brzesko-litewskim). 

Z tych gałęzi trzy pierwsze zmieniły swoje przydomki na nazwiska, czwarta tylko zachowała nazwisko Adamowicz, dodając do niej niekiedy przydomek Starowolski, jako odróżnienie familijne.

Zamieszkiwali i pełnili urzędy ziemskie w ks. żmudzkim w XVII-XVIII w. Podpisali elekcję Augusta II w 1697 r. i pospolite ruszenie 1698 r., elekcję 1733 r. Dziedziczyli m. in. dobra Ożeliszki 1775 r. (Vol. Leg.). 

Zostali wylegitymowani w Królestwie Kongresowym 1848 r., w ówczesnych guberniach: wileńskiej 1856 r., kowieńskiej 1845-1866, mińskiej 1840-1857.

Byli także na Białej Rusi Adamowicze z przydomkiem Gowarkowski, którzy wylegitymowali się w gub. mińskiej 1846 r. 

• LEON Adamowicz h. Leliwa (ok. 1800-po 1831), s. Ignacego i NN.; jego syn wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1848 r. z herbem Lubicz, został zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej (Urus.; Sęcz.); ż. (ok. 1825) Elżbieta Wesołowska (ok. 1800-po 1831); dzieci: Stanisław.

Źródła: Urus. t. 1/14-15.

 

Adamowicz h. Lubicz, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

Źródła: Urus. t. 1/15.

Adamowiczowie różni. Nie wiadomo, którego herbu Adamowiczowie zostali zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1808 r.

• ADAM Ferdynand Adamowicz (ok. 1790-po 1849), s. Józefa, doktor medycyny, profesor Uniwersytetu Wileńskiego, prezes Tow. Lekarskiego Wileńskiego, członek wielu towarzystw naukowych, radca stanu rosyjski, otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1849 r. i zapisany został wraz z synem do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Źródła: Bon.; Urus. t. 1/15-16.