Augustowski h. Prus III, wyszli zapewne ze wsi Augustowo, w gminie i powiecie Bielsk Podlaski. Wielu z nich przeniosło się na Litwę; zamieszki- wali w pow. grodzieńskim w XVII i XVIII stuleciu. Byli właścicielami Jacznik w 1692. Podpisali z powiatem grodzieńskim elekcję Stanisława
wtorek, 24 lutego 2009
Augustynowicz
Augustynowicz h. Odrowąż, rodzina pochodzenia ormiańskiego; z niej dwóch biskupów obrządku ormiańskiego. Byli właścicielami dóbr Szeptyc w pow. rudeńskim, Uherzec (1792), Kniaży w pow. złoczowskim (ok. 1830), Woszczaniec i Konofost (1838-76), Mikłaszowa i Sokolnik (ok. 1880).
Źródło: Bon. I 56-57.
• BENEDYKT Augustynowicz, sekretarz nadw. król. w 1757 r.
• BENEDYKT Augustynowicz, syn Krzysztofa (prezesa sądów ormiańskich we Lwowie), szambelan Stanisława Augusta 1792 r.
• JAKUB Stefan Augustynowicz (zm.
1783), s. Grzegorza i Anny Minasowicz, w 1736 r. kształcił się w
Rzymie, gdzie został doktorem teologii i filozofii. Następnie biskup
egineński i koadiutor arcybiskupa Jana Tobiasza, po którym w 1751 r.
wstąpił na tron arcybiskupi. Był także asystentem tronu papieskiego, umarł we Lwowie.
• JAN Tobiasz Augustynowicz (1664-1751), s.
Grzegorza i Anny Jakubowicz, biskup himerieński 1713 r., został
następnego roku koadiutorem arcybiskupa lwowskiego obrządku
ormiańskiego. Stolicę arcybiskupią objął w 1715 roku, a 1719 r., udawszy
się do Rzymu z hołdem, otrzymał tamże tytuł hrabiego państwa
rzymskiego, został asystentem tronu papieskiego i prałatem nadwornym.
Urodzony we Lwowie, zmarł tamże.
Źródło: Bon. I 56-57.
Augustynowski
Azulewicz
Azulewicz h. własnego (in. Strzała), vel Aziulewicz, rodzina tatarska na Litwie osiadła, w woj. wileńskim, pow. trockim, gdzie posiadali majątek Ponary (6 km na zachód od Wilna), w latach 1768-1777. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1840 i 1851.
Herb — w polu czerwonym strzała srebrna żelezcem w górę. W szczycie hełmu ręka zbrojna, z mieczem w złoto oprawnym, do cięcia w prawo.
Herb — w polu czerwonym strzała srebrna żelezcem w górę. W szczycie hełmu ręka zbrojna, z mieczem w złoto oprawnym, do cięcia w prawo.
Babecki
Babecki h. Cholewa, z Babca in. Babcza w pow. sierpskim. W XVI wieku licznie rozrodzeni, przybierali różne przezwiska: Kręcirej, Kiercz, Januszkowicz, Chucina. Byli dziedzicami dóbr Babcza Piasecznego 1540, Babcza Rszały albo Rżały 1540/64, Babcza Wiączanki 1542/64, Zdanówka 1543, Babcza Rezedy 1544, Kiełbowa 1630/59.
Babicki
Babiński
czwartek, 19 lutego 2009
Bacciarelli
Bacciarelli h. własnego, otrzymali szlachectwo polskie w 1768 r. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1838.
Herb - przedstawia na tarczy dwudzielnej, w polu prawym czerwonym pół orła białego w koronie złotej, w polu lewym srebrnym 4 słupy czerwone, na nich gwiazda złota ośmioramienna, nad nią i pod nią po rybie złotej, górna zwrócona w prawo, dolna w lewo. W klejnocie nad hełmem bez korony gwiazda jak w tarczy między skrzydłami orlimi. Z boku hełmu zwisają pióra strusie, po trzy z każdej strony.
• MARCELLO Bacciarelli (1731-5 I 1818), Włoch, nadworny malarz i doradca ds. sztuki Stanisława Augusta, kierownik zamkowej malarni i generalny dyrektor budowli królewskich; w latach 1756-63 i od 1766 przebywał w Warszawie; otrzymał szlachectwo polskie w 1768 r. (do herbu własnego dodano mu pół orła białego w polu czerwonym); ur. Rzym, zm. Warszawa, poch. tamże, w katedrze św. Jana. Syn jego, Fryderyk, był sekretarzem królewskim 1793.
Źródło: Bon. I 63-64.
Bechcicki
Bechcicki h. Lis, vel Bechczycki, Bachcicki, wiodą się z Bachcic in. Bechcic (Bechczyc), w powiecie szadkowskim, ale zdaje się i z Bechczyc w woj. sieradzkim. Są chyba jednego pochodzenia z Bechczyc-Rudnickimi herbu Lis, a ich pierwotnym nazwiskiem było Bechcic vel Bechczyc. Świętopełk, Klemens i Stefan, dziedzice Bachcic, synowie Stefana z lrządz, podkomorzego sieradzkiego, procesowali się 1422 z braćmi stryjecznymi, synami Przybka. W XV i XVI w. sprawowali urzędy powiatowe w woj. sieradzkim i łęczyckim. Dziedziczyli majątek ziemski Żabice w pow. łęczyckim 1576.
Źródła: Bon. t.1/64.
Źródła: Bon. t.1/64.
Bachmiński
Bachmiński h. Jastrzębiec, v. Bolesta-Bachmiński, wieś gniazdowa prawdopodobnie znajdowała się na Mazowszu lub Podlasiu (wg Uruskiegow w okolicach Chełma Lubelskiego).
Piastowali urzędy powiatowe w pow. latyczowskim 1773 i bydgoskim 1792. W 1782 otrzymali dzierżawę Rumianek w woj. poznańskim, a w 1786 dzierżawę Drugnia w pow. wiślickim. W 1791 posiadali starostwo potumsickie, w tymże roku nabyli Krośniczą Wolę.
W 1784 posłowali na sejm z woj. płockiego, a jeden z nich był pisarzem Rady Nieustającej w 1785.
Jako członkowie Stanów galicyjskich udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 w sądzie ziemskim lwowskim.
Źródła: Bon. I 64; Urus. I 59.
Piastowali urzędy powiatowe w pow. latyczowskim 1773 i bydgoskim 1792. W 1782 otrzymali dzierżawę Rumianek w woj. poznańskim, a w 1786 dzierżawę Drugnia w pow. wiślickim. W 1791 posiadali starostwo potumsickie, w tymże roku nabyli Krośniczą Wolę.
W 1784 posłowali na sejm z woj. płockiego, a jeden z nich był pisarzem Rady Nieustającej w 1785.
Jako członkowie Stanów galicyjskich udowodnili pochodzenie szlacheckie w 1782 w sądzie ziemskim lwowskim.
Źródła: Bon. I 64; Urus. I 59.
Subskrybuj:
Posty (Atom)