Achmatowicz

Achmatowicz h. Achmat (in. Achmet), z przydomkiem Mirza Bilał, rodzina tatarska osiadła w W. Ks. Litewskim. Posiadali dobra Waka w woj. wileńskim w 1751 r., Wojdaki w pow. kalwaryjskim 1750, Borowszczyzna 1830 r., Suwałki-Nowe w pow. augustowskim 1839. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1839 i 1843.
Herb — przedstawia w polu błękitnym złotą strzałę z rozdartym skrzydełkiem, żeleźcem na dół, nad skałą o trzech wierzchołkach. W szczycie hełmu złoty księżyc, rogami w górę.

Źródła: Bon. I 22.

Achmatowicz h. Kotwica, rodzina tatarska na Litwie. 
Wylegitymowani zostali w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Źródła: Urus. I 13.

Osman Achmatowicz 

(1899-1988)

• OSMAN Achmatowicz (1899-1988), s. Aleksandra, adwokata, i Emilii z Kryczyńskich, chemik organik; prof. Politech. Łódz. i Uniw. Warsz., czł. PAN; ur. w Bergaliszkach, zm. w Warszawie; ż. (p. 1927) Helena Stankiewicz (ok. 1900-po 1933); dzieci: Emilia (ur. 1927), Osman (ur. 1931), chemik, odkrywca reakcji Achmatowicza, oraz Selim (ur. 1933), również chemik. 

Źródło: Polskie rody szlacheckie. Kto jest kim dziś?, Warszawa 1993, s. 31-32.

Achinger

Achinger h. własnego, v. Aichinger, Ajchinger, przybyli do Polski za panowania Zygmunta I.
W XVI w. dziedziczyli dobra Radocza. Z Księstwem Zatorskim i Oświęcimskim podpisali elekcję Stanisława Augusta w 1764 r.
Herb — przedstawia w polu złotym wiewiórkę na murawie. W szczycie hełmu takaż wiewiórka, między dwiema trąbami słoniowymi.
W 1577 r. cesarz Rudolf herb ten w następujący sposób odmienił: tarcza w połowie ścięta, w górnej części dwudzielnej, w polu prawym czerwonym baszta srebrna, w której brama i dwa okna czarne, w lewym złotym na zielonym pagórku, o trzech wierzchołkach, wiewiórka, czerwona. W części zaś dolnej, cztery pasy ukośne prawe: czarny, złoty, czerwony i srebrny. W szczycie hełmu pomiędzy dwoma orlimi skrzydłami, prawym w połowie srebrnym, w połowie czerwonym, a lewym w połowie czarnym, w połowie złotym, pół męża zbrojnego, z mieczem wzniesionym w prawej, a z jabłkiem złotym w lewej ręce.
Genealogia
(12 osób)

• STANISŁAW Achinger (ok. 1650-po 1677), chorąży roty pancernej 1673, dziedzic wsi Kobylany w woj. sandomierskim (Akta krakowskie); 1ż. (1675) Marianna Kożuchowska (ok. 1655-ok. 1676); 2ż. (1677) Anna Mijakowska (ok. 1655-po 1677), skarbniczanka nowogrodzka.

Źródło: Bon. I 21-22.

Abratowicz

Abratowicz h. Odrowąż, na Rusi, w powiecie latyczowskim, gdzie jeden z nich był wiceregentem grodzkim latyczowskim. Tenże pisał się z woj. ruskim na elekcję Stanisława Augusta w 1764 r.

Źródło: Bon. I 21; Urus. I 12.

Abramowski

Abramowski h. Jastrzębiec, w Prusach i woj. trockim; swoje nazwisko wzięli od wsi Abramy w Prusach.
W 1584 roku dziedziczył w tej wsi Zygmunt Abramowski (Kętrz.). Posiadali te dobra do 1670 r., kiedy to zostały sprzedane rodzinie Szamborskich. Podpisali z woj. trockim elekcję Stanisława Augusta w 1764.

Źródło: Bon. I 21.

Edward Abramowski 
(1868-1918)

• EDWARD Józef Abramowski (17 VIII 1868-21 VI 1918), s. Edwarda i Jadwigi Beynarowicz, działacz polityczny i społeczny, filozof, psycholog, socjolog; ur. Stefanin, Ukraina, zm. Warszawa, poch. na Cm. Powązkowskim (Cm. Powązkowski; Szenic III).



Abramowski h. Waga, w XVII stuleciu nabyli dobra Ostrów w woj. połockim, w XVIII stuleciu dziedziczyli w woj. smoleńskim. Wylegitymowani w Cesarstwie, zapisani zostali w księgach szlacheckich gub. kijowskiej 1888.
Inna linia Abramowskich, wylegitymowana została ze szlachectwa w Cesarstwie 1832. Niektórzy z nich pisali się Abramowiczami, zob. Abramowicz h. Waga odm.
 
Źródło: Bon. I; Urus. I 11-12.

Abrahimowicz

Abrahimowicz h. własnego, rodzina pochodzenia tatarskiego, na Litwie; najwcześniejsza wzmianka o herbie 1542.
Mieli nadaną za wysługę wieś Krasnoje w powiecie trockim, którą odstąpili w 1542 r. W latach 1744 i 1749 otrzymali od Augusta III kilka włók gruntu we wsi Szypowicach, w ekonomii brzeskiej, oraz kilkanaście włók w ekonomii kobryńskiej.

Źródło: Bon. I 18; Urus. I 5-10.

Abrahamowicz

Abrahamowicz h. Lubicz (odm.), vel Abramowicz, Awramowicz, z przydomkiem Burczak, rodzina w woj. kijowskim i ziemi chełmskiej. Niektórzy używali pół krzyża w podkowie. Bohdan Burczak Abramowicz, bojar i łowczy księcia Mścisławskiego, otrzymał w 1525 r. od tegoż

Abczyński

Abczyński h. Abdank, w Wielkopolsce, gdzie jeden z nich był podstarościm ostrzeszowskim (1754). Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1854 r.
Genealogia
(5 osób)
 
Źródło: Bon. I 17.

Antoszewski

Antoszewski h. Poraj, w ziemi warszawskiej. Otrzymali szlachectwo na sejmie 1768 r., zaś w 1798 złożyli w grodzie warszawskim dowody usprawiedliwiające pochodzenie szlacheckie Antoszewskich i używanie przez nich h. Poraj. Wcześniej, bo w 1733 pisali się na elekcję Augusta III

Antuszewicz

Antuszewicz h. Krzywda, v. Antusewicz, rodzina litewska. Byli właścicielami Horodyszcza w 1703 i Smolatyna w woj. brzeskim litewskim 1756. Sprawowali powiatowe urzędy ziemskie w pow. rzeczyckim 1771. Wylegitymowali sie ze szlachectwa w Królestwie 1840.

Apanowicz

Apanowicz h. Gozdawa, vel Appanowicz, Aponowicz, błędnie: Oponowicz, na Litwie, w pow. lidzkim, i na Wołyniu.

Apoznański

Apoznański h. Poźniak, z tej rodziny Wawrzyniec Apoznański, właściciel dóbr Choroszczewo i Radziwiłowicze, w ziemi mielnickiej, w 1737 r. Jego potomkowie wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1851 roku.

Aramowicz

Aramowicz h. Odrowąż, na Litwie, używali przydomku Litawor, są podobno jednego pochodzenia z Chreptowiczami herbu Odrowąż. Z woj. nowogrodzkim podpisali elekcję Augusta III w 1733 i Stanisława Augusta w 1764. Piastowali powiatowe urzędy grodzkie i ziemskie w pow. brasławskim i mińskim.

• JAN Littawor Aramowicz, starosta brański, sędzia kapturowy, podpisał elekcję Stanisława Augusta w 1764.

Źródła: Bon. I 47; Żych. I 92.

Arcemberski

Arcemberski h. własnego, rodzina pomorska, właściwe ich nazwisko Hertzberg, ze wsi tej nazwy na Pomorzu koło Nowego Szczecina (1618), zwanej też czasem Herczemberk, stąd spolszczona forma nazwiska Herczembarski, Herczemberski, Arcemberski, de Arczembark etc.Podpisali elekcję Augusta II w 1697 z woj. pomorskim. Trzymali wójtostwo w Glinicach 1701. Jeden z nich był burgrabią poznańskim 1704, a inny podczaszym inflanckim 1724.
Herb — przedstawia na tarczy ściętej, w polu górnym jelenia, w dolnym szachownicę. W szczycie hełmu utkwione trzy strzały w koronie.
Genealogia
(osób: 25)

• ELŻBIETA Arcemberska h. wł. (ok. 1610-po 1662), c. Piotra i Doroty Myślęckiej; już jako wdowa po Piotrze Rozdrażewskim jest pozwana 1658 r. przez Gabriela Trzcińskiego (Dw. Teki; Zap. Tryb. Piotrk.); 1m. (1630) Stanisław Milewski (ok. 1600-1639); 2m. (ok. 1640) Piotr Rozdrażewski (ok. 1600-po 1643).

• JAN Arcemberski h. wł. (ok. 1670-p. 1725), s. Jana i 2ż. Jadwigi Ziemięckiej, burgrabia poznański 1704 (Dw. Teki); ż. (ok. 1700) Helena Grodzicka (ok. 1680-1733); dzieci: Wojciech, Krystyna, Zofia, Franciszka, Walenty. 

Źródła: Bon. t. 1/47; Dw. Teki; Urus.

Arczyński

Arczyński h. Sulima, rodzina małopolska, z której: Michał, subdelegat grodzki lubelski 1731 r. Do tej rodziny należał zapewne Kazimierz, podpisarz sądu pokoju w Rawie, 1865 r.

Arkuszewski

Arkuszewski h. Jastrzębiec, vel Jarkuszewski, Jarkuszowski, rodzina wielkopolska, jej wsią gniazdową jest Arkuszewo in. Jarkuszewo, w pow. gnieźnieńskim. 

Arłamowski

Arłamowski h. własnego (in. Trzy gwiazdy), rodzina czerwonoruska, cytowana w aktach przemyskich od 1581 r., a nazwisko swe wywodząca od Arłamowskiej Woli w ziemi przemyskiej.
Herb ich przedstawia w polu czerwonym trzy gwiazdy złote. W szczycie hełmu pół rycerza przeszytego strzałą.

Źródło: Bon. I 53.

Arendt

Arendt h. Brochwicz, v. Arndt, jeden z nich był burgrabią grodzkim poznańskim (1751). Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1850 r.