Abuniewicz

Abuniewicz h. Nieczuja, rodzina tatarska na Litwie. Wylegitymowani zostali w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

Źródło: Urus. I 12.

Abrek

Abrek h. Lis, rodzina miejska lwowska, a jak się zdaje pochodzenia ormiańskiego. Nie wiadomo kiedy nobilitowana.

• MIKOŁAJ Abrek, poeta i muzyk 1586 r.
• ANDRZEJ Abrek, doktor filozofii, gramatyk i poeta, profesor Akademii Krakowskiej 1668 r.

Źródło: Urus. I 12.

Abietski

Abietski v. Abijetski, Abiecki, przydomku Froma, dziedziczyli dobra Medykany w powiecie upickim 1756 r., sprzedane później Sokołowskim. Zamieszkiwali w Awżgirach w 1859 r. i Bejnaryszkach 1862 r.

Źródła: Bon. I; Urus. I 2.

Abicht

Abicht h. Jastrzębiec, rodzina miejska wileńska, pochodzenia niemieckiego, wyznania ewangelicko-augsburgskiego. Adolf i Teodor, synowie Jana, profesora Uniwersytetu Wileńskiego, otrzymali wraz z synem Teodora, Henrykiem szlachectwo w Cesarstwie z zasady urzędu,

Abelewicz

Abelewicz, w powiecie wiłkomierskim, zamieszkiwali w parafii Onikszty 1821 r.

Źródło: PSB.

d'Abancourt

d'Abancourt de Franqueville h. własnego, rodzina francuska, osiadła w Polsce w I połowie XIX wieku. W czasie rewolucji francuskiej wyemigrowali do Lipska w Niemczech, a następnie do Polski. Byli właścicielami majątku Łówcza w Cieszanowskiem.
Genealogia
(6 osób)
 
• FRANCISZEK Ksawery d'Abancourt de Franqueville (1847-po 1865), s. Franciszka Ksawerego i NI. de Thullié, agronom, działacz społeczny i polityczny, powstaniec; jako 16-latek wziął udział w powstaniu 1863/64; ż. (ok. 1865) Józefina Müller (ok. 1845-po 1865); dzieci: Helena.

Źródło: PSB.

Abakowski

Abakowski h. Pobóg, z przydomkiem Baka, zapisani do ksiąg szlachty guberni kowieńskiej 1819 r.

Abakiewicz

Abakiewicz, dziedziczyli w guberni kowieńskiej 1882 r. Zob. Abakanowicz h. Abdank.
Genealogia

Źródło: Urus. I 1.

Adamczewski

Adamczewski h. Dąb, v. Adamczowski, rodzina małopolska z Adamczowic w woj. sandomierskim, par. Gorlice; wspomina o nich K. Niesiecki w swoim "Herbarzu".

Achmatowicz

Achmatowicz h. Achmat (in. Achmet), z przydomkiem Mirza Bilał, rodzina tatarska osiadła w W. Ks. Litewskim. Posiadali dobra Waka w woj. wileńskim w 1751 r., Wojdaki w pow. kalwaryjskim 1750, Borowszczyzna 1830 r., Suwałki-Nowe w pow. augustowskim 1839. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1839 i 1843.
Herb — przedstawia w polu błękitnym złotą strzałę z rozdartym skrzydełkiem, żeleźcem na dół, nad skałą o trzech wierzchołkach. W szczycie hełmu złoty księżyc, rogami w górę.

Źródła: Bon. I 22.

Achmatowicz h. Kotwica, rodzina tatarska na Litwie. 
Wylegitymowani zostali w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Źródła: Urus. I 13.

Osman Achmatowicz 

(1899-1988)

• OSMAN Achmatowicz (1899-1988), s. Aleksandra, adwokata, i Emilii z Kryczyńskich, chemik organik; prof. Politech. Łódz. i Uniw. Warsz., czł. PAN; ur. w Bergaliszkach, zm. w Warszawie; ż. (p. 1927) Helena Stankiewicz (ok. 1900-po 1933); dzieci: Emilia (ur. 1927), Osman (ur. 1931), chemik, odkrywca reakcji Achmatowicza, oraz Selim (ur. 1933), również chemik. 

Źródło: Polskie rody szlacheckie. Kto jest kim dziś?, Warszawa 1993, s. 31-32.